Remontowany budynek powstał około 1900 roku na planie prostokąta. Posiada 2 kondygnacje i użytkowe poddasze. W dwuspadowym dachu znajdują się lukarny. Kamienica pełni funkcję mieszkalno-usługową. Na parterze znajdują się sklepy. Wystrój elewacji frontowej jak na ul. Gdańską jest bardzo skromny. Bryła budynku jest również znacznie mniejsza niż sąsiednich zabudowań. Tworzy  jednak wraz z sąsiednimi kamienicami charakterystyczną dla Śródmieścia zwartą pierzeję o równiej linii zabudowy. Budynek sąsiaduje od południa z narożną, secesyjną kamienicą Rudolfa Kerna wzniesioną na początku XX wieku.

Architektura w najlepszym wydaniu

Ulicę Gdańską wytyczono dopiero w latach 20. XIX. Początkowo ulica odgrywała głównie rolę komunikacyjną, jednak w II połowie XIX wieku zmieniła się w reprezentacyjny trakt, „wizytówkę miasta”, centrum handlu i rozrywki, gdzie koncentrowało się życie rozrastającej się Bydgoszczy. Ponad 90 procent zabudowy ul. Gdańskiej pochodzi sprzed 1920 roku.  Z tego połowa została wzniesiona bądź przebudowana w latach 1890–1914 – czasach, kiedy powstawała w Bydgoszczy najbogatsza architektura historyzująca, ze detalami i zdobieniami nawiązującymi do sztuki renesansu, manieryzmu i baroku, a następnie secesji i wczesnego modernizmu. Na Gdańskiej swoje dzieła zostawili najwybitniejsi bydgoscy, a także berlińscy architekci. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej ulica stała się jedną z wizytówek Bydgoszczy.

Warto wiedzieć

W ostatnich latach w celu rewitalizacji Śródmieścia aktywne działania prowadzi również miasto. Są to nie tylko dotacje konserwatorskie, ale także nakazy remontów, zwolnienia z opłat za zajęcia pasa drogowego pod kawiarnie, konkursy, przebudowy ulic, chodników i mostów. Przy prezydencie działa też  Rada ds. Estetyki, która opiniuje kluczowe projekty i proponuje szereg rozwiązań. Działania i skuteczne interwencje podejmuje również plastyk miasta. Rewitalizacji sprzyjają nowe miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.