Podstawą była praca ze źródłami wiedzy, które młodzież i osoby z niepełnosprawnościami otrzymują w ramach swojej edukacji. Pracowano wokół zagadnień stereotypów Polaka i Ukraińca jako sąsiada, przedstawiciela innego kraju, kultury, społeczeństwa, a także jaka wiedza o współczesnej Polsce i Ukrainie dociera do młodych, niewidomych odbiorców.

Podczas wspólnie przeprowadzonych warsztatów wykorzystano metody pracy z audi-deskrypcjami, przygotowywanymi jako materiał dźwiękowy do szerokiego rozpowszechniania. Powstała kolejna, trzecia już Dźwiękowa Mapa Bydgoszczy, którą odwiedzała ukraińska młodzież wspólnie z rówieśnikami z Polski. Nagrania dźwiękowe przygotowała młodzież z niepełnosprawnością wzroku. Uczestnikami projektu byli młodzi ludzie w wieku 12-20 lat, uczniowie szkół przy ośrodkach specjalnych dla dzieci i młodzieży niewidomej i słabowidzącej z Polski i Ukrainy. Działania były skierowane również do pedagogów i edukatorów, rodziców i opiekunów, nauczycieli, z którymi wspólnie wypracowane były sposoby edukacji dzieci i młodzieży niewidomych z odmiennych środowisk kulturowych.

Powstało kilkadziesiąt nagrań różnych przestrzeni Bydgoszczy, znanych i nieznanych, jak bulwary nad Brdą, most Jana Kiepury, Muzeum Mydła i Historii Brudu, Barka Lemara, Muzeum Leona Wyczółkowskiego, Wyspa Młyńska, Młyny Rothera. Nagrania powstały także w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym Nr 1 dla Dzieci i Młodzieży Słabo Widzącej i Niewidomej im. Louisa Braille'a w Bydgoszczy, Ośrodku Hipoterapii i Rehabilitacji Tęcza na Jaksicach oraz Schronisku dla Zwierząt w Bydgoszczy przy ul. Grunwaldzkiej. Nagrania poddane zostały transkrypcji, audiodespkrypcji, opracowaniom dźwiękowym i wizualnym.