Dział zawiera listę osób i instytucji, którym przyznany został Medal Prezydenta Miasta.

Medale z roku 2012:
Maciej Figas
Ukończył Wydział Wychowania Muzycznego i Rytmiki Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz Wydział Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Poznaniu (kierunek studiów dyrygentura) w klasie prof. Witolda Krzemieńskiego. Przez dwa lata był także studentem Wydziału Wokalno-Aktorskiego gdańskiej uczelni. Pracę zawodową rozpoczął w styczniu 1988 r. w Operze Nova w Bydgoszczy , najpierw jako asystent dyrygenta, później dyrygent, a od kwietnia 1991 r. jako jej dyrektor artystyczny. W tym samym roku ukończył Podyplomowe Studium Marketingu w sferze kultury i sztuki Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. W listopadzie 1992 r. powołany na stanowisko dyrektora Opery Nova,które piastuje do dziś.W swoim repertuarze posiada szereg przedstawień operowych, baletowych, operetkowych, musicale i dzieła kantatowo-oratoryjne. Sprawował kierownictwo muzyczne m.in. „Carmen” Bizeta, „Nabucco”, „Traviaty” Verdiego, „ Turandot” ,"Toski", "Madama Butterfly" Pucciniego, „Mefistofelesa” Boito, "Manru" Paderewskiego ,„Wesołej wdówki” i „Krainy uśmiechu” Lehára, „Zemsty nietoperza” i "Barona cygańskiego" Straussa, „Hrabiny Maricy” Kálmána., "My Fair Lady" Loewego-Lernera. Wielokrotnie gościł na scenach muzycznych Niemiec, Holandii i Luksemburga, prowadząc wiele spektakli i koncertów, uczestniczył w Letnim Festiwalu Operowym w Xanten, w ramach którego prowadził m.in. Galowy Koncert z udziałem słynnego tenora wagnerowskiego René Kollo. Prowadził także plenerowe przedstawienia w "Trubadura", "Nabucca" ,"Traviaty" i "Carmen" wykonywane przez zespoły Opery Nova w murach starego miasta w Toruniu.Maciej Figas ma w swoim dorobku fonograficznym nagranie z zespołem Opery Nova opery Stanisława Moniuszki „Straszny dwór”, dokonane pod jego dyrekcją w 1994 r. oraz - po raz pierwszy w historii w fonografii -zarejestrowanie w technice DVD opery "Manru" Ignacego Jana Paderewskiego, Inicjator corocznego Bydgoskiego Festiwalu Operowego, którego dotychczasowe edycje (19) były znakomitą formą promocji sztuki operowej i animacji życia kulturalnego miasta. Dwukrotnie otrzymał przyznawaną przez lokalne media, nagrodę „Bydgoszczanina Roku” oraz - jako pierwszy - nagrodę "Ambasador regionu" w 2007 r, a także Laur Andrzeja Szwalbego w 2011 roku.

Arleta Przeniosło-Bukowska

Bank Pocztowy S.A.
Bank Pocztowy to uniwersalny Bank świadczący bezpieczne i przejrzyste usługi finansowe w Urzędach Pocztowych i własnych oddziałach w całym kraju. Akcjonariuszami Banku Pocztowego są Poczta Polska Spółka Akcyjna (75% minus 10 akcji) oraz Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. (25% plus 10 akcji). Są to znane i renomowane instytucje, cieszące się dużym zaufaniem społecznym. Bank posiada największą w kraju sieć dystrybucji oraz dostęp do najnowocześniejszych rozwiązań bankowych. Oferta Banku Pocztowego jest wyjątkowa, polega bowiem na szerokim dostępie Klientów do świadczonych usług poprzez obecność w blisko 5 tysiącach Urzędów Pocztowych w całym kraju. Oferta dla Klientów osobistych obejmuje rachunki osobiste, wypłaty i wpłaty na konto, lokaty złotówkowe, kredyty gotówkowe. Klienci mogą korzystać, z największej w kraju, sieci bezpłatnego dostępu do zgromadzonych środków poprzez: bankowość internetową – usługa Pocztowy24, konsultantów telefonicznych w Call Center, możliwość sprawdzania stanu konta, numeru rachunku oraz doładowania telefonu na kartę przez SMS.Bank Pocztowy S.A. został powołany decyzją Prezesa NBP 5 kwietnia 1990 roku. Pierwszy Zespół Pracowników stanowiło 20 osób, a siedziba Banku mieściła się w pomieszczeniach RUP w Bydgoszczy. 16 maja 1990 roku wydano postanowienie Sądu Rejestrowego dotyczące wpisania Banku do Rejestru Przedsiębiorców, działalność operacyjną rozpoczęto 6 grudnia 1990 roku. Kapitał początkowy Banku Pocztowego S.A. wynosił 1 000 000 zł. Właścicielem Banku była Poczta Polska Telegraf i Telefon.Celem powołania Banku było dążenie do reaktywowania bankowości pocztowej w Polsce. Ideą leżącą u podstaw utworzenia Banku i stanowiącą zasadniczy element strategii rozwoju było wdrożenie w Polsce systemu rozliczeń bezgotówkowych GIRO, umożliwiającego łatwą i szybką obsługę płatności masowych, znaczne obniżenie kosztów emisji i obiegu pieniądza gotówkowego w gospodarce oraz dotarcie do Klientów, w szczególności indywidualnych, z ofertą usług bankowych poprzez szeroką sieć placówek Poczty Polskiej.

Kujawsko-Pomorski Związek Pracodawców i Przedsiębiorców
Kujawsko-Pomorski Związek Pracodawców i Przedsiębiorców działa od 1992 roku na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1991r. o organizacjach pracodawców oraz ustawy z dnia 23 maja 1991r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Do członkostwa w organizacji zapraszane są osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne, których celem jest prowadzenie działalności gospodarczej oraz stale lub okresowo zatrudniające w tym celu pracowników, mające swoją siedzibę na terenie województwa kujawsko-pomorskiego. Od 1993r. K-PZPiP jest członkiem organizacji ogólnokrajowej Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej (dawniej Konfederacji Pracodawców Polskich), która reprezentuje interesy przedsiębiorców w Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych. Podstawowym zadaniem organizacji jest ochrona praw i reprezentowanie interesów zrzeszonych członków wobec związków zawodowych pracowników, organów władzy państwowej oraz organów samorządu terytorialnego, co realizujemy poprzez działania lobbingowe wpływające na kształt prawa gospodarczego oraz jakość otoczenia instytucjonalnego przedsiębiorcy. Jako współzałożyciel i organizacja członkowska Sejmiku Samorządu Gospodarczego Województwa Kujawsko-Pomorskiego funkcjonującego od 1998r., wspiera konsolidację opinii środowiska gospodarczego w skali regionu. Podejmuje się dialogu z partnerami społecznymi, mający na celu stworzenie warunków dla rozwoju przedsiębiorczości poprzez łagodzenie napięć i uzgadnianie wspólnych kierunków działania. Od 2003r. K-PZPiP jest akredytowanym ośrodkiem Krajowego Systemu Usług dla Małych i Średnich Przedsiębiorstw (KSU) – ogólnopolskiej sieci instytucjonalnego systemu wsparcia przedsiębiorców działającej przy Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. Akredytacja w systemie KSU oraz wdrożony w 2005 roku system zarządzania jakością zgodny z normą PN-EN ISO 9001:2009, potwierdzają wysoką jakość świadczonych usług. Polityka jakości ma na celu utrwalanie jej wysokiej pozycji na regionalnym rynku usług wspierających rozwój przedsiębiorstw. Strategicznym celem K-PZPiP jest ciągłe doskonalenie oferty, zgodnie z potrzebami i oczekiwaniami Klientów. Poprzez usługi o wysokiej jakości organizacja wspiera rozwój firm i postaw przedsiębiorczych w regionie kujawsko-pomorskim. Dbając o interesy regionalne, organizacja zaangażowała się w walkę o utworzenie województwa kujawsko-pomorskiego. Organizacja uznała, że reformy zmierzające do podziału regionalnego jest dobrym fundamentem samorealizacji społeczeństwa i kierunkiem zgodnym z modelem samorządowym państw zrzeszonych w Unii Europejskiej. Region kujawsko - pomorski postrzega jako odrębną część polskiej przestrzeni społeczno-gospodarczej. Podjęto działania lobbingowe, których celem było szerokie zaakcentowanie walorów gospodarczych, intelektualnych i kulturalnych obecnego regionu kujawsko-pomorskiego. W 1998r. wraz z innymi organizacjami reprezentującymi interesy gospodarcze przedsiębiorców doprowadzono do konsolidacji działań poprzez powstanie Sejmiku Samorządu Gospodarczego Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Zadaniem Sejmiku jest promowanie i inicjowanie przedsięwzięć zmierzających do rozwoju województwa. Na wniosek organów państwowych, Sejmik deleguje swoich przedstawicieli do prac w instytucjach, zespołach doradczych i opiniodawczych. Do jego zadań należy m.in. wydawanie opinii o projektach ustaw i innych aktów prawnych dotyczących gospodarki, przedsiębiorców i pracodawców. Wydaje też opinie o stanie rozwoju gospodarczego regionu kujawsko-pomorskiego oraz współuczestniczy w tworzeniu strategii jego rozwoju. Związek zawsze szukał możliwości łagodzenia i rozwiązywania sytuacji konfliktowych. W marcu 1999 roku podpisał stosowne porozumienie z wojewódzką organizacją OPZZ w Bydgoszczy, w którym obie strony deklarowały, że będą monitorować sytuację społeczną w zakładach pracy, spółkach i przedsiębiorstwach, śledzić wzajemne relacje pomiędzy pracodawcami i pracownikami, ustalać sposoby postępowania przy rozstrzyganiu konfliktów i wpływać na stanowiska, które mogłyby w sposób rażący naruszać interesy jednej ze stron, a tym samym doprowadzić do ostrego konfliktu. W kwietniu 2000r. podobne porozumienie pracodawcy i przedsiębiorcy podpisali ze związkowcami regionalnej "Solidarności", zaś następnie z Forum Związków Zawodowych. Został złożony wniosek do Wojewody Kujawsko-Pomorskiego w sprawie powołania Wojewódzkiej Komisji Dialogu Społecznego, która wyraża opinie w sprawach objętych zakresem zadań związków zawodowych lub organizacji pracodawców będących w kompetencji administracji rządowej i samorządowej z terenu województwa. Ogólnym celem konsultacji i współpracy w ramach Komisji powinno być dążenie do wzajemnego zrozumienia i dobrych stosunków między władzami publicznymi i organizacjami pracodawców i pracowników, jak również między tymi organizacjami – w celu rozwijania gospodarki narodowej jako całości lub niektórych jej gałęzi, polepszania warunków pracy i podnoszenia poziomu życia. Nieformalnym poprzednikiem Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców był utworzony na przełomie 1983/84 roku z inicjatywy ówczesnego Dyrektora Fabryki Form Metalowych FORMET w Bydgoszczy pana Jerzego Kilichowskiego KLUB DYREKTORÓW. W składzie grupy inicjatywnej znaleźli się także: Marian Chodakowski – Dyrektor Zakładów Ceramiki Budowlanej, Stanisław Gorzkowski – Dyrektor Bydgoskiej Fabryki Kabli, Jerzy Bąk – Dyrektor Zakładów "TELFA", Andrzej Myśliwiec – Dyrektor Przedsiębiorstwa Budownictwa Komunalnego nr 2, Jerzy Nowak – Dyrektor Bydgoskiej Fabryki Mebli, Emil Zając – Dyrektor Zakładów Przemysłu Gumowego "Stomil", Kazimierz Wojak – Dyrektor Fabryki Obrabiarek do Drewna, Zdzisław Pelc – Dyrektor Fabryki Okuć Meblowych oraz Waldemar Kępski – Dyrektor ZETO. Był to okres, gdy w Polsce zaczęto nieśmiało wprowadzać w życie zasadę, według której przedsiębiorstwo miało być samodzielne, samorządne i samofinansujące. Tak radykalna zmiana podejścia do przedsiębiorstwa jako do podmiotu gospodarczego wyzwoliła wśród kadry kierowniczej szereg cennych inicjatyw, dla których KLUB DYREKTORÓW był znakomitym forum dyskusyjnym. Członkowie KLUBU dzielili się swoimi doświadczeniami z podróży zagranicznych, przybliżając swoim kolegom istotę funkcjonowania gospodarki rynkowej w krajach Europy Zachodniej. Przeprowadzili też między sobą współpracę kooperacyjną. Wspierali się w zakresie zaopatrzenia materiałów – technicznego i kadrowego, przy czym przestrzegali zasady "nie podbierania sobie" fachowców. Współpracując z Polskim Towarzystwem Ekonomicznym i Naczelną Organizacja Techniczną KLUB DYREKTORÓW organizował spotkania z czołowymi postaciami świata nauki, polityki i gospodarki. W kilka lat później przyjął nazwę Rady Regionalnej Dyrektorów, skupiając w swym gronie przedsiębiorstwa z terenu całego województwa bydgoskiego. W drugiej połowie 1988 roku życie Rady Regionalnej Dyrektorów zaczęło wygasać głównie wskutek masowych zmian na stanowiskach szefów firm. Dopiero, gdy w roku 1991 ukazała się ustawa o organizacjach pracodawców, część członków byłej Rady Regionalnej Dyrektorów postanowiła utworzyć Bydgoski Związek Pracodawców. Stosowną uchwałę podjęto 17 lutego 1992 roku, zaś decyzja Sądu Rejestrującego nosi datę 9 marca 1992 roku. Zebranie organizacyjne Komitetu Założycielskiego BZP odbyło się 28 września 1992 roku w sali konferencyjnej Zakładów Teleelektronicznych "TELFA" S.A. w Bydgoszczy. Wybrano wówczas pierwszy, dwunastoosobowy zarząd Związku. Podjęto też decyzję o siedzibie organizacji w Bydgoszczy przy ulicy Grunwaldzkiej 30. Na początku lipca 1995 roku powołano przy Związku stały Sąd Polubowny. W tym czasie dokonano także zmiany nazwy na Pomorski Związek Pracodawców, natomiast 10.06.1999 roku na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Członków przyjęto nazwę obecną –Kujawsko-Pomorski Związek Pracodawców i Przedsiębiorców w Bydgoszczy. Był to okres wielu inicjatyw na rzecz wsparcia przedsiębiorców, zaczynając od lobbingu, poprzez świadczenie usług doradczo - szkoleniowych, a na działalności promocyjnej i wydawniczej kończąc. W 2012 roku Kujawsko-Pomorski Związek Pracodawców i Przedsiębiorców obchodził Jubileusz 20-lecia działalności.

Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Bydgoszczy
Początki struktury szpitalnej mundurowej służby zdrowia na terenie Bydgoszczy sięgają 1947 roku. W tym roku dwa budynki przy ul. Markwarta 4 i 6 przystosowano według ówczesnych przepisów do pełnienia funkcji szpitala. Szpital rozpoczął działalność 7 listopada 1947 roku. Pierwszym dyrektorem szpitala został dr Jan Bassak, a jego zastępcą był dr Stefan Iwicki. Początki szpitala to 88 łóżek na oddziałach: chirurgicznym, ginekologiczno-położniczym, skórno-wenerologicznym i wewnętrznym. Działały też pracownie diagnostyczne, laboratoria itp. Osobami prowadzącymi oddziały byli lekarze zatrudnieni w innych bydgoskich szpitalach i będący świetnie wyszkolonymi fachowcami. Oddział chirurgii prowadził w tych latach znany na tym terenie ordynator ze Szpitala Wojewódzkiego – dr Wojciech Staszewski, wychowawca wielu pokoleń znanych chirurgów, człowiek, który był również twórcą oddziału, a następnie kliniki chirurgii dziecięcej w szpitalu wojewódzkim. Oddział chirurgiczny był od początku oddziałem znaczącym w szpitalu MSW ze względu na dużą urazowość wśród pacjentów mundurowych. Po dr. Staszewskim prowadzony był przez: dr. Bonifacego Białachowskiego, późniejszego dyrektora szpitala, dr. Mieczysława Berndta, następnie przez dr. Ewarysta Badeńskiego i obecnie przez dr. Marka Bąka. Z tego oddziału powstał około roku 1975 oddział ortopedyczny, prowadzony przez znanego ortopedę dr. Spyrę, a w latach 1992 do 2000 przez dr. Stanisława Frankowskiego. Od roku 2000 oddział ortopedii nie istnieje. Oddział ginekologiczno-położniczy prowadził również lekarz ze szpitala wojewódzkiego – dr Jerzy Monsiorski, był znanym specjalistą ginekologiem, wychowawcą wielu specjalistów. W latach 1954–1960 ordynatorem był dr Jan Goc, w latach 1960–1963 dr Ludwik Stachowski, 1964–1983 dr Marian Małysiak i 1983–1993 dr Zbigniew Fronczek. W 1993 roku oddział ginekologiczny zamknięto (otwarto go ponownie w 2010 roku). Znaczącym był rok 1962, w którym zamknięto oddział skórno-wenerologiczny, a powołano oddział neurologiczny. W tych latach ilość łóżek neurologicznych w kraju była dość skromna, a pacjenci ze schorzeniami neurologicznymi byli leczeni często w oddziałach internistycznych. Ordynatorem oddziału został specjalista neurolog dr Mieczysław Krysiak. Po jego odejściu obowiązki ordynatorskie przejęli: dr Zdzisław Wachecki w latach 1975-1991, dr Maria Olszewska 1991-2007 – w tym okresie oddział był kilkakrotnie laureatem prestiżowej regionalnej nagrody przyznawanej przez pacjentów pod nazwą „Złoty stetoskop”. Obecnie ordynatorem jest dr Marzena Ziółkowska-Kochan. W szpitalu MSWiA, a właściwie należy użyć dość popularnego określenia w „szpitalu na Markwarta”, gdyż nazwa ministerstwa i podległość jednostki zmieniały się w trakcie tych lat, powstawało wiele pionierskich i nowoczesnych inicjatyw. Na przykład w roku 1973 powstaje jako absolutnie pierwszy w MSW, jeden z pierwszych w Polsce, Oddział Intensywnej Opieki Medycznej prowadzony przez jednego z nielicznych specjalistów II stopnia w tej dziedzinie –dr. Czesława Głowaczewskiego. Ten oddział z łóżkami intensywnego nadzoru – nowością w owych czasach – był dobrze wyposażony w aparaturę ratującą życie i stanowił wzór organizacyjny dla innych jednostek. Od początku istnienia szpitala jego sercem był duży oddział wewnętrzny. W jego murach wykształciło się wielu specjalistów w zakresie interny. Szpital MSWiA to również gabinety specjalistyczne, stomatologia, Poradnia Zdrowia Psychicznego, gabinety lekarzy rodzinnych, pediatryczne, laboratoria, pracownia RTG i bardzo zasłużona dla służb mundurowych – Wojewódzka Komisja Lekarska. W latach 1966–1967 dwa budynki przy ul. Markwarta 4 i 6 zostały połączone w jeden gmach. Współcześnie Zakład Opieki Zdrowotnej MSWiA w Bydgoszczy przyjmuje pacjentów na leczenie szpitalne w oddziałach: położniczo-ginekologicznym, chorób wewnętrznych, chirurgii z pododdziałami urologicznym i laryngologicznym, neurologii i intensywnej terapii. Świadczy również usługi medyczne w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej (wybór lekarza rodzinnego), specjalistycznej, stomatologii, rehabilitacji, medycyny pracy, diagnostyki laboratoryjnej oraz diagnostyki obrazowej. 16 listopada 2012 roku, Szpital MSW obchodził 65-lecie działalności.

Dorota Triebwasser

Alina Siemianowska-Bloch

Antoni Bigaj
Mieszkaniec Bydgoszczy od 1973 roku, zatrudniony wówczas w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego ZNTK. Obecnie Prezes Zarządu Odlewni Żeliwa Bydgoszcz Sp. z o.o. Żeglarz, w sumie uprawiający żeglarstwo morskie od 35. lat. Ma stopień Kapitana żeglugi jachtowej. Od 15 lat Komandor Sekcji Żeglarstwa Morskiego Regionalnego Towarzystwa Wioślarskiego „Bydgostia”. Pierwszy rejs odbył jachtem „Euros” u boku Kapitana i dyrektora ZNTK Aleksandra Kaszowskiego do NRD w 1974 roku. Niedługo potem włączył się w działalność Sekcji Żeglarskiej Kolejowego Klubu Sportowego „Brda”. W 1977 roku wziął udział w kolejnym rejsie na Spitsbergen, następnie w 1979 roku w rejsie do Sztokholmu. Był bosmanem na jachcie „Euros”. Pływał ze wszystkimi znamienitymi bydgoskimi kapitanami: Aleksandrem Kaszowskim, Edmundem Kunickim, Hubertem Latosiem i Bronisławem Radlińskim na jachtach „Euros”, „Zentek” i „Solanus”, tworząc historię bydgoskiego żeglarstwa. Do tej pory jest aktywnym żeglarzem. Główny organizator rejsu jachtu SOLANUS „Morskim szlakiem Polonii 2010-2011” dookoła obydwu Ameryk poprzez Przejście Północno-Zachodnie (N-WP) i przylądek Horn. Był to wyczyn pierwszy w Polsce i czwarty na świecie. Podczas tego rejsu przepłynął dwa najtrudniejsze etapy: Islandia-Grenlandia oraz Przylądek Horn.

Ilona Urbanyi-Popiołek
Pani Ilona Urbanyi-Popiołek jest córką Zbigniewa Urbanyi, bydgoskiego dziennikarza i żeglarza, który brał udział w największych rejsach bydgoskich jachtów. Doktor nauk ekonomicznych Uniwersytetu Gdańskiego, Wydziału Ekonomicznego. Promotor ok. 200 prac magisterskich.Obszar tematyczny badań naukowych obejmuje obszar związany z funkcjonowaniem żeglugi promowej na Morzu Bałtyckim, autostradami morskimi i przewozami kontenerowymi. Uczestniczy w projekcie SoNoRa (South North Axis) i Interface. Darczyńca Biblioteki Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Publikacje: "Wpływ kryzysu ekonomicznego na rynek żeglugi promowej na Morzu Bałtyckim" (współautor), czasopismo Logistyka, nr 2/2012; "Nowe wyzwania dla żeglugi bliskiego zasięgu na Morzu Bałtyckim" (współautor), czasopismo "Logistyka nr 2/2012; "Bałtycki rynek promowy", Namiary na Morze i Handel 2/2011; "Bałtycka konsolidacja", Namiary na Morze i Handel 22/2011. Dorobek organizacyjny w Wyższej Szkole Gospodarki w Bydgoszczy: Reaktywacja Koła Naukowego Transportu i Logistyki od roku akademickiego 2012/2013 w oparciu o studentów obecnego II roku kierunku Ekonomia, specjalność TSL, stacjonarne. Współpracuje z przedsiębiorstwami sektora TSL, głównie branży morskiej - m.in. Zarząd Morskiego Portu Gdynia, Członek International Association of Maritime Economists, Członek Polskiego Towarzystwa Nautologicznego, Członek Klubu Publicystów Morskich, Członek Towarzystwa Przyjaciół „Daru Pomorza”, Członek Sekcji Żeglarstwa Morskiego LOTTO-Bydgostia. Osiągnięcia w dydaktyce: współpraca z ramienia Instytutu w przygotowaniu oferty kształcenia w języku angielskim - Biznes międzynarodowy, udział w przygotowaniu oferty kształcenia - obszarów studiów - na rok akademicki 2012/2013 prowadzonej przez Instytut Ekonomii i Zarządzania, udział w opracowaniu efektów kształcenia dla obszaru Ekonomia I i II stopień, udział w pracach dotyczących opracowania opisów poszczególnych obszarów dla I i II stopnia prowadzonych przez Instytut Ekonomii i Zarządzania, przygotowanie oferty studiów podyplomowych w specjalizacji „Biznes międzynarodowy”, koordynacja oferty studiów podyplomowych przypisanych do kierunku Ekonomia, udział w pracach tworzenia modułów przedmiotowych w oparciu o przygotowywane efekty kształcenia, współudział w opracowaniu programów nauczania.

Tomasz Ptaszyński
Prezes Zarządu, Dyrektor Naczelny Zakładów Chemicznych „NITRO-CHEM” S.A. w Bydgoszczy. Od osiemnastu lat związany z przemysłem obronnym, głównie poprzez pracę w Zakładach Chemicznych „NITRO-CHEM” S.A. w Bydgoszczy, począwszy od mistrza produkcji, poprzez Dyrektora ds. Techniczno-Produkcyjnych, skończywszy na najwyższym stanowisku – Prezesa Zarządu Spółki. Absolwent Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, który nie tylko przez wiele lat pracował w pionie techniczno-produkcyjnym, kierunkowo związanym ze zdobytym wykształceniem, chemicznym, ale także z sukcesem przeprowadził proces wdrożenia w spółce systemu zarządzania jakością, zgodnego ze standardami ISO 9001 i AQAP 2110. W okresie pracy zawodowej doskonalił swoje kwalifikacje zawodowe, odbywając m.in. studia podyplomowe w zakresie ochrony środowiska, technologii materiałów wybuchowych, zarządzania i organizacji pracy oraz szereg szkoleń branżowych. Od dnia 19 kwietnia 2008 roku tj. od chwili powołania na stanowisko Prezesa Zarządu Zakładów Chemicznych „NITRO-CHEM” S.A. aż do dnia dzisiejszego z wielkim zaangażowaniem wykonuje swoje obowiązki, poświęcając pracy niemal każdą wolną chwilę. Zasługą Pana Tomasza Ptaszyńskiego jest zmiana wizerunku spółki, która dziś postrzegana jest jako firma nowoczesna, kreatywna i rozwojowa, otwarta na nowoczesne technologie i gotowa efektywnie działać na rynku światowym. W trakcie działania Spółki pod kierownictwem Pana Prezesa Tomasza Ptaszyńskiego nastąpiła zdecydowana zmiana strategii. Postawiono na aktywne działanie na międzynarodowym rynku materiałów wybuchowych, konsekwentnie zdobywając pozycję wiarygodnego partnera czołowych producentów uzbrojenia na świecie. Jednocześnie, mając na celu stabilizację przychodowej strony działalności, „NITRO-CHEM” zaczął aktywne działania w kierunku rozszerzenia oferty dla rynku cywilnego. W 2011 roku firma uruchomiła nowoczesną instalację produkcyjną folii z tworzyw sztucznych, wchodząc tym samym w nieobsługiwany dotąd obszar rynku. Dzięki zastosowaniu zaawansowanych technologii, firma stała się również znaczącym producentem w tej branży. Wymiernym efektem przebudowy strategii działania „NITRO-CHEM” jest niemal dwukrotny wzrost poziomu przychodów Spółki, przy ponad 15% rentowności sprzedaży i ponad 25% wzroście zatrudnienia. Ponadto, wychodząc naprzeciw potrzebom Polskich Sił Zbrojnych, „NITRO-CHEM” we współpracy z czołowymi polskimi jednostkami naukowo-badawczymi w dziedzinie obronności, m. in. z Wojskową Akademią Techniczną, Politechniką Warszawską czy Instytutem Przemysłu Organicznego, prowadzi prace badawcze ukierunkowane na wdrożenie produkcji nowoczesnych, także mało wrażliwych materiałów wybuchowych. Budowa przemysłowego demonstratora technologii sfinalizowana w 2012 roku, to baza do rozwijania przez krajowych producentów następnych generacji środków bojowych. Kierowane przez Prezesa Tomasza Ptaszyńskiego Zakłady Chemiczne z dużym powodzeniem wywiązują się z roli krajowego dostawcy materiałów wysokoenergetycznych do zastosowań militarnych. W myśl modernizacji polskiej armii, Spółka podejmuje szeroko zakrojone działania na rynku produktów specjalnych, kładąc nacisk na ich rozwój. Pod kierownictwem Pana Prezesa Tomasza Ptaszyńskiego firma otrzymała szereg nagród i wyróżnień, wśród których na szczególną uwagę zasługują: Certyfikat „Przejrzysta Firma”, przyznany przez firmę Dun and Bradstreet we współpracy z Getin Bankiem za prowadzenie jawnej polityki informacyjnej i propagowanie dobrych praktyk biznesowych w tej sferze w roku 2008, Certyfikat „Najwyższa jakość – Firma Roku 2010”, Nagroda Specjalna Ministra Gospodarki dla najlepszego eksportera sektora obronnego w roku 2010, Tytuł „Pracodawca Roku Regionu Kujawsko-Pomorskiego” w 2012 roku, Tytuł „Wybitny Eksporter roku 2011”. Sam Prezes za swoje zasługi w branży obronnej został również w roku 2011 odznaczony przez Ministra Obrony Narodowej Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”. Pan Tomasz Ptaszyński aktywnie działa na rzecz rozwoju polskiego przemysłu obronnego, maksymalnie rozwijając współpracę z krajowymi kooperantami i popierając działania Polskiej Izby Producentów na rzecz obronności kraju, której jest członkiem. Chętnie uczestniczy w działaniach dla rozwoju lokalnej przedsiębiorczości w województwie kujawsko-pomorskim, a także aktywnie wspiera bydgoski sport. Pan Tomasz Ptaszyński reprezentuje społecznie głos środowiska gospodarczego w województwie, zwłaszcza w imieniu przedsiębiorców Miasta Bydgoszczy, poprzez swoją aktywność jako wieloletni członek Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców. Pan Tomasz Ptaszyński włącza się tu w promocję gospodarczą Bydgoszczy, opiniowanie aktów prawnych oraz organizację przedsięwzięć sprzyjających rozwojowi gospodarczemu Miasta Bydgoszczy i regionu kujawsko-pomorskiego. Z ramienia K-PZPiP uczestniczy społecznie w pracach Wojewódzkiej Komisji Dialogu Społecznego, wpływając tym samym na rozwiązywanie problemów społeczno-gospodarczych regionu.

Józef Sarnecki
W roku 1990 Pan Józef Sarnecki utworzył własną firmę UNI-TECH, z której w roku 1996 powstała druga, bliźniacza firma UNI-TECH S.A. W realizowanych przez siebie projektach wprowadza nowoczesne technologie i systemy zarządzania oraz tworzy i organizuje nowe miejsca pracy w Bydgoszczy. W zakresie działalności przedsiębiorstw na uwagę zasługuje produkcja konstrukcji stalowych, elementów elektrofiltrów, zbiorników, silosów. Za zbudowanie firmy od podstaw i za jej dynamiczny rozwój Pan Józef Sarnecki i jego firma otrzymują w 1996 roku Złotą Statuetkę Lidera Polskiego Biznesu. Za wprowadzenie nowoczesnych wyrobów na rynek trzykrotnie otrzymuje Medal Europejski. Pan Józef Sarnecki jest aktywnym działaczem społeczno-gospodarczym. Na terenie województwa kujawsko-pomorskiego tworzy Lożę Bydgoską BCC, a do roku 2005 jest jej Kanclerzem. Za realizację tej misji w regionie bydgoskim otrzymuje w 2000 roku Złotą Statuetkę. Bierze udział w pracach Komitetu Sterującego ds. Rozwoju Regionalnego. To m. in. dzięki jego zaangażowaniu kujawsko-pomorskie jest jednym z województw najlepiej wykorzystujących fundusze unijne. Od roku 2005 jest członkiem Konwentu BCC. W latach 2000-2006 pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Społecznej Centrum Onkologii w Bydgoszczy. Współpracuje z samorządami i organami rządowymi, współtworzy dokumenty i rozwiązania służące rozwojowi województwa kujawsko-pomorskiego. Pan Józef Sarnecki reprezentuje społecznie głos środowiska gospodarczego, zwłaszcza przedsiębiorców Miasta Bydgoszczy, również w ramach działalności członkowskiej Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców. Pan Józef Sarnecki włącza się tu w promocję gospodarczą Bydgoszczy, opiniowanie aktów prawnych oraz organizację przedsięwzięć sprzyjających rozwojowi gospodarczemu Miasta Bydgoszcz i regionu kujawsko-pomorskiego. Jest jednym z twórców Regionalnego Forum Dialogu Społecznego – ponadpartyjnego poparcia dla przemian gospodarczych i społecznych. Poszukuje zawsze pojednania między ludźmi. Jest wieloletnim członkiem Wojewódzkiej Komisji Dialogu Społecznego. Jako właściciel firmy chętnie wspomaga i wspiera charytatywnie Fundacje i Stowarzyszenia m. in. Chrześcijańską Szkołę Pod Żaglami, Polską Akcję Humanitarną na rzecz Polaków w Kazachstanie, Sekcję judo PTS Gwardia w Bydgoszczy, Fundacje Pomocy Dzieciom, Fundacje na rzecz osób Niepełnosprawnych i Niewidomych, Fundacje Dar dla Najmniejszych, jak i indywidualne prośby. Wspiera cele kultu religijnego w Bydgoszczy, fundację „Wiatrak” oraz wspomaga i wspiera finansowo Zespół Szkół nr 17 w Bydgoszczy. Długoletnia działalność obu firm i jej właściciel są uhonorowani m. in.: w roku 2008 Medalem Wojewody Kujawsko-Pomorskiego, w roku 2009 Złotą Kielnią, w roku 2010 Platynową Kielnią oraz w roku 2010 i 2011 tytułem Przedsiębiorstwa Fair Play. W roku 2011 firma i jej właściciel otrzymuje Pierwszy Diament do Złotej Statuetki Lidera Polskiego Biznesu, a w roku 2012 Drugi Diament do Statuetki. Motto „Tworząc nie niszcz” cały czas przyświeca rozwojowi i zmianom w przedsiębiorstwie, a właściciel firmy, zapewniając miejsca pracy na rynku bydgoskim, stara się by działalność obu firm była zawsze w zgodzie z naturą i ochroną środowiska. Upiększając naturalne tereny w obszarze funkcjonowania firm, tworzy nowy wizerunek otaczającej przyrody. Za swoje zaangażowanie i pracę posiada wiele odznaczeń i uhonorowań. W lipcu 2012 r. z rekomendacji BCC, za rozwój gospodarki wolnorynkowej zostaje odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia.

