logo miasta - trzy kolorowe spichrze
Translate:

Zabytkowe akordeony w Ostromecku




Skład Sommerfelda w Pałacu Nowym w Ostromecku wzbogacił się o 11 zabytkowych akordeonów. Wśród nich jest biały kruk - sygnowany fabrycznym numerem 0001 akordeon Carmen. Instrumenty staną się częścią kolekcji muzycznej pn. Skład Sommerfelda.


Akordeony pochodzą z kolekcji zabytkowych instrumentów Romana Krysta z Częstochowy, który po raz pierwszy pokazał je na wystawie w Ostromecku w 2019 roku. Instrumenty wielokrotnie prezentowane były na ekspozycjach w wielu miastach Polski, m.in. w Białymstoku, Sanoku, Chełmnie czy Gorlicach, ale właściciel akordeonów chciał, żeby trafiły właśnie do Ostromecka – wszystkie bowiem zostały wyprodukowane w Bydgoskiej Fabryce Akordeonów.

Wspomniana fabryka działała w mieście w latach 1949-1973 i wypuściła na rynek akordeony takich marek jak Echo, Orlik, Kujawiak, Flis, Mazur, Polonez i Victoria. Wśród akordeonów przekazanych do Składu Sommerfelda znalazł się także prawdziwy biały kruk – akordeon Carmen z numerem fabrycznym 0001.

Sam Skład Sommerfelda to kolejna muzyczna przestrzeń, obok Kolekcji Zabytkowych Fortepianów im. Andrzeja Szwalbego, w Zespole Pałacowo-Parkowym w Ostromecku – znajduje się na I piętrze Pałacu Nowego.

Oprócz wspomnianych akordeonów, zobaczymy tam zabytkowe instrumenty produkowane przed laty przede wszystkim w bydgoskich fabrykach, ale też i innych polskich manufakturach. W skład kolekcji wchodzą pianina m.in. Wilhelma Jehnego, Kazimierza Chamskiego czy Bruna Sommerfelda (wszyscy to bydgoscy producenci), a także cenne pianina i fortepiany wyprodukowane w pierwszej połowie XX wieku - secesyjne pianino firmy Fibiger z Kalisza czy bogato zdobione pianino legnickiej firmy Sponnagel. Są i instrumenty dęte, w tym puzon i saksofon tenorowy wyprodukowane w Bydgoszczy.

Salon nie bez powodu nosi imię Bruna Sommerfelda. To jedna z ważniejszych postaci w historii bydgoskiej produkcji instrumentów. W latach 1905 -1939 Sommerfeld prowadził tu fabrykę i skład fortepianów. Należał do Zrzeszenia Przemysłu i Handlu Muzycznego oraz Związku Fabrykantów w Bydgoszczy. Większą produkcję rozpoczął po 1920 roku, a dekadę później oddziały jego firmy funkcjonowały już w Poznaniu, Warszawie, Katowicach, Krakowie i Gdańsku. Jego pianina dziecięce, tzw. Baby Grand zawojowały świat – eksportował je do m.in. Anglii, Holandii, Francji, Argentyny, Palestyny i na Cejlon.