- Hasłem tegorocznej edycji Festiwalu Prapremier jest „Oświecenie” rozumiane jako kwestia dotyczącą kształtu i perspektyw istnienia świata, w którym żyjemy. Temat festiwalu jest próbą reakcji na aktualne, toczące się w Polsce i na świecie dyskusje o tzw. kryzysie oświeceniowych wartości. Na ile jest on czymś nowym, samoistnym, na ile zaś trwale wpisanym w wewnętrzną dynamikę Oświecenia? Pytanie o Oświecenie jest bowiem zawsze pytaniem o „tu i teraz”: zrozumienie dzisiejszej rzeczywistości bez sięgnięcia do źródeł nowoczesności będzie zawsze niepełne. Przyglądając się Oświeceniu powracamy do pytania o fundamenty wspólnoty, społeczeństwa, w którym przyszło nam żyć, ale również o suwerenność, autonomię rozumu i jego konkretne, indywidualne użycia. Powszechna dziś próba dekolonizacji rozumu nie może prowadzić do całkowitej jego zagłady. Odrzucając go bowiem, odrzucamy demokrację i kategorię prawdy – to błędna ścieżka, która prowadzi donikąd, do całkowitej katastrofy. Bez próby ponownego przeprowadzenia myśli oświeceniowych, będziemy wciąż oddalać się od wolności, którą fanatycy i dyktatorzy coraz częściej próbują nam odebrać – mówią Wojciech Faruga, dyrektor TPB i jego zastępczyni Julia Holewińska.

Na zdjęciu środowy spektakl "Matka Joanna od Aniołów", który odbył się na deskach Teatru Kameralnego.

W piątkowy wieczór (22/10) widzowie zobaczą „Wstyd” Teatru Nowego w Warszawie w reżyserii Małgorzaty Wdowik. To opowieść o trzech pokoleniach kobiet z jednej rodziny, które mierzą się z pytaniami o dziedziczność wstydu. Kogo i co zdarza im się porzucić, by się od wstydu uwolnić?

„Wstyd” to ostatnia część tryptyku teatralnego Małgorzaty Wdowik o emocjach. Reżyserka, wychodząc od osobistej historii, rozważa, jak funkcjonuje wstyd jako narzędzie budowania nierówności społecznych. Zastanawia się, komu przysługuje przywilej opowiadania o słabości i wstydzie i jak to robić. Wstyd to przecież moment, gdy stajemy się widoczni, mimo że nie jesteśmy na to gotowi. Do roli obserwatora intymnych relacji rodzinnych reżyserka zaprosiła dokumentalistkę Agatę Baumgart, badającą od lat relacje matek i córek.
Występują Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska i Jaśmina Polak.

Kolejne dni festiwalowe poświęcone będą szkicom scenicznym finalistek tegorocznej Aurory. Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy. Na zakończenie tegorocznych Prapremier zaplanowano Galę finałową Aurory. Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy. Aurora to z jednej strony symbol zorzy polarnej, świtu i odnowy, z drugiej zaś – symbol rewolucji – idee bliskie Teatrowi Polskiemu. W ciągu ostatnich dwóch dekad polski teatr zapatrzony był w teatr zachodni – inspirując się jego estetykami, tematami i tekstami, jednocześnie pomijając swoje korzenie i szukanie inspiracji w regionie.

W nowej formule Festiwalu Prapremier pragniemy zwrócić swoje zainteresowanie w drugą stronę – na wschód, gdzie teatralnie, ale i społecznie, i politycznie dzieje się obecnie wyjątkowo dużo. „Wschód” rozumiemy tu w dwójnasób – terytorialnie i geopolitycznie, ale także jako początek, odnowę, powołanie do życia. Wschód to ferment, przenikanie się kultur, religii, systemów politycznych. Wschód to wreszcie tygiel, w którym kotłują się ze sobą narodowe racje, tradycje, często wzajemnie wykluczające się idee, to wreszcie miejsce, gdzie pytania o kondycję człowieka, narodowość, przynależność, prawdę historyczną i społeczną są wciąż żywe, i stają się tematem dla twórców teatralnych, w szczególności zaś dla dramatopisarek i dramatopisarzy.
W 2022 roku zaproszenie do wzięcia udziału w konkursie skierowaliśmy do Autorów i Autorek z Polski, ale także z: Ukrainy, Białorusi, Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii, Gruzji, Armenii, Węgier, Czech, Słowacji, Albanii, Chorwacji, Serbii, Bośni i Hercegowina, Mołdawii, Rumunii, Macedonii, Słowenii, Bułgarii, Czarnogóry, Kosowa, Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Uzbekistanu, Azerbejdżanu, Turkmenistanu.

24.10 – „Pięć pieśni Polesia” Ludy Tymoshenko (MOB, ul. Gdańska 4)
25.10. – „Zniknięcia” Elise Wilk (aula VI LO)
26.10 – „Proszę, niech zapanuje pokój” Marty Sokołowskiej (aula Akademii Muzycznej, ul. Słowackiego 10)
27.10 – „Ja, wojna i plastikowy granat” Niny Zakhozhenko (aula Copernicanum UKW, ul. Kopernika 1)
28.10 – „Ta będzie taka sama” Stasy Bajac (Młyny Rothera, sala drewniana)
29.10 – Gala finałowa Aurory. Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy (Pałac w Ostromecku)

Program Festiwalu i informacje o twórcach TUTAJ.