Henryk Mieczysław Łepek
od 2006 roku pełni funkcję prezesa zarządu „Żeglugi Bydgoskiej” sp. z o.o. z siedzibą w Bydgoszczy. Firma oferuje śródlądowy transport barkami oraz magazynowanie towarów. Świadczy usługi w zakresie przewozów ładunków na zagranicznych i krajowych drogach wodnych. Firma specjalizuje się w przewozach materiałów budowlanych, wyrobów stalowych, węgla, celulozy i papieru na relacjach Polska-Niemcy-Benelux. Na Wiśle i Odrze przewożone są ładunki ponadgabarytowe oraz lokalnie kruszywa budowlane Solec Kujawski, Malbork. W 2012 r. uruchomiono linię towarową pomiędzy Polską a Rosją (Elbląg-Kaliningrad). Firma świadczy również usługi agencyjno-spedycyjne w zakresie organizacji transportu. Pod nadzorem Pana Henryka Łepka spółka zrealizowała restrukturyzację, dzięki której możliwe było zachowanie wielu miejsc pracy oraz rozwój transportu śródlądowego w Bydgoszczy. Pan Henryk Łepek wpłynął w ten sposób na konsolidację żeglugi śródlądowej w Polsce (struktura udziałowców łączy interesy spółek żeglugi śródlądowej w kraju), co sprzyja konkurowaniu w skali europejskiej. Działalność spółki została uhonorowana odznaczeniem Prezydenta Miasta Bydgoszczy w 2005 r. Swoje zaangażowanie w rozwój transportu wodnego Pan Henryk Łepek od wielu lat koncentruje na wspieraniu rewitalizacji międzynarodowych dróg wodnych E 70 i E 40. Uczestniczy od 3 lat społecznie w pracach zespołu doradczego Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego określającego działania niezbędne dla rewitalizacji dróg E 70 i E 40. Pan Henryk Łepek we współpracy z przedstawicielami Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy stworzył koncepcję tramwaju wodnego w Bydgoszczy. W ramach działań Żeglugi Bydgoskiej doprowadził do uzyskania niezbędnych pozwoleń wodnych i powstania infrastruktury dla rejsów tramwaju wodnego. Od wielu lat wpływa na rozwój tej oferty, sprzyjając walorom turystycznym Miasta Bydgoszcz. Pan Henryk Łepek reprezentuje społecznie głos środowiska gospodarczego w województwie kujawsko-pomorskim jako członek Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców. Pan Henryk Łepek włącza się tu w promocję gospodarczą regionu, opiniowanie aktów prawnych oraz organizację przedsięwzięć sprzyjających dialogowi społecznemu i promowaniu rozwoju innowacyjnego. Analogiczne zaangażowanie realizuje w ramach swojej społecznej działalności w Izbie Przemysłowo-Handlowej Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Dotychczasowa działalność zawodowa i społeczna Pana Henryka Łepka została doceniona następującymi odznaczeniami: Biznesmen Roku 2010 (III miejsce), Biznesmen Roku 2011 (II miejsce), odznaczenie Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców w 2007 r.

Emilia Nierebińska
Prezes Zarządu Spółdzielni Pracy INVENTUS. Od dwudziestu lat zarządza Spółdzielnią, działającą w oparciu o Prawo Spółdzielcze, istniejącą w Bydgoszczy od 1978 roku. Aktualnie Spółdzielnia Pracy INVENTUS realizuje usługi remontowo-budowlane oraz porządkowe (sprzątanie obiektów biurowych i przemysłowych, odśnieżanie, utrzymanie terenów zielonych). W wyniku przeobrażeń gospodarczych, dostosowując się do nowych wymagań jakościowych i organizacyjnych, w 1996 roku przekształciła się pod nadzorem Pani Emilii Nierebińskiej ze Spółdzielni Studenckiej w Spółdzielnię Pracy o ogólnym charakterze. Historia Firmy bazuje na pierwszych doświadczeniach zawodowych wielu obecnych dyrektorów, prezesów, kierowników bydgoskich przedsiębiorstw, którzy jako studenci realizowali tu prace dorywcze, łącząc pracę z nauką. W swojej 30-letniej historii firma INVENTUS zachowała formułę spółdzielni pracy, która w okresie swojego największego rozkwitu liczyła 1500 członków. Firma INVENTUS jest znanym pracodawcą o wieloletniej tradycji, który pomógł stawiać pierwsze kroki zawodowe wielu mieszkańcom Bydgoszczy. W okresie transformacji gospodarczej wiele podobnie działających spółdzielni upadło. Firma INVENTUS dostosowała się do nowych realiów gospodarczych i z powodzeniem konkuruje na lokalnym rynku, co jest niewątpliwą zasługą zarządzania Pani Emilii Nierebińskiej. Pani Emilia Nierebińska włącza się społecznie w reprezentowanie głosu pracodawców regionu kujawsko-pomorskiego, a w tym powiatu bydgoskiego. Od 2000 roku jest członkiem Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców, gdzie obecnie pełni funkcję członka zarządu. Pani Nierebińska włącza się w funkcjonowanie merytoryczne i w rozwój liczebny KPZPiP. Jako członek zarządu jest odpowiedzialna za integrację gospodarczą zrzeszonych przedsiębiorstw. Z jej inicjatywy, w ramach działania Związku realizowane są różnorodne wydarzenia sportowe, rekreacyjne i kulturalne tworzące płaszczyznę dla wymiany doświadczeń biznesowych. Pani Emilia Nierebińska została wyróżniona w 2003 roku Odznaczeniem Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców za zaangażowanie w integrację środowiska gospodarczego.

Iwona Frydryszek
Ukończyła studia magisterskie z zakresu Pedagogiki oraz studia podyplomowe z zakresu zarządzania na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK w Toruniu, studia podyplomowe z zakresu ubezpieczeń w Wyższej Szkole Ubezpieczeń i Bankowości w Warszawie, studia podyplomowe w City University School London. Zawodowo pełni funkcję brokera ubezpieczeniowego i Prokurenta PWS KONSTANTA S.A. Od 1992 roku związana z ubezpieczeniami jako broker ubezpieczeniowy. Jako pierwsza w Bydgoszczy zajęła się kształceniem agentów ubezpieczeniowych i w ten sposób stworzyła wiele nowych miejsc pracy w sektorze mikro przedsiębiorców. Spółki KONZEPTION II PÓŁNOC, EUROBROKERS, MEDIC EUROBROKERS i PWS KONSTANTA S.A. rozwijane z udziałem Pani Iwony Frydryszek prezentują stały rozwój dziedziny ubezpieczeń na rynku bydgoskim. Świadczą o stworzonym w Bydgoszczy, z udziałem Pani Iwony Frydryszek, silnym ośrodku sektora ubezpieczeniowego w skali kraju. Pani Frydryszek wpłynęła swoją aktywnością na utworzenie i stabilną działalność wielu mikro przedsiębiorców funkcjonujących jako broker ubezpieczeniowy, przyczyniając się do rozwoju przedsiębiorczości w Bydgoszczy. Jako Specjalista w zakresie ubezpieczeń finansowych, gwarancji ubezpieczeniowych oraz gwarancji zabezpieczających środki z Unii Europejskiej, Pani Iwona Frydryszek opracowuje zabezpieczenia dla kontraktów krajowych i międzynarodowych. Dzięki poczynionym staraniom, z powodzeniem zrealizowała kilka istotnych dla regionu kujawsko-pomorskiego i Bydgoszczy projektów, m.in.: przeniesienie lokalizacji Bydgoskich Zakładów Mięsnych, zabezpieczenie środkami unijnymi projektu Bydgoskiego Parku Przemysłowo-Technologicznego, podpisanie najbardziej prestiżowego kontraktu w Polsce przez Pojazdy Szynowe PESA Bydgoszcz SA na dostawę pojazdów dla niemieckiego Doutsche Bahn. Dużym sukcesem było również zabezpieczenie dla Regionalnego Towarzystwa Wioślarskiego „Bydgostia” rejsu jachtu SOLANUS „Morskim Szlakiem Polonii 2010-1011”, który promował nasz region na całym świecie. Aby poszerzać dziedzinę ubezpieczeń wśród naszych przedsiębiorców prowadzi szereg spotkań i prezentacji, szeroko omawiając zakres tej tematyki. Jest autorką wielu artykułów do gazet o tematyce ubezpieczeniowej. Jako wieloletni Członek Polskiego Stowarzyszenia Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, aktywnie działa w zakresie zagadnień związanych z problematyką polskiego rynku ubezpieczeń. Reprezentuje społecznie głos środowiska gospodarczego w województwie kujawsko-pomorskim, w tym zwłaszcza przedsiębiorców z Bydgoszczy, jako członek Kujawsko-Pomorskiego Związku Pracodawców i Przedsiębiorców od 2004 roku. Pani Iwona Frydryszek włącza się w promocję gospodarczą regionu, opiniowanie aktów prawnych oraz organizację przedsięwzięć sprzyjających rozwojowi gospodarczemu. Od 2011 roku pełni tu funkcję Przewodniczącej Komisji Rewizyjnej, co świadczy o zdobytym dużym zaufaniu w środowisku gospodarczym.

Leszek Leonard Bujak

Jan Ryszard Wawrzkowicz

Beata Mikołajczyk
Sportowiec Uczniowskiego Klubu Sportowego „Kopernik” Bydgoszcz. Wybitna sportsmenka. Zdobywczyni dwóch medali olimpijskich: Pekin 2008 medal srebrny k-2 500 m, Londyn 2012 medal brązowy k-2 500 m. Wielokrotna reprezentantka Polski, a także wielokrotna medalistka Mistrzostw Świata i Europy. Posiadaczka ok. 40 medali Mistrzostw Polski. Uprawia kajakarstwo od 17 lat, przez całą karierę związana z Bydgoszczą i jednym klubem. Wzór sportowca, zawodniczka o wielkiej samodyscyplinie, zaangażowaniu i pracowitości. Swoją postawą, zaangażowaniem, a także osiągnięciami jest wzorem dla kolejnych pokoleń zawodników UKS „Kopernik”.

Regionalny Oddział Krajowej Izby Biegłych Rewidentów w Bydgoszczy

Kujawsko-Pomorska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa
Polska Izba Inżynierów Budownictwa została powołana mocą ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa i urbanistów. Kujawsko-Pomorska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa od początku formowania się struktur, czyli od 2002 roku, ma swoja siedzibę w Bydgoszczy, formalnie biuro Izby zaczęło pracę od 2003 roku. Do zadań Izby jako samorządu zawodowego należy reprezentowanie i ochrona interesów zawodowych członków, a w szczególności: występowanie z inicjatywą do władz ustawodawczych i wykonawczych w celu tworzenia właściwych warunków rozwoju budownictwa oraz roli i miejsca zawodu inżyniera w tym procesie, współdziałanie z innymi samorządami zawodowymi, współdziałanie ze stowarzyszeniami naukowo-technicznymi działającymi w obszarze budownictwa, wnioskowanie do właściwych organów państwowych o przyznawanie członkom Izby nagród i odznaczeń państwowych, przyznawanie członkom Izby nagród i odznak ustanowionych uchwałami Krajowego Zjazdu Izby, Izba może prowadzić działalność gospodarczą na zasadach określonych w ustawie, zysk z działalności gospodarczej przeznaczony jest na działalność statutową. Na dzień dzisiejszy Kujawsko-Pomorska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa zrzesza około 5.800 czynnych członków.

Dieter Hörner
dziennikarz, przez dwie kadencje burmistrz miasta Bornheim, przez 16 lat poseł do Landtagu, obecnie emeryt. Poprzez Rotary Club trafił do Bydgoszczy. W ciągu ostatnich 15. lat wzajemnych wizyt promował Bydgoszcz w rejonie Palatynatu. W tym czasie 250. Niemców odwiedziło Bydgoszcz, a tylu samo mieszkańców naszego miasta region Palatynatu. Dzięki zaangażowaniu pana Dietera Hörnera, 20 niepełnosprawnych dzieci uczestniczyło w 5-dniowej wycieczce do Niemiec, uczniowie szkół średnich i studenci odbywali praktyki zawodowe w Niemczech, przyznany został grant w wysokości 25 tys. dolarów na rzecz hospicjum im. Sue Ryder w Bydgoszczy. Na szczególne uznanie zasługuje nawiązanie kontaktu między szkołami w Bydgoszczy a Germersheim, które zaowocowało realizacją projektu Comenius „Budowa niemiecko-polskiego robota w ramach partnerstwa”.

Magdalena Fularczyk
studentka Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy, zawodniczka RTW BYDGOSTIA od 2010 roku. Osiągane przez nią sukcesy przyczyniły się do zdobycia przez RTW BYDGOSTIA tytułu Drużynowego Mistrza Polski w latach 2011 i 2012. W roku 2012 na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w konkurencji dwójki podwójnej zdobyła brązowy medal.

