Budynek został wzniesiony w latach 1903-04 według projektu R. Kerna, który uczynił z kamienicy swój dom. Powstał na planie litery „L”. Do kamienicy są przypisane dwa adresy: Mickiewicza 1 i Gdańska 72. Charakterystycznym elementem są wykusze wypuszczone na wysokości I, II i III piętra. Jeden z nich położony bliżej skrzyżowania zwieńczony jest hełmem z iglicą. W elewację od strony ul. Mickiewicz w części wschodniej wkomponowano potężny szczyt. W środkowej części kamienicy znalazło się miejsce na loggie. Zostały one zaprojektowane nad eleganckim portalem wejściowym z charakterystyczną secesyjną dekoracją. W osi  płaskorzeźby uważne oko dostrzeże maszkarona. Te rzeźbiarskie motywy w postaci stylizowanych głów wieńczą też konsole otaczające na wysokości I kondygnacji wykusze oraz loggie położone na wyższych piętrach. Od strony ul. Gdańskiej warto również zwrócić uwagę na rozbudowany ornament znajdujący się na wykuszu pomiędzy I i II piętrem . W tej części kamienicy od strony ściany szczytowej znajduje się dodatkowe wejście nad którym również umieszczono loggie. Elegancji dodają też charakterystyczne łukowe okna w strefie parteru. W latach 90. XX wieku budynek wpisano do rejestru zabytków. W tym okresie wymieniono też pokrycie dwuspadowego dachu na dachówkę karpiówkę nawiązując do rozwiązań z początku istnienia kamienicy.

Obecnie w charakterystycznej kamienicy trwają  prace remontowo-budowlane, które pozwolą przekształcić pomieszczenia w hotelowe apartamenty. Konieczne było wcześniej zabezpieczenie i wzmocnienie fundamentów. Inwestor zdecydował się także  na prace przy wzmocnieniu i konserwacji więźby dachowej. Konieczne było w tym celu zdjęcie stosunkowo nowej dachówki.

Na al. A. Mickiewicza trwa również budowa zbiornika retencyjnego, który chronić ma ulice przed zalewaniem, a zebrana deszczówka pomoże nawadniać pobliski park. Po zakończeniu robót wodociągowych na jezdniach wyznaczone zostaną rowerowe pasy. Zaawansowane prace prowadzone są również przy modernizacji Teatru Polskiego.

Trochę historii

Remontowana kamienica to jeden z pierwszych obiektów  wybudowanych przy al. Mickiewicza, którą wytyczono na początku XX wieku w ramach zagospodarowania urbanistycznego terenu położonego na wschód od ul. Gdańskiej tzw. Hempelscher Felde. W latach 90. XIX wieku miasto Bydgoszcz zakupiło teren położony między dzisiejszymi ulicami: Gdańską, Krasińskiego, Chodkiewicza i Ogińskiego oraz opracowało dla niego plany urbanistyczne według koncepcji miasta-ogrodu. Ulica Mickiewicza od razu została zaprojektowana jako aleja z dwiema jezdniami i pasem zieleni obsadzonym szpalerem drzew połączonych girlandami. Stała się ważną osią widokową, której perspektywę na początku XX wieku zamknął gmach Instytutu Rolniczego (obecnie UKW).

Estetyczna Bydgoszcz

W ostatnich latach w celu rewitalizacji Śródmieścia aktywne działania prowadzi również miasto.  Są to nie tylko dotacje konserwatorskie, ale także nakazy remontów, zwolnienia z opłat za zajęcia pasa drogowego pod kawiarnie, konkursy, przebudowy ulic, chodników i mostów. Przy prezydencie działa też  Rada ds. Estetyki, która opiniuje kluczowe projekty i proponuje szereg rozwiązań. Działania i skuteczne interwencje podejmuje również plastyk miasta. Rewitalizację ułatwiają miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.