Strauss uznawał Barona cygańskiego za swe największe kompozytorskie osiągnięcie. Zauroczony folklorem cygańsko-węgierskim stworzył operetkę oddającą piękno kultury obu tych nacji. Muzyka odzwierciedla koloryt i swobodę puszty, żywiołowość cygańskiego obozowiska i elegancję wiedeńskich pałaców, a dzieło aż roi się od wpadających w ucho melodii. Baron cygański powrócił w iście królewskim przepychu do repertuaru bydgoskiej Opery: operetkę wystawia się po to, aby sprawić radość widzom i… wykonawcom.

Wykreowany na scenie świat zachwyca popisowymi ariami, wystawnością strojów, dekoracji, wdziękiem tancerek, dynamiką tancerzy, popisami aktorskimi całego zespołu... W uszach (i sercach) mają zostać na zawsze cudowny walc skarbów, duet "ślubny" Saffi i Barinkaya, marsz rekrutów i ognisty czardasz.

Z pieczołowitością zostały odtworzone XIX-wieczne kostiumy wieśniaków w święcie winobrania z I aktu, migoczący światełkami namiot czaruje tajemniczością i erotyzmem Wschodu, przepyszny żyrandol i gigantyczne ażurowe schody (największe w historii realizacji na scenie Opery Nova), które stanowią tło dla olśniewających sukien i mundurów. Błękity, szmaragdy, indygo, fiolety, cekiny, zapinki, przypinki... Jedwabne falbany spódnic tworzą barwną ruchomą płaszczyznę w porywającym czardaszu, powiewają frędzle chust, błyskają i dźwięczą szable: blisko trzy godziny radości!