Chór Mieszany „DZWON”
„Dzwon” jest chórem świeckim działającym pod patronatem Bydgoskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Jest członkiem bydgoskiego oddziału Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Zespół powstał 2 lutego 1923 roku jako Towarzystwo Śpiewacze „Kaplica” na bydgoskim Okolu. Początkowo był kilkunastoosobowym zespołem śpiewaczym. Jego historię tworzyli tacy ludzie, jak m.in. Alfons Lampkowski, Roman Jaskólski, Józef Płotka i Władysław Wittstock, a w późniejszych latach – Tadeusz Kłaput, Henryk Gil, Zbigniew Kuźma, Piotr Krzemiński. W dwudziestoleciu międzywojennym aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta i regionu, zdobywając wiele nagród i wyróżnień. Bardzo aktywnie działał w okresie międzywojennym. W roku 1936 Chór „Dzwon" liczył 140 śpiewaków i byt jednym z najlepszych zespołów miasta Bydgoszczy. Podczas odbywającego się w tym czasie Zjazdu Kół Śpiewaczych w Koronowie chór otrzymał I Nagrodę. II wojna światowa przerwała działalność „Dzwonu", który wznowił próby w marcu 1946 roku. Ryzykując własne życie członkowie chóry w okresie wojny przechowali pianino oraz sztandar chóru. Następuje systematyczny rozwój Towarzystwa. Na początku roku 1947 zespół liczył 120 osób, a rok później został zakwalifikowany do I kategorii chórów. W tym czasie „Dzwon" koncertował wraz z Bydgoską Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Chór wziął udział w Światowym Festiwalu Młodzieży w Warszawie (1955). W roku 1957 nawiązał kontakt z zespołem „Polonia 1898" z Düsseldorfu, który zaowocował współpracą trwającą do dnia dzisiejszego. Oba zespoły wystąpiły w specjalnym koncercie w ramach obchodów 1000-lecia Państwa Polskiego (1966). W latach siedemdziesiątych nastąpił kryzys w działalności zespołu. Roczna przerwa działalności chóru nastąpiła na przełomie lat 1974/1975. Nowy zarząd na czele z prezesem Henrykiem Gillem oraz dyrygentem Tadeuszem Kłaputem ponownie doprowadził do rozwoju zespołu. W roku 1982 patronat nad chórem przejęta Bydgoska Spółdzielnia Mieszkaniowa. W latach 80. „Dzwon” uzyskał szereg nagród na festiwalach i konkursach chóralnych. W roku 1984 „Dzwon" uzyskał I miejsce w konkursie „O Laur 40-lecia PRL". W 1985 roku otrzymał Puchar Wojewody Bydgoskiego. Chór aktywnie działa i uczestniczy corocznie w wielu imprezach organizowanych przez Oddział Bydgoski Polskiego Związku Chórów i Orkiestr, Bydgoską Spółdzielnię Mieszkaniową oraz inne instytucje. Chór Mieszany „Dzwon” otrzymał Medal Prezydenta Miasta Bydgoszczy 20 lutego 1993 roku nr 88/1993, w roku obchodów 70-lecia działalności. W 2013 roku Chór obchodzi Jubileusz 90-lecia.

Oddział Bydgosko-Toruński Związku Literatów Polskich

Izba Gospodarcza „Wodociagi Polskie”
Izba Gospodarcza „Wodociągi Polskie” jest jedyną organizacją samorządu gospodarczego w branży wodno-kanalizacyjnej w Polsce. Powstała 14 września 1992 r. i dziś zrzesza 450 przedsiębiorstw rynku wody i ścieków. Siedziba organizacji znajduje się w Bydgoszczy. Izba zabiega o stworzenie dogodnych warunków dla funkcjonowania sektora wodno-kanalizacyjnego. Przedstawiciele i eksperci Izby na bieżąco interpretują i oceniają obowiązujące przepisy, monitorują propozycje zmian, uczestniczą w tworzeniu prawa dotyczącego branży i wprowadzaniu rozwiązań usprawniających jej funkcjonowanie. Prowadzimy działalność doradczą, szkoleniową i wydawniczą. Reprezentujemy interesy swoich członków na forum ogólnopolskim, szczególnie wobec organów państwowych i samorządowych. Jednym z podstawowych zadań jest również działanie na rzecz ochrony środowiska. Izba jest Członkiem Krajowej Izby Gospodarczej w Warszawie, a także Międzynarodowej Organizacji Zaopatrzenia w Wodę IWA z siedzibą w Londynie, Europejskiej Unii Krajowych Stowarzyszeń Dostawców Wody i Usług Odprowadzania Ścieków EUREAU z siedzibą w Brukseli. Izba poprzez swoich przedstawicieli bardzo aktywnie działa w trzech komisjach EUREAU: do spraw wody, ścieków oraz prawa i ekonomii. Od 1993 roku Izba Gospodarcza Wodociągi Polskie corocznie, w Bydgoszczy organizuje Międzynarodowe Targi Maszyn i Urządzeń dla Wodociągów i Kanalizacji WOD-KAN, najważniejsze w Polsce i jedne z głównych w Europie. Dzięki wieloletnim zabiegom Izby w 2009 r, po raz pierwszy Targi odbyły się w nowym Centrum Wystawienniczym. Targi WOD-KAN są imprezą wystawienniczą, która od 20 lat ma na celu ułatwianie budowania i podtrzymywania biznesowych relacji między przedsiębiorcami z branży wodno-kanalizacyjnej. Wieloletnia tradycja i doświadczenie w sektorze wodnokanalizacyjnym pozwalają na stworzenie doskonałych warunków dla wystawców oraz gości Targów. Co trzy lata organizowane są także Kongresy Wodociągowców Polskich, dotyczące najważniejszych dla branży spraw. Priorytetem w działaniach Izby jest opracowanie i wdrożenie standardów technicznych. Aktualnie opracowywane są: „Postawy bezwykopowej rehabilitacji technicznej przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych na terenach zurbanizowanych”, „Modelowe rozwiązania w gospodarce osadowej - wytyczne do planowania gospodarki osadami z komunalnych oczyszczalni ścieków". Opracowanie standardów dla branży wod-kan jest jednym z kluczowych działań Izby, ze względu na swoją wagę oraz długofalowy wpływ na sposób funkcjonowania całego sektora wodociągowo-kanalizacyjnego.

Prof. dr hab. inż. Józef Kubik
Absolwent Politechniki Poznańskiej. Stopnie i tytuł naukowy: 1972 – Doktor nauk technicznych, 1982 – Doktor habilitowany, przewód oraz kolokwium habilitacyjne: Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN Warszawa, 1992 – Profesor nauk technicznych, 1996 – Profesor zwyczajny. Prof. dr hab. inż. Józef Kubik posiada 37-letni staż pracy w zawodzie nauczyciela akademickiego. Z Akademią Bydgoską (WSP) obecnie Uniwersytetem związany jest od 1974 roku, od 1996 roku jako mianowany profesor zwyczajny na pierwszym etacie. Od 1 września 2006 roku sprawuje urząd Rektora UKW. Jest uznanym autorytetem w dziedzinie mechaniki i fizyki nasyconych materiałów porowatych i biomateriałów. Jego dorobek naukowy jest znaczący i uznany zarówno w kraju jak też za granicą. Jest autorem lub współautorem ponad 160 opublikowanych prac naukowych w większości w renomowanych czasopismach zagranicznych, kilkunastu opracowań dla przemysłu, licznych recenzji wydawniczych w kraju i zagranicą, 5 opracowań książkowych (w tym 2 podręczników akademickich i 3 monografii z dziedziny mechaniki ośrodków porowatych oraz kilku opracowań zwartych). Na szczególną uwagę zasługuje monografia "Podstawy dynamiki nasyconych ośrodków porowatych", która jest pierwszym tego typu opracowaniem w literaturze polskiej z tej dziedziny oraz wydana i upowszechniona w języku angielskim monografia "Modelling Coupled Phenomena in Saturated Porous Media", której jest współautorem. Wypromował 5 doktorów i ponad 60 magistrów, opiekował się dwoma zakończonymi pracami habilitacyjnymi. Był recenzentem prac doktorskich i habilitacyjnych (łącznie 20 recenzji) oraz opiniodawcą w 12 postępowaniach profesorskich. Jest organizatorem Katedry Mechaniki Środowiska, a następnie Instytutu Mechaniki Środowiska i Informatyki Stosowanej tutejszej Uczelni. Wykazuje dbałość o harmonijny i dynamiczny rozwój kadry naukowej. Dzięki Jego staraniom oraz współpracy z jednostkami naukowymi Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie i za zgodą MEN, uruchomione zostały w Bydgoszczy Środowiskowe Studia Doktoranckie w r. 2001/2002 celem kształcenia deficytowych w Regionie Kujawsko-Pomorskim młodych kadr naukowych z zakresu informatyki oraz mechaniki i inżynierii materiałów. Jest organizatorem i opiekunem kierunku studiów – Informatyka (inżynierska). Jest inicjatorem i głównym autorem działającego od 2002 r. w Regionie Kujawsko-Pomorskim Centrum Doskonałości – Porous Media Research Centre POROCENT – uznanym przez Ministra Nauki i Informatyzacji, w ramach którego zorganizowano 2 Międzynarodowe Kursy Naukowe finansowane przez Komisję Europejską. Realizował i kierował wieloma Projektami Badawczymi KBN, a także uczestniczył w Programach Europejskich 5 i 6 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Czynnie uczestniczy w pracach różnych instytucji naukowych, Radach Naukowych Instytutów PAN w Warszawie i Gdańsku i redakcjach zagranicznych wydawnictw naukowych. Współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi krajów europejskich, Japonii i USA. Za wieloletnią współpracę naukową z zespołami badawczymi Ukrainy otrzymał wyróżnienie Prezydenta i Sekretarza Naukowego Ukraińskiej Akademii Nauk. W Akademii Bydgoskiej pełnił funkcje: 1996-1999 – Prodziekan ds. Nauki na Wydziale Matematyki, Techniki i Nauk Przyrodniczych, 1999-2005 – ( 2 kadencje) Prorektor ds. Nauki i Współpracy z Zagranicą, od 1999-2003 – Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego Oficyny Wydawniczej AB wydającej rocznie ok. 50 nowych tytułów (monografii), od 1999 r. – członek, a od 2002 r. Przewodniczący Kapituły ds. Nagrody i Stypendiów Naukowych Prezydenta Bydgoszczy. Prof. J. Kubik wyróżnia się aktywnością w Polskim Towarzystwie Mechaniki Teoretycznej i stosowanej, gdzie m.in. pełnił funkcję Sekretarza Generalnego (1996-2000), vice-Przewodniczącego Zarządu Głównego (2000-2002), a obecnie jest Przewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa. Ponadto jest członkiem m.in. Komitetu Mechaniki PAN, Towarzystwa GAMM (Niemcy), American Mathematical Society (AMS). Pełniąc funkcję Prorektora ds. Nauki i Współpracy z Zagranicą, znacznie przysłużył się do przemianowania WSP na Akademię Bydgoską w 2000 roku, a także utworzenia Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w 2005 roku.

Lech Lewandowski
Rodowity bydgoszczanin. Ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Bydgoszcz oraz studia podyplomowe z zakresu zarządzania finansami na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od wielu lat czynnie działał w samorządzie terytorialnym, od roku 1998 nieprzerwanie pełniąc funkcję Radnego Rady Miasta Bydgoszczy. Od dnia 8 grudnia 2010 roku pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Miasta Bydgoszczy. Wcześniej w latach 1998-2006 pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Kultury i Nauki Rady Miasta Bydgoszczy. W latach 2006-2010 był Wiceprzewodniczącym Komisji Kultury i Nauki Rady Miasta Bydgoszczy. Pan Lech Lewandowski jako samorządowiec bardzo aktywnie angażował się w rozwój bydgoskiej kultury. Bardzo interesował się sprawami ochrony środowiska oraz ważnymi problemami społecznym z zakresu polityki społecznej. Głownie na tej problematyce skupiała się jego aktywność jako samorządowca. Słynął z bezkompromisowych wystąpień w sprawach niezwykle ważnych dla wspólnoty samorządowej. W latach 2000-2006 był Przewodniczącym Rady Nadzorczej Radia PiK Spółka Akcyjna w Bydgoszczy, regionalnej publicznej rozgłośni radiowej. Wieloletni, aktywny działacz spółdzielczości mieszkaniowej, w ostatnich latach przewodniczący Rady Nadzorczej Pomorskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Bydgoszczy, bardzo aktywnej w budowie nowych mieszkań. Przez wiele lat dziennikarz bydgoskich redakcji, ostatnio Expressu Bydgoskiego, wcześniej Ilustrowanego Kuriera Polskiego, od roku 2012 na emeryturze. Zmarł 19 sierpnia 2012 roku.

Hufiec Bydgoszcz-Miasto Chorągiew Kujawsko-Pomorska Związku Harcerstwa Polskiego
Początki polskiego skautingu w Bydgoszczy sięgają 1917 roku, kiedy to Jan Wierzejewski zorganizował pierwszą w Bydgoszczy zbiórkę harcerzy. Od tego czasu niezmienne pozostały ideały: wypełnianie obowiązków wobec Boga, Ojczyzny i bliźnich – zasady ustalone ponad 100 lat temu przez założyciela skautingu gen. Roberta Baden-Powella. Początkowo bydgoski ruch skautowy tworzyli wyłącznie młodzi chłopcy. Dopiero w listopadzie 1918 roku powstała pierwsza bydgoska drużyna skautek im. Królowej Jadwigi. W 1919 roku bydgoskie harcerstwo skupiało około 200 młodych ludzi w pięciu drużynach oraz posiadało samodzielną orkiestrę dętą. W kolejnych latach powstawały nowe drużyny, m.in. 7 Bydgoska Drużyna Harcerska im. Karola Chodkiewicza, która działa nieprzerwanie do dziś. Na początku 1925 roku w Bydgoszczy działało 11 drużyn, w tym 4 żeńskie i 7 męskich. Łącznie bydgoskie harcerstwo liczyło wówczas około 100 dziewcząt i 330 chłopców. Poza tym do bydgoskiego hufca należały 3 drużyny męskie w Nakle (dziś Hufiec Nakło) oraz tworzące się drużyny w okolicach Bydgoszczy, m.in. w Koronowie i Wtelnie (obecnie Hufiec Koronowo). Bydgoscy harcerze brali udział w wędrówkach, zajęciach sportowych, ćwiczeniach przysposobienia wojskowego. Organizowali wiele imprez dla mieszkańców Bydgoszczy, np. „Dziesięciolecie Państwa Polskiego” z defiladą wojskowo-harcerską w dniu 11 listopada 1928 r., Święto Wiosny w 1930 r. czy też zorganizowana w czerwcu 1930 r. impreza ogólnomiejska na Stadionie Miejskim, podczas której zbierano fundusze na zorganizowanie obozów harcerskich. Już wtedy harcerstwo w mieście było znane i cenione. Podczas II wojny światowej bydgoscy harcerze w ramach Służby Obywatelskiej pełnili służbę na posterunkach informacyjnych, jako gońcy rozwozili rozkazy wojskowe, byli telefonistami, sanitariuszami. Przez wszystkie wojenne lata dzielnie pełnili służbę w „Szarych Szeregach”. Bezpośrednio po wyzwoleniu organizowało się także Harcerstwo Żeńskie. Po okresie okupacji prace harcerek zostały rozpoczęte już 25 stycznia 1945 r. W końcu 1950 roku podjęto decyzję o przekształceniu ZHP w Organizację Harcerską. W latach 1952-1954 działalność OH koncentrowała się wokół takich zagadnień, jak praca masowo-polityczna, dalsze umasowienie organizacji, szkolenie przewodników drużyn. Organizowano imprezy i akcje o charakterze społeczno-użytecznym. Przeprowadzano kolonie letnie. W drużynach tworzyły się kółka zainteresowań. Harcerze podejmowali zadania z cyklu troski o swoją szkołę i jej wyposażenie pod hasłem „Naszej szkole”: W ten sposób harcerska działalność stała się swoistą służbą usługową dla społeczeństwa, skupioną w gmachu szkoły. W tym samym czasie w Bydgoszczy grupa instruktorów ZHP i harcerzy starszych, która nie akceptowała zmian, jakie zachodziły w polskim harcerstwie, podjęła działalność konspiracyjną. W latach 1948-1954 w Bydgoszczy działały następujące organizacje konspiracyjne: „Rodzinka”, „Pomorska Harcerska Armia Krajowa”, „Przyjazne Dłonie”, Skauci” oraz „Związek Czarnych Skautów”. W połowie lat pięćdziesiątych rozpoczęła się dyskusja nad możliwością zmian w organizacji i krytyka OH. Na początku stycznia 1957 roku na zebraniu drużynowych, instruktorów i działaczy harcerskich dokonano wyborów Komendy Ośrodka ZHP Bydgoszcz. Bydgoskie harcerstwo zaczęło się odradzać. Już w lutym 1957 roku na terenie Ośrodka Bydgoszcz (miasto i powiat) działało około sześciu tysięcy zuchów, harcerek, harcerzy i instruktorów skupionych w126 drużynach. Przez kolejne lata swojej działalności bydgoscy harcerze na stałe wpisali się w historię miasta Bydgoszczy. Według statystyk w roku 1970 w mieście działało 15.935 zuchów, harcerek, harcerzy i instruktorów. Była to więc niewątpliwie największa organizacja społeczna w Bydgoszczy skupiająca młodych ludzi. Dzisiaj bydgoskie harcerstwo nadal wzoruje się na wartościach zawartych w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim. Idee braterstwa, służby i pracy nad sobą przyświecają harcerskim działaniom na co dzień. Hufiec ZHP Bydgoszcz-Miasto jest hufcem miejskim, skupiającym wg spisu harcerskiego (ESHD) ok. 620 zuchów, harcerzy i instruktorów. Hufiec działa na terenie miasta wojewódzkiego Bydgoszcz, gminy Brzoza, Białe Błota oraz Nowa Wieś Wielka. W hufcu działa 9 gromad zuchowych, ok. 25 drużyny harcerskich oraz 4 kręgi instruktorskie, 5 szczepów, a także 3 kluby. Członkowie jednostek organizacyjnych hufca wywodzą się z różnych środowisk, o różnym statusie społecznym. Jednostki hufca działają w następujących dzielnicach miasta: Kapuściska, Wyżyny, Wzgórze Wolności, Błonie, Bielawy, Centrum, Os. Leśne, Fordon Stary i Nowy, Wilczak, Bartodzieje.

