Modernistyczny budynek z nr 50 wzniesiono w okresie międzywojennym, na planie zbliżonym do prostokąta. Posiada 3 kondygnacje i podpiwniczenie. Jest przykryty płaskim dachem. Początkowo wejście do kamienicy zlokalizowano od strony ulicy. Obecnie znajduje się  od podwórza, a część klatki schodowej w czasie użytkowania przebudowano na dodatkowe mieszkania. W piwnicy funkcjonowała  początkowo pralnia, a poddasze pełniło rolę strychu, wykorzystywanego przez lokatorów np. do suszenia prania. Budynek dopiero w latach 90. XX wieku otrzymał otynkowaną elewację. Teraz rozpoczął się jej remont. Na dużej parceli rozciągającej się  aż do ul. Nowej funkcjonował ogród. Jego część  z biegiem lat  ustąpiła miejsca budynkom gospodarczym oficynom i garażom. W  czasach PRL-u na parceli znajdowała się również hodowla nutrii.

Ta część Szwederowa do połowy XIX wieku była odrębnym folwarkiem. Nosiła wówczas nazwę Nowy Dwór ( Neuhoff). Przypomina o tym teraz nazwa ulicy - Nowodworska. Tę część osiedla Szwederowo włączono do Bydgoszczy w 1867 roku. Granica miasta przebiegała wówczas m.in. ulicami M. Konopnickiej – T. Lenartowicza – Nowa – Ugory. Do miasta należał też wąski klin pomiędzy dzisiejszymi ulicami Leszczyńskiego i Skorupki. Resztę osiedla przyłączono do Bydgoszczy dopiero w 1920 roku.

Wcześniej w tej części miasta właściciele nieruchomości odnowili między innymi front narożnej kamienicy na styku ulic R. Traugutta i T. Lenartowicza oraz budynki  przy ul. Nowodworskiej 57 i Wiatrakowej 15. Ze środków miasta  przeprowadzony został natomiast remont wiekowego sierocińca. Wyremontowana została też ulica Wiatrakowa wraz ze skrzyżowanie z ulicami Nowodworską i Traugutta. Wzdłuż ulicy powstał kontrapas, który zapewnia rowerzystom bezpieczny dojazd ze Szwederowa w kierunku Starego Miasta. Łączy się on na Zbożowym Rynku z drogami rowerowymi, które powstają obecnie w ramach rozbudowy ul. Kujawskiej.