Parterowy budynek z numerem 10 usytuowany jest na końcu ulicy Farnej. Został wzniesiony w latach 1835-54  na planie prostokąta. Jest podpiwniczony i posiada użytkowe poddasze. Przykryto go dachem naczółkowym. Charakterystycznym elementem jest szachulcowa konstrukcja, odsłonięta również w elewacji frontowej. Całość posadowiono na kamiennej podmurówce z tynkowanymi polami pomiędzy belkami szachulca. Ściany są zwieńczone drewnianym gzymsem okapowym.

Parcela , na której stoi budynek prawdopodobnie już w XV wieku była zabudowana szeregowymi domami, w których mieszkali wikariusze i misjonarze. Obecne zabudowania wzniesiono na starej „wikarówce”, która istniała w tym miejscu od 1779 roku. W latach powojennych  miejsce szkoły parafialnej zastąpiło przedszkole. Od 1996 roku w budynku funkcjonuje Biblioteka Prymasowskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej.

Ulica Farna to jedna z najstarszych bydgoskich ulic wytyczona podczas lokacji miasta w połowie XIV wieku. Od tego momentu łączy niezmiennie północno-zachodni narożnik Starego Rynku z kościołem. Przylega do niej szereg ważnych obiektów o dużej wartości zabytkowej. To między innymi XV-wieczna katedra stanowiąca niepowtarzalną pamiątkę po średniowiecznej zabudowie miasta. W jej wnętrzach znajdują się cenione obrazy maryjne m.in Madonna z Różą, zabytkowe sprzęty liturgiczne, liczne ołtarze, tablice pamiątkowe. Od strony południowej do ulicy przylegają zabudowania dawnego kolegium jezuickiego– obecnego ratusza.  

Warto wiedzieć

W ostatnich latach w celu rewitalizacji aktywne działania prowadzi również miasto. Są to nie tylko dotacje konserwatorskie, ale także nakazy remontów, zwolnienia z opłat za zajęcia pasa drogowego pod kawiarnie, konkursy, przebudowy ulic, chodników i mostów. Przy prezydencie działa też  Społeczna Rada ds. Estetyki, która opiniuje kluczowe projekty i proponuje szereg rozwiązań. Działania i skuteczne interwencje podejmuje również plastyk miasta. Rewitalizację ułatwiają miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.