Piotr Lubomski

Towarzystwo Muzyczne im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy
Towarzystwo Muzyczne w Bydgoszczy powstało krótko po odzyskaniu niepodległości, w 1922 roku. Jego powołanie przez grono muzyków i melomanów było wyrazem dążenia społeczeństwa polskiego do ożywienia i rozwoju życia muzycznego w Bydgoszczy po I wojnie światowej. W 1925 roku pianista Zygmunt Lisicki organizuje Miejski Instytut Muzyczny, który po dwóch latach przeobraża się w Miejskie Konserwatorium Muzyczne, kierowane przez niego, a następnie przez Irenę Jahnke, Konserwatorium osiągnęło bardzo wysoki poziom i stanowiło centrum życia muzycznego ówczesnej Bydgoszczy. Wokół Towarzystwa Muzycznego skupili się wybitni pedagodzy Konserwatorium (Alfons i Edmund Rösler, Zdzisława i Halina Wojciechowskie, Jerzy Stefan, Felicja Krysiewicz), którzy znacznie przyczynili się do rozwoju kultury muzycznej Bydgoszczy i regionu. Po II wojnie światowej Towarzystwo postawiło sobie w za cel stworzenie zawodowej orkiestry symfonicznej. Powołano ją z okazji 600-lecia Bydgoszczy (1946) i nadano nazwę Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej Towarzystwa Muzycznego. Jej pierwszym dyrygentem był Arnold Rezler, potem kierował nią Mieczysław Tomaszewski. 1 stycznia 1953 roku Orkiestra została przemianowana na Państwową Filharmonię Pomorską. Równocześnie działacze Towarzystwa wspomagali starania o budowę gmachu Filharmonii. W 1955 roku, na wniosek Felicji Krysiewiczowej, pedagoga śpiewu, Towarzystwo Muzyczne zorganizowało Studio Operowe, będące zaczątkiem sceny muzycznej. Po czterech latach działalności Studio zostaje przeobrażone w Teatr Muzyczny Opery i Operetki w Bydgoszczy. W 1960 roku bydgoski teatr muzyczny zostaje upaństwowiony. Równocześnie w tym samym roku Towarzystwo tworzy Studium Muzyczne w randze szkoły średniej i podyplomowej. W 1986 roku Towarzystwo Muzyczne przyjmuje imię Ignacego Jana Paderewskiego, a jego celem statutowym staje się dbanie o imię wielkiego Polaka, propagowanie Jego muzyki i idei. Pierwszy Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego odbył się w 1961 roku. Podczas jego drugiej edycji w 1986 roku Towarzystwo ustanowiło nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie utworu Paderewskiego (otrzymał ją Andrzej Janaszek). Na swoje 65-lecie (1987) Towarzystwo przygotowało ogólnopolską sesję naukową wraz z koncertami i konkursem literackim, poświęconymi I. J. Paderewskiemu. W 90-letniej historii Towarzystwa Muzycznego w Bydgoszczy, gośćmi Towarzystwa bywali najznakomitsi przedstawiciele polskiego życia muzycznego, a wśród nich Karol Szymanowski, Feliks Nowowiejski, Ewa Bandrowska-Turska, Jerzy Waldorff, Regina Smendzianka. Wytrwałe zabiegi władz Towarzystwa Muzycznego doprowadziły do przekształcenia konkursu w cykliczną imprezę muzyczną o nazwie: "Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy" za zgodą Ministra Kultury i Sztuki. Postanowiono, iż począwszy od czwartej edycji, która odbyła się 1998 roku, konkurs odbywać się będzie co 3 lata zaś zmagania młodych pianistów z całego świata oceniać będzie jury w międzynarodowym składzie. Organizatorzy konkursu: Towarzystwo Muzyczne im. I. J. Paderewskiego – główny organizator, Filharmonia Pomorska im. I. J. Paderewskiego, Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Dyrektorem konkursu został red. Henryk Martenka. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów 90-lecia Towarzystwa.

Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 3 im. Marii Grzegorzewskiej w Bydgoszczy
Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy powstał 1.08.1972 r. na mocy zarządzenia Kuratora Okręgu Szkolnego. Jego nazwa brzmiała wówczas Państwowy Zakład Wychowawczy dla dzieci i młodzieży upośledzonej umysłowo im. Marii Grzegorzewskiej. W skład placówki wchodziły: Szkoła Podstawowa nr 54 dla dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym (od 1974 roku procesem dydaktyczno-wychowawczym objęte zostały dzieci i młodzież z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym) oraz internat.W 1977 r. zarządzeniem Kuratorium Oświaty i Wychowania przekształcono Państwowy Zakład Wychowawczy w Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Marii Grzegorzewskiej. W skład Ośrodka weszły: SP nr 51 dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym, SP nr 54 dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim oraz Internat dla potrzeb obu szkół. W 1986 roku wyłoniła się potrzeba objęcia dalszą opieką rewalidacyjno-wychowawczą absolwentów SP nr 51. W związku z tym na mocy Zarządzenia Wojewody bydgoskiego z 1.01.1987 r. powołano przy Ośrodku klasy przysposabiające do pracy zawodowej.W roku szkolnym 1986/87 uruchomiono za zgodą Kuratorium Oświaty i Wychowania punkt konsultacyjny dla rodziców dzieci z głębszym upośledzeniem umysłowym, a także objęto rewalidacyjną opieką dzieci zakwalifikowane do nauczania w warunkach domowych. W tym samym okresie zakres specjalistycznego oddziaływania pedagogicznego został rozszerzony o zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim.Od 1999 r. w budynku placówki działalność rozpoczęło Gimnazjum nr 41 dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim oraz umiarkowanym i znacznym.W 2003 r. utworzono uchwałą Rady Miasta Bydgoszczy Zasadniczą Szkołę Zawodową nr 11, w strukturze której funkcjonowały klasy przysposabiające do pracy. Szkoła ta uchwałą Rady Pedagogicznej z 2005 r. została przekształcona w Szkołę Przysposabiającą do Pracy.Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 3 obejmuje całodobową opieką i kształci uczniów w Szkole Podstawowej nr 51, Gimnazjum nr 41 oraz Szkole Przysposabiającej do Pracy. Na przestrzeni lat zmieniała się liczba oddziałów szkolnych i grup wychowawczych, obecnie w 28 oddziałach (łącznie z grupami rewalidacyjnymi) kształci się 248 uczniów.Zadania pracy rewalidacyjno-wychowawczej realizowane są na zajęciach lekcyjnych, rewalidacji indywidualnej oraz pozalekcyjnych, w tym opiekuńczo-wychowawczych w internacie i świetlicy szkolnej.Dla młodzieży ze Szkoły Przysposabiającej do Pracy utworzono nowoczesną pracownię introligatorsko-biurową, tkacką, drewna i usprawniania manualnego. Swoje zainteresowania uczniowie mogą rozwijać w trakcie zajęć pozalekcyjnych w dobrze wyposażonych pomieszczeniach socjalnych w internacie. Dla potrzeb uczniów została utworzona z środków PFRON sala do rehabilitacji i usprawniania ruchowego uczniów niepełnosprawnych intelektualnie. Dla dzieci nauczanych indywidualnie od 2000 roku organizowane są systematycznie zajęcia rewalidacyjno-terapeutyczne, a dla ich rodziców sobotnie spotkania rodzinne.W Ośrodku funkcjonuje Stowarzyszenie Olimpiad Specjalnych, będące międzynarodowym ruchem sportowym dla osób niepełnosprawnych umysłowo, posiadający uznanie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Uczniowie i absolwenci reprezentują Ośrodek w zawodach sportowych na szczeblu regionalnym, ogólnopolskim i światowym. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów 40-lecia Szkoły.

Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy
Pierwszy szpital zorganizowany przez samorząd miejski Bydgoszczy powstał w 1836 r. w przejętym przez władze pruskie budynku dawnego klasztoru sióstr klarysek przy ul. Gdańskiej (obecnie Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego, ul. Gdańska 4). Szybki rozwój miasta nakazywał budowę znacznie większego, nowego obiektu. Miał powstać w 1910r., jednak dopiero władze polskie podjęły taką decyzję. Wstępne ustalenia zapadły w 1925r. Inicjatywę budowy bardzo aktywnie wspierało środowisko lekarskie, zwłaszcza dyrektor starego szpitala dr Edward Soboczyński, ordynator oddziału chirurgicznego dr Zygmunt Dziembowski i kierujący oddziałem wewnętrznym i pracownią radiologiczną dr Antoni Tomicki. Ostatecznie wybrano teren poza miastem na Skrzetusku. Budynek wzniesiono w stanie surowym w ciągu dwóch sezonów budowlanych w latach 1928-1929. Potem prace ulegały spowolnieniu. W 1930 r. prawie ustały. Sprawiły to kłopoty finansowe Zarządu Miejskiego. Bydgoszcz została również dotknięta skutkami wielkiego kryzysu światowego. Trudności udało się pokonać dopiero w 1934 r. Wreszcie 13 grudnia 1937 r. nastąpiło uroczyste otwarcie, jednak tylko skrzydła zachodniego i części centralnej. Wschodnie – jeszcze kilka lat pozostało nieczynne w stanie surowym. W okresie okupacji hitlerowskiej do sierpnia 1940r. Szpital Miejski pełnił funkcję wojskowego lazaretu polowego. Potem stał się ponownie lecznicą cywilną, obsadzoną przez delegowanych z Gdańska lekarzy niemieckich i przyjął nazwę - Siegfried Staemmler Krankenhaus. W tym czasie uruchomiono częściowo skrzydło wschodnie. Po wyzwoleniu do pierwszych miesięcy 1946 r. szpital zajmowało głównie wojsko. Pełne uruchomienie skrzydła wschodniego w kolejnych latach, pozwoliło na stopniowe zwiększanie ilości łóżek od 320 w 1946r. do 650 w 1948r. Potem, przy coraz większym zagęszczaniu, było ich ponad 800 w 22 oddziałach specjalistycznych. Kilkakrotnie zmieniała się podległość organizacyjna. W latach 1945-1951 lecznica przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 9 podlegała Magistratowi jako Szpital Miejski. W okresie 1951-1958 była Szpitalem Wojewódzkim, w 1958r. wróciła pod zarząd miasta jako Szpital Ogólny nr 1, by w 1973r. stać się ponownie Szpitalem Wojewódzkim. Na podstawie uchwały Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 1953r. patronem szpitala został wybitny polski laryngolog dr Antoni Stanisław Jurasz. Pod koniec lat sześćdziesiątych rozpoczęły się dyskusje na temat możliwości powołania akademii medycznej w Bydgoszczy. Lekarze szpitala im. dr. A. Jurasza zamierzenia te aktywnie wspierali. Z dniem 1 września 1975r., Minister Zdrowia i Opieki Społecznej powołał Filię Akademii Medycznej w Gdańsku z Oddziałem Zamiejscowym Wydziału Lekarskiego. Jednocześnie utworzono w Bydgoszczy 19 klinik i zakładów, większość w Szpitalu im dr. A. Jurasza. Powstała Filia Akademii Medycznej w Gdańsku. Dla pełnej samodzielności bydgoskiej uczelni niezbędne były zakłady teoretyczne (m. in. anatomii, histologii, biologii i chemii) i odpowiednio wyposażona baza kliniczna. Uznano, że funkcję szpitala klinicznego może pełnić Szpital im. dr. A. Jurasza. W roku 1977, jako pierwszy oddano do użytku budynek Zakładu Patomorfologii, Medycyny Sądowej i Farmakologii. Główny gmach szpitala, na czas modernizacji w latach 1980-1989 zamknięto, a kliniki i zakłady przeniesiono czasowo do nowego Szpitala XXX –lecia PRL (obecnie Szpital Uniwersytecki im. dr. J. Biziela przy ul. Kornela Ujejskiego 75). W dniu 21 lipca 1984r. Sejm podjął uchwałę o powołaniu Akademii Medycznej w Bydgoszczy, a Minister Zdrowia zatwierdził utworzenie z dniem 1 stycznia 1985r. Państwowego Szpitala Klinicznego (PSK). Na początku 1989r. ukończono prace modernizacyjne w Szpitalu im. dr. A. Jurasza. Uroczyste otwarcie nastąpiło w dniu 21 kwietnia 1989r. W skład PSK weszły: Klinika Neurologii, Klinika Kardiologii i Chorób Wewnętrznych, Klinika Chirurgii Ogólnej i Naczyń, Klinika Ortopedii, Klinika Chorób Oczu, Klinika Otolaryngologii, Klinika Neurochirurgii, Klinika Urologii, Klinika Anestezjologii, Oddział Kliniczny Chirurgii Szczękowej, Zakład Radiologii, Zakład Mikrobiologii, Zakład Patomorfologii i Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej. Do PSK włączono również Klinikę Chorób Skórnych i Wenerycznych przy ul. Karola Kurpińskiego 5. Po powrocie do obiektów przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 9, Szpital im. dr. A. Jurasza, już jako Państwowy Szpital Kliniczny, nadal się rozwijał i wzbogacał aparaturowo. 15 października 1990r. otwarto pierwszą w regionie Pracownię Tomografii Komputerowej. W grudniu 1996r. powstała pierwsza w województwie Pracownia Kardiologii Inwazyjnej. Uruchomiono w 1997r. Zespół Poradni Przyklinicznych. W następnym roku oddano do użytku Pracownię Rezonansu Magnetycznego. Również w 1998r., rozpoczęła działalność Klinika Kardiochirurgii oraz Klinika Nefrologii i Nadciśnienia Tętniczego. Kolejne to Klinika Rehabilitacji (1999r.), Oddział Kliniczny Chirurgii Plastycznej (2000r.), Klinika Transplantologii (2000r.) i Klinika Endokrynologii i Diabetologii (2000r.). W 2001r. oddano do użytku zlokalizowany przy szpitalu wieżowiec, przeznaczony pierwotnie dla administracji. Przeważyły potrzeby lecznicze. Na poszczególnych kondygnacjach rozmieszczono Klinikę Geriatrii, przeniesioną ze Szpitala im. dr. J. Biziela, Klinikę Pediatrii Alergologii i Gastroenterologii i Klinikę Pediatrii Hematologii i Onkologii. Wcześniej, w 1996r. w skład PSK weszła również Klinika Psychiatrii, zlokalizowana w budynku przy ul. Karola Kurpińskiego 19.Po dwudziestu latach działalności nastąpiły istotne zmiany organizacyjne. Zgodnie z Ustawą z dnia 8 października 2004r. Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy została włączona do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, jako Collegium Medicum, a Szpital im. dr. A. Jurasza, budowany jako miejski, stał się po 67. latach Szpitalem Uniwersyteckim.Collegium Medicum UMK realizuje obecnie dwa projekty w ramach "Wieloletniego programu rozbudowy i modernizacji Szpitala Uniwersyteckiego nr 1". Powstaje nowy budynek dla Kliniki Psychiatrii oraz Zespół Sal Operacyjnych z Oddziałem Anestezjologii i Intensywnej Terapii Medycznej, Centralna Sterylizatornia oraz Szpitalny Oddział Ratunkowy. Wartość zadania, zaplanowanego na lata 2007-2015, wynosi 326 963 tys. zł. Budowa Zespołu Sal Operacyjnych z Oddziałem Anestezjologii i Intensywnej Terapii Medycznej, Centralnej Sterylizatorni` oraz Szpitalnego Oddziału Ratunkowego trwa od początku 2010 roku. Oddanie obiektu do użytku planuje się w połowie roku 2013. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów 75-lecia Szpitala.

