logo miasta - trzy kolorowe spichrze
Translate:

Kamienica w beżu i bieli w Muzycznej Dzielnicy




Kończy się remont elewacji kamienicy przy ul. H. Kołłątaja 4. Razem z innymi zabudowaniami stanowi jedną z ładniejszych pierzei z początku XX wieku. Na terenie dzielnicy muzycznej w ostatnich latach wypiękniało wiele innych kamienic.


Kamienicę wzniesiono na planie zbliżonym do prostokąta około 1895 roku. Od strony ul. S. Staszica styka się bezpośrednio z sąsiednim ciągiem zabudowań. Kamienica od początku pełniła funkcję mieszkalną.

Jej charakterystycznym elementem jest ryzalit zwieńczony kolebkowym dachem. Elewacje przyozdobiono płaskorzeźbami, naczółkami i gzymsami. W linii prawie całej pierzei zadbano o tzw. przedogrodzia. W trakcie remontu budynek zyskał nową elewację z dominującym kolorem beżowym. Bielą podkreślono liczne zdobienia.

W 2014 roku zakończył się remont sąsiedniej, narożnej kamienicy przy ul. H. Kołłątaja nr 2 wybudowanej w latach 1901-02. Budynek z elementami secesyjnymi i neomanierystycznymi zdobi skrzyżowanie z ul. K. Libelta.

Zrealizowano też większość prac w kamienicy z nr 10. W północnej pierzei odnowioną elewację zyskał przed trzema laty budynek z nr 3.

Ulica Hugona Kołłątaja położona jest na obszarze tak zwanej dzielnicy muzycznej. To obszar położony pomiędzy ul. Gdańską,  parkiem Jana Kochanowskiego i  al. A. Mickiewicza. Skoncentrowane są tu obiekty kulturalne, uczelnie i szkoły muzyczne. Kształt urbanistyczny terenu, na którym znajduje się dzielnica muzyczna, powstał w latach 1896-1903. Zaprojektowano wówczas nową część Śródmieścia zgodnie z ideą miasta-ogrodu. Większość zabudowy wzniesiono na początku XX wieku w stylu secesji i modernizmu. Dominują ciągi zabudowy czynszowej uzupełnione willami oraz gmachami dla oświaty i administracji. Pośrodku nowej dzielnicy założono park im. Jana Kochanowskiego. Po zachodniej stronie parku usytuowano gmach miejskiego starostwa powiatowego (1904-1906), zaś po wschodniej budynki oświatowe. Po wojnie na tym terenie dobudowano jeszcze Teatr Polski (1949 rok) oraz Filharmonię Pomorską (1958). Wizję przekształcenia tego obszaru w dzielnicę muzyczną konsekwentnie realizował Andrzej Szwalne – wieloletni dyrektor Filharmonii Pomorskiej.  Na obszarze tym ograniczono ruch samochodowy, powstała galeria rzeźb-pomników polskich kompozytorów i lokowano nowe elementy małej architektury. W 2007 roku na placu przed Filharmonią ustawiono pomnik A. Szwalbego. Natomiast w 2014 roku zaczęła działać fontanna multimedialna. Rok później otwarty został zrewitalizowany park Jana Kochanowskiego.





UWAGA! TEN SERWIS WYKORZYSTUJE COOKIES
Zapoznaj się z informacją o zasadach zachowania prywatności użytkowników. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.
Zamknięcie tego komunikatu oznacza zgodę na zapisywanie plików cookies na Twoim komputerze.
zamknij komunikat o plikach cookies