Grażyna Uchańska
Starszy Asystent – Specjalista dermatolog wenerolog w Klinice Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy. Uzyskała dyplom lekarza w 1979 roku na Akademii Medycznej w Gdańsku, I stopień specjalizacji z zakresu dermatologii i wenerologii w 1989 roku. Tytuł doktora nauk medycznych w 1995 roku. Staż podyplomowy odbyła w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Bydgoszczy. W latach 1980-1984 pracowała w Szpitalu Klinicznym Akademii Medycznej w Bydgoszczy na stanowisku młodszego asystenta, natomiast stanowisko starszego asystenta objęła w roku 1985. W tym samym roku objęła stanowisko Starszego Asystenta w Klinice Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy. W latach 1987-1995 pracowała na stanowisku asystenta-nauczyciela akademickiego w Akademii Medycznej im. L. Rydygiera w Bydgoszczy, następnie objęła stanowisko adiunkta (1995-2005). Członek Towarzystwa European Academy of Dermatology and Venerology od 2005 r. oraz Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego od 1980 r., w którym pełniła funkcję Zastępcy Przewodniczącego oraz skarbnika Oddziału Kujawsko-Pomorskiego. Promotor czterech prac licencjackich i recenzent sześciu prac Wydziału Nauk o Zdrowiu. Wielokrotnie pełniła funkcję kierownika specjalizacji lekarzy w dziedzinie dermatologii i wenerologii. Brała udział w kilku projektach badawczych, prowadzonych w Katedrze i Klinice Dermatologii w Bydgoszczy oraz czynnie uczestniczyła w akcjach profilaktyki nowotworów pod nazwą „Euromelanoma Day” oraz „Regionalny Program Wczesnego Wykrywania Nowotworów Skóry” w latach 2007-2011.

Zofia Ruprecht
Starszy Asystent w Klinice Endokrynologii i Diabetologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy. Konsultant Wojewódzki w dziedzinie diabetologii dla województwa kujawsko-pomorskiego. Aktywnie przyczynia się do poprawy warunków zdrowotnych w Bydgoszczy. Organizowała badania przesiewowe w kierunku cukrzycy dla mieszkańców Bydgoszczy.

Anna Wankiewicz
Asystent – Specjalista Dermatolog Wenerolog w Klinice Dermatologii, chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy. Starszy wykładowca Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uzyskała dyplom lekarza w 1978 roku (Pomorska Akademia Medyczna), a następnie rozpoczęła podyplomowy staż w Bydgoszczy. Od 1 grudnia 1979 roku pracuje nieprzerwanie w Klinice Dermatologicznej, gdzie uzyskała specjalizację I stopnia (1982) oraz II stopnia (1984) w zakresie dermatologii i wenerologii. 1 stycznia 1985 roku została zatrudniona w Akademii Medycznej w Bydgoszczy, początkowo na stanowisku asystenta, potem adiunkta, a od 1999 roku na stanowisku starszego wykładowcy. W 1991 roku uzyskała dyplom honorowy im. prof. Mieczysława Obtułowicza, przyznany przez Polskie Towarzystwo Alergologiczne. W 1999 roku została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. Dorobek naukowy dr Anny Wankiewicz obejmuje kilkadziesiąt prac, głównie są to prace oryginalne na temat zapalenia opryszczkowego skóry. Jest członkiem czterech Towarzystw: Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS, Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji Od 34 lat pracuje w Katedrze i Klinice Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii, uczestniczyła we wszystkich pracach organizacyjnych jednostki, m.in. pełniąc funkcję sekretarza. Była kierownikiem specjalizacji z dermatologii i wenerologii kilkunastu lekarzy oraz promotorem i recenzentem wielu prac licencjackich z kosmetologii oraz dwóch prac licencjackich z pielęgniarstwa. Pełni funkcję kierownika dydaktycznego Katedry i Kliniki Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii.

Katarzyna Pawlak-Osińska

Joanna Kołakowska
Specjalista chorób wewnętrznych, specjalista geriatrii w Katedrze i Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy. Absolwentka Wydziału lekarskiego Akademii Medycznej w Bydgoszczy. Od 20 lat pracuje w zawodzie lekarza, służąc mieszkańcom miasta Bydgoszczy. Pracę rozpoczęła w Wojewódzkim Szpitalu im. dr. Jana Biziela w Bydgoszczy w Klinice Alergologii i chorób Wewnętrznych, gdzie pod kierunkiem profesora Bogdana Romańskiego zdobyła specjalizację pierwszego i drugiego stopnia w zakresie chorób wewnętrznych z wyróżnieniem. W krąg jej zainteresowań zawodowych wchodzi alergologia, kardiologia, a przede wszystkim opieka nad ludźmi w podeszłym wieku. W 2002 roku rozpoczęła pracę z prof. Kornelią Kędziorą-Kornatowską, współtworząc pierwszą w regionie i jedną z pierwszych w Polsce Klinikę Geriatrii. Od 10 lat z oddaniem zajmuje się ludźmi starszymi, troszcząc się o ich zdrowie w nowoczesnym geriatrycznym podejściu, łączącym wiedzę i praktykę kilku dziedzin medycyny, psychologii, socjologii. W 2008 roku zdała egzamin specjalizacyjny w zakresie geriatrii. Aktywnie uczestniczy w przekazywaniu umiejętności i wiedzy studentom w Collegium Medicum UMK oraz lekarzom w ramach kursów specjalizacyjnych.

Jadwiga Główczewska
Specjalista chorób wewnętrznych i geriatrii w Klinice Kardiologii i i Chorób Wewnętrznych Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy. Absolwentka Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku. Od 29 lat pracuje w zawodzie lekarza służąc mieszkańcom miasta Bydgoszczy. Pracę rozpoczęła w Szpitalu Klinicznym im. A. Jurasza w Klinice Kardiologii i Chorób wewnętrznych, gdzie pod kierunkiem prof. Edmunda Nartowicza zdobyła specjalizację I i II stopnia z chorób wewnętrznych. Od 2002 roku pracuje w Klinice Geriatrii pod kierunkiem prof. Korneli Kędziory-Kornatowskiej. Od 10 lat zajmuje się ludźmi w wieku podeszłym, troszcząc się o ich zdrowie w nowoczesnym geriatrycznym podejściu, łączącym wiedzę i praktykę kilku dziedzin medycyny. W 2007 roku zdała egzamin specjalizacyjny w zakresie geriatrii. Uczestniczy aktywnie w przekazywaniu umiejętności studentom Collegium Medicum, lekarzom w ramach kursów specjalizacyjnych, jak również studentom III wieku. W 2009 roku, po złożeniu wymaganych egzaminów uzyskała stopień doktora nauk medycznych w zakresie medycyny.

Hanna Kubik-Świerczyńska
Starszy Asystent w Katedrze i Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 i. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy. W 1987 roku ukończyła Wydział Lekarski Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Specjalistą chorób wewnętrznych została w 1998 roku. W 2005 roku uzyskała specjalizację z diabetologii. Pracę rozpoczęła w 1987 roku w Szpitalu im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy w Zakładzie Diabetologii i Poradni dla Kobiet w Ciąży Chorych na Cukrzycę, prowadzonych przez śp. Alicję Graczykowską-Koczorowską. Równocześnie podjęła pracę w Wojewódzkiej Poradni Diabetologicznej. Od 1989 roku pracowała w II Klinice Chorób Wewnętrznych, prowadzonej przez prof.,. Edmunda Nartowicza, a następnie kontynuowała pracę w Katedrze i Klinice Kardiologii i Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Bydgoszczy, kierowanej przez Jacka Kubicę. W styczniu 2002 roku rozpoczęła współpracę z prof. Kornelią Kędziorą-Kornatowską, współtworząc Klinikę Geriatrii – pierwszą w regionie i jedną z pierwszych w Polsce. Od dziesięciu lat zajmuje się ludźmi w podeszłym wieku, troszcząc się o ich zdrowie w nowoczesnym geriatrycznym podejściu. Uczestniczy również w kształceniu studentów Collegium Medicum UMK oraz lekarzy w ramach kursów specjalizacyjnych. Równolegle z pracą w Klinice Geriatrii kontynuuje pracę jako diabetolog. W 2011 roku zakończyła kilkuletni okres pracy w Bydgoskim Centrum Diabetologii i Endokrynologii i podjęła pracę w Poradni Diabetologicznej na Błoniu, gdzie nadal troszczy się o zdrowie setek Bydgoszczan chorych na cukrzycę. Pracuje również od kilku lat w Poradni Diabetologicznej w Szubinie, Prowadziła przez kilka lat kursy dla pielęgniarek w Inowrocławiu i Warszawie. Polskie Stowarzyszenie Diabetyków przyznało jej w 2009 roku Honorową Odznakę Zasłużonego dla Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków, a w 2011 roku dyplom uznania za szczególne zasługi w rozwoju Stowarzyszenia oraz niesienia szczytnej idei samopomocy wśród chorych na cukrzycę w Polsce.

prof. dr hab. n. med. Barbara Książkiewicz
Kierownik Katedry i Kliniki Neurologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy. Brała udział w działaniach organizacyjnych na rzecz Kliniki Neurologii, szczególnie w zakresie utworzenia jednego z pierwszych w Polsce oddziałów udarowych. Od 1974 roku pracuje w Wojewódzkiej Konsultacyjnej Poradni Neurologicznej, najpierw jako wolontariusz, następnie w latach 1981-1985 jako asystent specjalista neurolog, 1989-1999 Zastępca Kierownika Kliniki Neurologii, a od 1999 roku Kierownik Kliniki Neurologii. Od 1977 roku prowadzi przeddyplomowe kształcenie studentów medycyny, z których wielu zasiliło szeregi kadry lekarskiej w województwie kujawsko-pomorskim. W ramach kształcenia podyplomowego wielokrotnie wykładała na ogólnopolskich szkoleniach dla lekarzy specjalizujących się w neurologii. Wyspecjalizowała siedmiu lekarzy neurologów. Doktorat obroniła w 1981 roku, a habilitację w 1999 roku. Opublikowała dotąd 68 artykułów w czasopismach naukowych, 48 doniesień zjazdowych, współredaktor trzech monografii i jednego podręcznika dla studentów medycyny. Promotor 6 prac doktorskich. W latach 1979-1993 współpracowała z Sądem Wojewódzkim w Bydgoszczy jako biegła sądowa. Od 1994 roku Konsultant Wojewódzki ds. Neurologii w Województwie Kujawsko-Pomorskim. We współpracy z Kujawsko-Pomorskim Urzędem Marszałkowskim doprowadziła do utworzenia sieci oddziałów udarowych, co przyczyniło się do poprawy wyników w zakresie leczenia udarów mózgu i spadkiem śmiertelności w województwie kujawsko-pomorskim. Od wielu lat obejmuje opieką lekarską członków Związku Sybiraków. Pomogła w zorganizowaniu Stowarzyszenia Osób z chorobą Parkinsona „Akson” w Bydgoszczy. Skarbnik w Polskim Towarzystwie Udaru Mózgu.

Tarcisio Bertone
Tarcisio Bertone SDB (ur. 2 grudnia 1934 w Romano Canavese, diecezja Ivrea) – włoski biskup rzymskokatolicki, salezjanin, emerytowany arcybiskup Vercelli i Genui, kardynał, kamerling, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej.Pochodzi z wielodzietnej rodziny (piąty z ośmiorga rodzeństwa). Wstąpił do zgromadzenia salezjańskiego (SDB), kształcił się w oratorium w Valdocco (koło Turynu), odbył nowicjat w Monte Oliveto, a 3 grudnia 1950 złożył śluby zakonne. Na Salezjańskim Wydziale Teologicznym w Turynie obronił licencjat, a w Papieskim Athenaeum Salezjańskim w Rzymie pracę doktorską z prawa kanonicznego poświęconą czasom papieża Benedykta XIV. 1 lipca 1960 przyjął święcenia kapłańskie.W 1967 został profesorem Papieskiego Athenaeum Salezjańskiego w Rzymie (przekształconego w Papieski Uniwersytet Salezjański w 1973), był m.in. dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego (1979-1985), wicerektorem (1987-1989), rektorem (1989-1991). Gościnnie wykładał kościelne prawo publiczne na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. Pracował nad reformą Kodeksu Prawa Kanonicznego i promował jego nową wersję wśród parafii włoskich. Pełnił jednocześnie obowiązki duszpasterskie w kilku rzymskich parafiach.4 czerwca 1991 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem Vercelli. Bertone przyjął sakrę biskupią 1 sierpnia 1991 z rąk emerytowanego arcybiskupa Vercelli Albino Mensy; stał na czele archidiecezji tylko cztery lata, złożył rezygnację w czerwcu 1995 i przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej. Został sekretarzem Kongregacji Doktryny Wiary. papież Jan Paweł II powierzył mu zadanie ogłoszenia trzeciej tajemnicy fatimskiej. 10 grudnia 2002 został arcybiskupem Genui.21 października 2003 arcybiskup został wyniesiony do godności kardynalskiej; otrzymał tytuł prezbitera S. Maria Ausiliatrice in via Tuscolana (przypisywany zazwyczaj do rangi kardynała-diakona, ale wyniesiony do tytułu prezbiterskiego pro hac vice). W lutym 2005 Bertone był specjalnym wysłannikiem papieża w Coimbra (Portugalia) na pogrzebie siostry Łucji, ostatniego świadka objawień fatimskich. W dniu 22 czerwca 2006 został mianowany na stanowisko sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej w miejsce emerytowanego kardynała Angelo Sodano. Objął swój urząd 15 września 2006 roku. Kardynał Bertone oprócz języka włoskiego, biegle zna język francuski, niemiecki, hiszpański i portugalski.4 kwietnia 2007 roku został mianowany przez papieża Benedykta XVI kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego. W dniach 14-16 września 2007 roku odwiedził Polskę: Kraków, Warszawę i Licheń, gdzie przewodniczył uroczystościom beatyfikacyjnym założyciela Marianów, o. Stanisława Papczyńskiego. 10 maja 2008 został promowany do rangi kardynała – biskupa tytularnego diecezji suburbikarnej Frascati. W dniu 30 kwietnia 2009 był głównym konsekratorem arcybiskupa Jana Romeo Pawłowskiego w Sanktuarium Matki Bożej Królowej Męczenników w Bydgoszczy-Fordonie. Otrzymał również tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a 11 lutego 2010 roku – Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Tego samego dnia został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej i

Karol Dąbrowski (otrzymał Medal w 2002 roku)
Pracownik Leśnego Parku Kultury i Wypoczynku „Myślęcinek” Sp. z o.o. w Bydgoszczy od 1976 roku. O dwudziestu lat jest współorganizatorem wraz z Liceum Plastycznym im. Lena Wyczółkowskiego w Bydgoszczy ogólnopolskich plenerów rzeźbiarskich. Jest członkiem Komisji oceniającej kompozycje rzeźbiarskie. Po zakończeniu pleneru zapewnia rozstawienie rzeźb na terenie parku zgodnie z walorami plastycznymi. Od wielu lat zapewnia wysoką rangę pleneru i przyczynia się do urozmaicenia krajobrazu parku. Wręczenie Medalu Prezydenta Bydgoszczy z okazji 20-lecia organizacji Ogólnopolskich plenerów rzeźbiarskich.

Barbara Ziółkowska
Członek Rady Osiedla Zimne Wody-Czersko Polskie od 1994 roku, od momentu postania jednostki pomocniczej miasta. Przez pierwsze dwie kadencje pełniła funkcję wiceprzewodniczącej rady, o od 2002 roku nieprzerwanie przewodniczy radzie. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług okazji Dnia Samorządu Terytorialnego.

Roman Sidorkiewicz
W 1992 roku członek grupy inicjatywnej powstania Osiedla Szwederowo – jednostki pomocniczej Miasta Bydgoszczy. Został jej pierwszym przewodniczącym, przewodniczył radzie również w drugiej kadencji. W kolejnych kadencjach członek rady. Inicjator i aktywny członek Ruchu Region w okresie starań o województwo. W latach 1994-1998 Radny Rady Miasta Bydgoszczy . Wręczenie Medalu w uznaniu zasług okazji Dnia Samorządu Terytorialnego.

Józef Jakuta
Od 16. Lat działacz rad osiedli Szwederowa i Górzyskowa. Przez dwie kadencje Wiceprzewodniczący Rady. Pomysłodawca i realizator wielu cennych inicjatyw społecznych. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług okazji Dnia Samorządu Terytorialnego.

Andrzej Jabłoński
Czynny działacz osiedlowy od momentu rozpoczęcia funkcjonowania Rady Osiedla Wyżyny w 1993 roku. Członek Zarządu w poszczególnych kadencjach. Obecnie Zastępca Przewodniczącego Rady Osiedla Wyżyny. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi oraz odznaką Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług okazji Dnia Samorządu Terytorialnego.

Krzysztof Lipiński
Członek Rady Osiedla Wyżyny od 1993 roku, łącznie przez pięć kadencji. Wiceprzewodniczący Rady Osiedla w larach 1994-1997. Wieloletni przewodniczący Komisji Ładu i Porządku Rady Osiedla Wyżyny. Inicjator i organizator szeregu imprez charytatywnych. Jeden a autorów książki „Bydgoska gospodarka komunalna”. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług okazji Dnia Samorządu Terytorialnego.

Szkoła Podoficerska Państwowej Straży Pożarnej
Szkoła Podoficerska Państwowej Straży Pożarnej w Bydgoszczy, którą kieruje i reprezentuje Komendant Szkoły, utworzona została na podstawie Zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 13 sierpnia 1992 roku. Zgodnie z postanowieniem tego zarządzenia (z późn. zm.) nadano Szkole Statut określający jej strukturę organizacyjną.Szkoła kształci strażaków – ratowników z terenu całego kraju na kursach dla podoficerów i szeregowców, dających słuchaczom możliwość zajmowania stanowisk przewidzianych dla szeregowców i podoficerów w Państwowej Straży Pożarnej. Absolwenci oprócz uprawnień do zajmowania stanowisk podoficerskich mają możliwość dalszego kształcenia w Szkole Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej. Potwierdzeniem nabytych umiejętności jest służba w Wydziale Liniowym prowadzącym działalność ratowniczą na terenie chronionym przez Szkołę.W procesie nauczania wykorzystuje się sprzęt podstawowy i specjalistyczny, którym dysponują jednostki Państwowej Straży Pożarnej, zakłady pracy, jednostki ratowniczo-gaśnicze i inne instytucje, z którymi Szkoła prowadzi ścisłą współpracę.Realizując statutowe zadania, Szkoła ściśle współpracuje z wieloma instytucjami, szkołami oraz uczelniami, wykorzystując do procesu dydaktycznego ich potencjał naukowy, dydaktyczny oraz sprzętowy. Współpraca ta owocuje wspólnymi zajęciami, ćwiczeniami oraz interpretacją wielu zagadnień i problemów związanych z programem nauczania. Komórkami organizacyjnymi Szkoły są: Wydział Nauczania, Wydział Liniowy, Wydział Kwatermistrzowski, Dział Finansowy, Dział Organizacyjno-Kadrowy Podporządkowanie organizacyjne oraz podległość służbową kierujących pracą tych komórek określa struktura organizacyjna, stanowiąca załącznik nr 1 do decyzji nr 55/Org. Komendanta Głównego PSP z dnia 26 stycznia 1996r., w sprawie określenia schematu struktury organizacyjnej oraz rodzaju i liczby stanowisk w Szkole Podoficerskiej PSP w Bydgoszczy. Wręczenie Medalu z okazji łączonych uroczystych obchodów 20. lat Szkoły Podoficerskiej Państwowej Straży Pożarnej w Bydgoszczy, 65. lat szkolenia pożarniczego w Bydgoszczy oraz 20. lat Państwowej Straży Pożarnej.

prof.Zygmunt Babiński (decyzja o przyznaniu Medalu zapadła w 2010 roku)
Dyrektor Instytutu Geografii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Kierownik Zakładu Hydrologii i Ochrony Wód. Jest współorganizatorem najmłodszego w Polsce ośrodka geograficznego – Instytutu Geografii UKW. Od 2005 roku jest aktywnym członkiem Wojewódzkiej Rady Ochrony Przyrody – od 2010 roku jako Zastępca Przewodniczącego, a także Przewodniczący Rady Wdeckiego Parku Krajobrazowego w kadencji 2005-2010, Przewodniczący Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej przy Marszałku Województwa od 2008 roku, Przewodniczący Rady Gospodarki Wodnej Regionu Wodnego Dolnej Wisły. Promuje swoją wiedzę geograficzną, głównie z zakresu ochrony wód, zagospodarowania den dolin rzecznych, przede wszystkim Wisły Dolnej (Zbiornik Włocławski), a z naszego regionu Brdy, Kanału Bydgoskiego. W ciągu ostatnich pięciu lat zaangażowany w organizację międzynarodowych konferencji (corocznie od 2007 r.) nt. Rewitalizacji śródlądowych dróg wodnych, w tym głównie MDW E-70 ze szczególnym uwzględnieniem Kanału Bydgoskiego. Konferencje te, cieszące się ogromnym powodzeniem, mają swój zapis w postaci specjalnych monografii wydawanych pod redakcją prof. Babińskiego. Dowodem na działalność prof. Z. Babińskiego na rzecz Bydgoszczy i regionu, są liczne opracowania naukowe i popularno-naukowe, organizacja konferencji o charakterze międzynarodowym i aktywny w nich udział, dzięki czemu nasze miasto poznało wielu wybitnych specjalistów z zakresu dróg wodnych z Rosji, Niemiec, Anglii i Francji Ponadto jest autorem (współautorem) prac wdrożeniowych, dotyczących naszego miasta i okolic. Jako dydaktyk prowadzi ożywioną współpracę z niektórymi gimnazjami i liceami bydgoskimi, m. in. poprzez udział w prowadzeniu konkursów geograficznych, czy w formie wykładów. Jest promotorem wielu prac dyplomowych, magisterskich z zakresu geografii fizycznej i ochrony środowiska Bydgoszczy i bezpośredniego sąsiedztwa. Pan prof. Babiński stworzył wraz z mgr Sylwią Barwińską współautorski, nowy i unikatowy w skali światowej kierunek studiów pierwszego stopnia – inżynierski (3,5 letni), realizowany przez Instytut Geografii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego od dnia 20.02.2012 roku w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym o nazwie „Rewitalizacja Dróg Wodnych”. Ponadto prof. Babiński i mgr Sylwia Barwińska opracowali wspólnie projekt uruchomienia innowacyjnego w skali światowej ośrodka dydaktyczno-naukowo-badawczego – Centrum Rewitalizacji Dróg Wodnych (docelowa lokalizacja budynku to działka, na której znajduje się Instytut Geografii). Jednocześnie zorganizowali 5 konferencji międzynarodowych, dotyczących dróg wodnych i zagadnienia ich rewitalizacji, które odbyły się w Bydgoszczy. Zajmują się także wydawaniem i redakcją zeszytów „Promotio Geographica Bydgostiensia”, których treść w dużej części dotyczy miasta Bydgoszczy oraz regionu kujawsko-pomorskiego. Za działalność na rzecz rozwoju Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, naszego województwa i regionu, został odznaczony, m.in. Medalem Wojewody Kujawsko-Pomorskiego w 2007 r., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2009 r., Medalem „W uznaniu zasług dla rozwoju Uniwersytetu. Bene de Universitate Meritus Universitas Casimiri Magni Bydgostiae” w 2009 r., Nagrodą „Przyjazny Brzeg” za rok 2009 PTTK Polskiego Związku Żeglarskiego w 2010 r., Medalem Komisji Edukacji Narodowej w 2010 r., Odznaką Honorową „Za zasługi dla turystyki” Ministerstwa Sportu i Turystyki w 2011 r.

Lech Kasprzykowski
Nauczyciel rzeźby w Zespole Szkół Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Posiada 38-letni staż pracy pedagogicznej i wychowawczej. Wykształcił wiele pokoleń plastyków. Jego uczniowie zajmują czołowe miejsca w konkursach i przeglądach organizowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Absolwenci Szkoły kształcą kształcą się na wyższych uczelniach artystycznych w kraju i za granicą. Za wyróżniającą się pracę wielokrotnie był honorowany odznaczeniami i nagrodami m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi, Nagrodą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Nagrodą Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej i Nagrodą Dyrektora Szkoły. Jest pomysłodawcą i organizatorem plenerów szkolnych i przekształcenia ich w plener rzeźbiarski dla uczniów szkół plastycznych z całej Polski. Systematycznie od dwudziestu lat opracowuje programy, zatwierdza projekty i prowadzi plenery rzeźbiarskie w Leśnym Parku Kultury i Wypoczynku „Myślęcinek” Sp. z o.o., tworząc w ten sposób unikalną w skali kraju galerię rzeźby. Promuje nasze miasto oraz województwo poza granicami kraju. Wykonane pod jego kierunkiem Szopki Bożonarodzeniowe były wystawiane dwukrotnie w rzymskim Panteonie oraz w Stuttgarcie i Pradze. Projektuje pomniki oraz inne mniejsze formy rzeźbiarskie m. in. graficzne i rzeźbiarskie. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji Jubileuszu 20-lecia Ogólnopolskich Plenerów Rzeźbiarskich w Myślęcinku.

Miasto Sochaczew

prof. JAN BILISZCZUK
Jest projektantem i współprojektantem ponad 21 nowych obiektów mostowych, z których 14 zrealizowano, a 18 (autostrada A4) jest wznoszonych, autorem projektów rehabilitacji 37 istniejących tego rodzaju obiektów. Opracował również 328 ekspertyz obiektów mostowych oraz przeprowadził próbne obciążenia 24 takich budowli. Wielokrotnie uczestniczył w rozwiązywaniu problemów dotyczących obiektów mostowych znajdujących się na terenie Bydgoszczy i w regionie. Jest członkiem Komitetu Naukowego cyklicznej Międzynarodowej Konferencji „Mosty Tradycja i Nowoczesność”. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy w uznaniu osiągnięć w dziedzinie mostownictwa.

prof. Witold Wołowicki
Profesor Witold Wołowicki jest wybitnym specjalistą w dziedzinie budownictwa mostowego. Tytuł profesora otrzymał w roku 1989 roku. W latach 1993-1998 zatrudniony był na stanowisku profesora w Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy. Osiągnięcia naukowo-techniczne dotyczą głownie: mechaniki konstrukcji mostowych w stanach pozasprężystych, kształtowania i wymiarowania mostowych konstrukcji z betonu i konstrukcji zespolonych z uwzględnieniem nowych miar bezpieczeństwa, metodologii badan konstrukcji mostowych, diagnostyki, analizy nośności i wzmacniania mostów, wdrożenia nowych materiałów i nowych rozwiązań konstrukcyjnych, badania przydatności mostów kolejowych dla dużych prędkości. Jest autorem kilkuset niepublikowanych opracowań z zakresu budownictwa oraz autorem lub współautorem 14 monografii i podręczników oraz ok. 200 prac naukowych. Profesor Witold Wołowicki jest członkiem Komitetu Naukowego cyklicznej Międzynarodowej Konferencji „Mosty Tradycja i Nowoczesność” organizowanej przez Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska UTP w Bydgoszczy. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy w uznaniu osiągnięć w dziedzinie mostownictwa.

Kujawsko-Pomorski Związek Piłki Siatkowej

Marek Badtke
Członek Rady Osiedla Flisy trzecią kadencję. W pierwszej i drugiej kadencji zasiadał w Komisji Sportu, natomiast w trzeciej pełni funkcję członka Zarządu Rady Osiedla.Inicjator i współtwórca wielu wartościowych przedsięwzięć mających na celu poprawę życia społeczności lokalnej.

Bogdan Michalak
W latach 1985-1990 Wicedyrektor Delegatury Najwyższej Izby Kontroli w Bydgoszczy. W latach 2002-2006 przewodniczący, a później członek Rady Nadzorczej Portu Lotniczego Bydgoszcz. Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu, między innymi w Urzędzie Marszałkowskim w Toruniu i w Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Spółka Port Lotniczy Bydgoszcz SA pozyskała środki i wybudowała nowoczesny terminal o standardzie europejskim, który stał się podwaliną rozwoju lotniczej komunikacji Województwa Kujawsko-Pomorskiego, czym przyczynił się do wzrostu politycznego i gospodarczego znaczenia naszego Regionu wobec innych regionów Unii Europejskiej. W tym samym okresie, jako przedstawiciel sfery biznesu, aktywnie wspierał środowisko akademickie, między innymi współtworząc system promocji i nagradzania szczególnie wyróżniających się studentów w ramach miejskich i regionalnych edycji konkursów Promus Inter pares. Przez całe życie współtworzył gospodarcze i polityczne życie Bydgoszczy. Medal wręczony pośmiertnie w uznaniu zasług dla Bydgoszczy.

Bogusław Deja

Towarzystwo Polsko-Włoskie w Bydgoszczy
Towarzystwo Polsko-Włoskie istnieje w Bydgoszczy od września 1997 roku, powstało z inicjatywy Elżbiety Wawrzyniak-Renzetti. Towarzystwo Polsko-Włoskie posiada osobowość prawną, a terenem działalności obejmuje obszar Rzeczpospolitej Polskiej i Włoch. Celem Towarzystwa jest działanie na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijanie kontaktów i współpracy między społeczeństwem Polski i Włoch, które realizowane są poprzez podejmowanie wszelkich działań w zakresie polityki, samorządności, kultury, nauki, sztuki, gospodarki, turystyki i sportu dla dobra Polski i Włoch. Towarzystwo promuje Polskę, region kujawsko-pomorski i Bydgoszcz we Włoszech poprzez podejmowanie współpracy z właściwymi organizacjami, instytucjami, ośrodkami naukowymi, kulturalnymi, oświatowymi i gospodarczymi we Włoszech. Towarzystwo realizuje swoje cele poprzez prowadzenie działalności promocyjnej za pomocą wydawnictw, wystaw, imprez, reklam, środków masowego przekazu, organizuje imprezy o różnorodnym charakterze – comiesięczne spotkania członków Stowarzyszenia, festiwale młodzieżowe, wystawy, prelekcje w Polsce i we Włoszech. Towarzystwo organizuje również sympozja naukowe, imprezy okazjonalne w bydgoskiej Farze, utrzymuje kontakty z regionami Reggio Emilia, Lazio, Veneto, prowadzi kursy języka włoskiego, nawiązuje kontakty indywidualne z Polakami mieszkającymi we Włoszech. Dorobkiem Towarzystwa jest coroczna organizacja w Bydgoszczy "Włoskiego Lata". W 1998 roku "Włoskie Lato" odbyło się z udziałem Pana Ambasadora Włoch w Polsce, Pana Luca Daniele Biolato, w 2006 roku wzięła udział Pani Ambasador Włoch, Anna Blefari Melazzi. Członkiem Towarzystwa może zostać każdy, kto ukończył 18 lat i kocha Włochy. Do członków honorowych należą: Elżbieta Renzetti - Prezes i założyciel Towarzystwa Polsko-Włoskiego, Prymas Polski Senior Henryk Muszyński, prof. dr hab n. med. Arkadiusz Jawień – Ambasador Regionu, prof. dr hab. Adam Sudoł, Arkadiusz Wawrzyniak, Zastępca Prezydenta Bydgoszczy dr Grażyna Ciemniak, Cesare Novelli – miasto Veroli – Przedstawiciel Towarzystwa Polsko-Włoskiego w Bydgoszczy we Włoszech. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji Jubileuszu 15-lecia działalności.

Eugeniusz Zarzycki
Eugeniusz Zarzycki – od 1945 roku zamieszkuje w Bydgoszczy. Od momentu przybycia włączył się aktywnie do pracy społecznej na Osiedlu Jachcice. Został wybrany do Rady Osiedlowej, w której pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego. Odpowiedzialny był za sprawy socjalno-bytowe mieszkańców. Był aktywnym członkiem Społecznego Komitetu Budowy Przychodni Lekarskiej na Osiedlu Jachcice. Z jego inicjatywy – w dniu 21 czerwca 1989 roku z okazji obchodów 50. rocznicy wybuchu II wojny światowej Rada Miejska Bydgoszczy podjęła uchwałę o nadaniu skwerowi przy ul. Ludwikowo nazwy „Skwer Poległych i Pomordowanych Mieszkańców Jachcic 1939-1945”. Akt nadania nazwy skwerowi został przekazany mieszkańcom Jachcic na ręce Pana Eugeniusza Zarzyckiego. Od 40. lat jest członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, uczestniczy w pracach Komisji konkursowej „Bydgoszcz w kwiatach i zieleni”. Jeden z twórców i redaktorów gazety osiedlowej „Piaski”. Za pracę społeczną odznaczony został „Srebrnym Krzyżem Zasługi”, „Złotym Krzyżem Zasługi” oraz Odznaką Honorową „Za zasługi dla Miasta Bydgoszczy”.

Mirosława Zamorowska
Pracownik administracji Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 2 im. gen. Stanisława Maczka w Bydgoszcz z 36-letnim stażem pracy, z czego 21 lat w Ośrodku. Wręczenie Medalu z okazji obchodów 65-lecia oraz 15-lecia nadania imienia generała Stanisława Maczka Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu nr 2 w Bydgoszczy.

Alina Szczukowska
Nauczyciel, surdopedagog z 18-letnim stażem pracy w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym nr 2 im. gen. Stanisława Maczka w Bydgoszczy. Systematycznie przygotowuje młodzież do udziału w Ogólnopolskich Zawodach Matematycznych, przygotowuje uczniów do udziału w akcjach profilaktycznych, integruje społeczności uczniowskie. Wręczenie Medalu z okazji obchodów 65-lecia oraz 15-lecia nadania imienia generała Stanisława Maczka Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu nr 2 w Bydgoszczy.

Małgorzata Klimczewska
Nauczyciel, surdopedagog z 20-letnim stażem pracy w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym nr 2 im. gen. Stanisława Maczka w Bydgoszczy. Przygotowuje uczniów do matur, prowadzi zajęcia dodatkowe; opracowała program nauczania języka angielskiego do szkoły zawodowej. Jej uczniowie zdobywają czołowe miejsca na ogólnopolskich konkursach i olimpiadach polonistycznych. Organizatorka licznych przedsięwzięć szkolnych. Wręczenie Medalu z okazji obchodów 65-lecia oraz 15-lecia nadania imienia generała Stanisława Maczka Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu nr 2 w Bydgoszczy

Małgorzata Floryszczak
Nauczyciel dyplomowany, wychowawca, surdopedagog z 18-letnim stażem pracy w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym nr 2 im. gen. Stanisława Maczka w Bydgoszczy. Inicjatorka wielu przedsięwzięć i imprez dla dzieci i młodzieży. Propaguje wiedzę ii kultywuje tradycje związane z postacią patrona Ośrodka – gen. Stanisława Maczka. Wzbogaciła ofertę rewalidacyjną i rehabilitacyjną Ośrodka poprzez zorganizowanie zajęć z zakresu hipoterapii. Wręczenie Medalu z okazji obchodów 65-lecia oraz 15-lecia nadania imienia generała Stanisława Maczka Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu nr 2 w Bydgoszczy

Ryszard Tadeusz Bielecki
absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej (1980), ukończył studia podyplomowe z zakresu surdopedagogiki (1986), studia podyplomowe z historii (1989), kurs kwalifikacyjny z organizacji i zarządzania (2000), kurs kwalifikacyjny z oligofrenopedagogiki (2004). Nauczyciel dyplomowany, Ekspert Ministerstwa Edukacji Narodowej. Od 20 lat Dyrektor Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 2 w Bydgoszczy. Od 20 lat wzorowo kieruje pracą dydaktyczno-wychowawczą i rewalidacyjną Ośrodka, o czym świadczy Raport z Ewaluacji Zewnętrznej przeprowadzonej w placówce w 2011r, w którym Ośrodek uzyskał najlepszą ocenę w regionie. Sukcesywnie wdraża i propaguje wszelkie działania innowacyjne, mające podnieść poziom świadczonych usług edukacyjnych dostosowanych do potrzeb dzieci niesłyszących. Działania te przyniosły efekt poprzez stałe poszerzanie oferty edukacyjnej na poziomie szkoły zawodowej i technikum, uatrakcyjnienie zajęć pozalekcyjnych i rosnącą rangę Ośrodka wśród podobnych placówek w kraju i za granicą. Konsekwentnie stara się wzbogacać i unowocześniać bazę dydaktyczną Ośrodka poprzez zakup sprzętu dostosowanego do potrzeb niesłyszących (stacyjna aparatura słuchowa), wyposażenie gabinetów logopedycznych (sprzęt komputerowy z programami logopedycznymi). Środki na te cele pozyskane zostały w latach 2005-2006 w ramach dwóch projektów programu "Edukacja" – program pomocy w dostępie do nauki dzieci i młodzieży, finansowanego z funduszy Zarządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego i PEFRON-u. Z dużym zaangażowaniem realizuje zadania dotyczące szkolnego systemu zapewnienia jakości, opracowanego w oparciu o program rozwoju Ośrodka 2009-2013 i Statut Ośrodka. Corocznie organizuje imprezy na terenie Ośrodka o zasięgu krajowym i zagranicznym. Od 15 lat obchodzone są: Dni Patrona Ośrodka, w którym biorą udział Kombatanci z kraju i zagranicy. Dni Patrona to doskonała lekcja historii i wychowania patriotycznego, Festyny z okazji Dnia Dziecka i Obchody Międzynarodowego Dnia Głuchego. Wszystkie te imprezy organizowane są pod hasłem integracji i rewalidacji dzieci niesłyszących. Inicjator udziału wychowanków w wielu przedsięwzięciach o zasięgu ogólnopolskim (I miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Wiedzy o Literaturze dla Szkół Ponadgimnazjalnych – Szczecin 2011, I miejsce w Ogólnopolskim Turnieju Niesłyszących w Piłce Nożnej Chłopców w Raciborzu w 2011). Udział wychowanków w Ogólnopolskim programie edukacyjnym "Trzymaj Formę", którego główny cel to kształtowanie postaw prozdrowotnych młodzieży gimnazjalnej w 2010r. Prowadzi znaczącą działalność wychowawczą w zakresie wychowania patriotycznego, współpracuje z wieloma instytucjami w kraju i za granicą działającymi na rzecz zachowania dla pokoleń dokonań polskich żołnierzy w Europie Zachodniej (Urząd ds. kombatantów, Związek Kół I Dywizji Pancernej – Anglia, Stowarzyszenie "Polonia" w Bredzie – Holandia). Od 15 lat wychowankowie Ośrodka uczestniczą w obchodach wyzwolenia Bredy przez żołnierzy gen. Stanisława Maczka Inicjator i współautor "Programu Profilaktycznego" zapewniającego eliminację zachowań agresywnych wśród wychowanków. Wręczenie Medalu z okazji obchodów 65-lecia oraz 15-lecia nadania imienia generała Stanisława Maczka Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu nr 2 w Bydgoszczy

Kolejowe Zakłady Łączności sp. z o.o. w Bydgoszczy
Kolejowe Zakłady Łączności sp. z o.o. w Bydgoszczy należą do Grupy PKP S.A., są jedynym polskim producentem i dostawcą najnowocześniejszych w Europie kolejowych tablic informacyjnych LCD oraz tablic paletowych, w które wyposażona jest większość dworców kolejowych w Polsce. Oferowany system współpracuje z systemami nadrzędnymi np. SitKol, SEPE oraz posiada świadectwo dopuszczenia GIK.System elektronicznych tablic informacyjnych opartych na technologii LCD, produkowany przez Kolejowe Zakłady Łączności, został nagrodzony najcenniejszą nagrodą kolejową w Polsce – główną nagrodą im. Ernesta Malinowskiego podczas najważniejszych targów kolejowych w Polsce – TRAKO 2009. Kolejowe Zakłady Łączności to także największy i najstarszy producent automatów biletowych w Polsce. Za innowację w postaci automatu biletowego LOCOMAT S300i, wyposażonego w przystankową tablicę informacyjną LCD, firma na targach SilesiaRAIL otrzymała medal. Kolejowe Zakłady Łączności zapewniają łączność technologiczną na kolei w postaci SLK – zaawansowanego technologicznie systemu łączności dyspozytorskiej. Nagrody i Wyróżnienia: Nagroda Jakość Roku 2010 przyznawaną przez Biznes Raport Dziennik Gazeta Prawna – za stacjonarny automat biletowy i informację pasażerską, Medal Targów SilesiaRAIL 2010 za stacjonarny automat biletowy, Nagroda Główną im. Ernesta Malinowskiego na Międzynarodowych Targach TRAKO 2009 w kategorii IT za system informacji pasażerskiej, Wyróżnienie w konkursie Lider Transportu Szynowego 2009 w kategorii telematyka za system informacji pasażerskiej, Wyróżnienie specjalne na Kongresie technologicznym 2005 - za mobilny automat biletowy, Nagroda Główna na X Wystawie Kolej Na Kolej "Elektrotrakcja 2002" za System Łączności SLK w kategorii na najlepsze urządzenie, Nagroda Grand Prix Targów Pomorskich na Międzynarodowych Targach Kolejnictwa i Logistyki Kolei "Kolej '97" za SLK i system informacji pasażerskiej, Dyplom na targach Reklama i Informacja w St. Petersburgu w 1998r., Wyróżnienie na II Międzynarodowych Targach "Kolej '98" za automat biletowy. Historycznie – pierwsze wzmianki o Kolejowych Zakładach Łączności (Telegraphen Werkstatt) pochodzą z 1852 roku. Wówczas powołano warsztaty telegraficzne przy Królewskiej Dyrekcji Kolei Wschodniej z siedzibą w Bydgoszczy. Warsztaty zajmowały się problemami eksploatacji kolei wschodniej, wykonywały prace remontowe napowietrznych linii telekomunikacyjnych oraz sprzętu telefonicznego i telegraficznego. W roku 1920 powołano do życia Warsztaty Sygnałowe, obsługujące linię Berlin-Bydgoszcz – to zalążek obecnych Kolejowych Zakładów Łączności. Po okresie wojennym stały się jedynym w Polsce przedsiębiorstwem należącym do resortu kolei, zajmującym się produkcją specjalistycznych urządzeń łączności kolejowej oraz instalacją i uruchamianiem na terenie PKP automatycznych central telegraficznych i urządzeń telegrafii wielokrotnej. Dynamiczny rozwój Zakładów nastąpił w latach 1960-1970. Wówczas Zakłady zostały uznane przez Ministerstwo Komunikacji jako główne zaplecze rozwojowe dla PKP w zakresie urządzeń łączności i obsługi podróżnych. W roku 1996 Zakłady zostały przekształcone w spółkę prawa handlowego. Wręczenie Medalu z okazji Jubileuszu 160-lecia działalności.

Oddział w Bydgoszczy Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Polskie Towarzystwo Ekonomiczne (PTE) jest niezależnym, profesjonalnym, ogólnopolskim stowarzyszeniem ekonomistów zrzeszającym zarówno praktyków, jak i teoretyków. Powstało nawiązując do tradycji zawodowych ruchów ekonomistów na ziemiach polskich w XIX wieku, warszawskiego Stowarzyszenia Ekonomistów i Statystyków, a także Towarzystw Ekonomicznych działających w Krakowie, Poznaniu i Lwowie w okresie międzywojennym. PTE jest członkiem Międzynarodowej Asocjacji Ekonomicznej (The International Economic Association). Do celów statutowych PTE należą: popularyzowanie wiedzy ekonomicznej w Polsce, działalność opiniotwórcza, podnoszenie kwalifikacji, integracja środowiska ekonomistów. Są one realizowane poprzez: aktywne uczestnictwo w procesie reformowania gospodarki poprzez organizowanie kongresów, konferencji oraz seminariów naukowych, organizowanie Olimpiady Wiedzy Ekonomicznej dla młodzieży szkół ponadgimnazjalnych, wydawanie publikacji naukowych, prowadzenie działalności konsultacyjno-doradczej oraz informacyjnej w dziedzinie ekonomii dla różnych podmiotów gospodarczych, opracowywanie ekspertyz i analiz ekonomicznych, tworzenie szkół policealnych, szkół wyższych oraz studiów podyplomowych o profilu ekonomicznym, wspieranie wydawania dwumiesięcznika "Ekonomista", przyznawania dorocznej nagrody im. Edwarda Lipińskiego za najlepszą książkę w dziedzinie nauk ekonomicznych, przyznawania nagrody za najlepsze podręczniki w zakresie ekonomii, wydawanie Biuletynu PTE. Polskie Towarzystwo Ekonomiczne posiada ponad 200-letnią tradycję, jest jednym z najstarszych stowarzyszeń społecznych w kraju. Wywodzi się z powstałych w XIX wieku regionalnych towarzystw naukowych. Pierwsza zorganizowana forma społeczna ruchu naukowego ekonomistów polskich powstała w 1802 roku i była odpowiedzią na wzrastające zainteresowanie wiedzą ekonomiczną. W okresie międzywojennym od 1917 roku nastąpił szybki rozwój działalności towarzystw ekonomicznych, skupiających czołowych ekonomistów akademickich. W 1945 roku powstała organizacja ogólnokrajowa, zrzeszająca ekonomistów z całego kraju – Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, które od 1956 roku jest członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ekonomicznych, z siedzibą w Paryżu. Powstanie i rozwój działalności Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego w Bydgoszczy datuje się od 1954 roku. Z inicjatywy ekonomistów bydgoskich od 1962 roku samodzielną działalność prowadzi Oddział Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego w Bydgoszczy. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji Jubileuszu 50-lecia działalności.

Wacław Kłaput
Członek Zarządu Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (wydział instrumentalny – organy oraz wydział teorii muzyki). W roku 1968 uzyskał dyplom w zakresie teorii muzyki. W szkolnictwie muzycznym pracuje od 1968 roku, w roku 1976 objął funkcję wicedyrektora, a od roku 1984 Dyrektora Zespołu Szkół Muzycznych w Bydgoszczy. Był członkiem Rady do spraw Szkolnictwa Artystycznego przy Ministrze Kultury i Sztuki. Pracuje w Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie od 1990 roku na stanowisku wizytatora szkolnictwa artystycznego w regionie kujawsko-pomorskim, od 2000 roku głównego wizytatora.Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski. Jako członek Zarządu Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego jest promotorem statutowej misji Towarzystwa, polegającej na upowszechnianiu pamięci o Ignacym Janie Paderewskim oraz rozwijaniu talentów artystycznych najzdolniejszej młodzieży, uczącej się i studiującej w Bydgoszczy i regionie. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji 90-lecia działalności Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy.

Maria Murawska
Rektor Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, Wiceprezes Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy, Profesor zwyczajny. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Dyplom ukończenia studiów uzyskała w roku 1982. Umiejętności pianistyczne doskonaliła na kursie pianistycznym w Weimarze (1980) oraz na stażu w Rosyjskiej Akademii Muzyki w Moskwie (1996). Od 1982 roku związana z bydgoską Akademią Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego. W 2003 roku otrzymała tytuł profesora sztuk muzycznych. Od 1992 roku prowadzi klasę fortepianu w Państwowym Zespole Szkół Muzycznych im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy. Od 1990 roku pełniła funkcję prodziekana Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, od 1996 roku – dziekana tego wydziału, od 1999 roku – prorektora do spraw dydaktycznych, zaś od 2005 roku jest rektorem uczelni. Jest członkiem Zarządu Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy. Od kilku kadencji pełni funkcję Wiceprezesa Towarzystwa Muzycznego. Pracowała przy organizacji V (2001) i VI (2004) Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I. J. Paderewskiego. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji 90-lecia działalności Towarzystwa Muzycznego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy.