Budynek usytuowany jest w pierzei ulicy Nakielskiej. Powstał około 1895 roku. Pierwotnie od strony zachodniej do budynku przylegała dwupiętrowa kamienica, w której w 1986 roku wybuchły materiały pirotechniczne. Z powodu licznych uszkodzeń budynek rozebrano.
 
Murowana kamienica z numerem 25 , przy której rozpoczęły się prace liczy tylko 2 kondygnacje. Jest przykryta płaskim, dwuspadowym dachem. Szczególną uwagę zwraca elewacja frontowa. Mimo złego stanu technicznego zachowały się w większości sztukaterie stanowiące obramowania okien (profilowane opaski na parterze, parapety, pilastry z głowicami w stylu jońskim na piętrze i gzymsy nadokienne oraz płyciny nad i podokienne). Zachowały się również konsole pod gzymsem skrzynkowym oraz fragmenty fryzu kostkowego na wysokości piętra. Centralną część elewacji na I piętrze stanowi nisza, w której umieszczono pełnoplastyczną postać rzymskiej bogini Fortuny z rogiem obfitości. Na parterze zachowało się płytkie boniowanie. Wcześniej wyremontowane zostały oryginalne drewniane dwuskrzydłowe drzwi wejściowe od ulicy.
 
Prace  zlecone przez ADM zakładają odtworzenie szeregu uszkodzonych detali i wykonanie nowej elewacji oraz wzmocnienie konstrukcji budynku. Kamienica utrzymana będzie w beżowej kolorystyce. Prace zajmą około 3 miesięcy i objęte 5-letnią gwarancją. Kosztują ponad 113 tysięcy złotych. Przy ul. Nakielskiej zlecone zostały również remonty innych budynków.

Historia ulicy Nakielskiej w pigułce

Ulica Nakielska stanowi stary trakt łączący Bydgoszcz z Nakłem nad Notecią i osadami położonymi na zachód od miasta po południowej stronie doliny bydgosko-nakielskiej. W 1872 r. nad ulicą wybudowano wiadukt linii kolejowej do Inowrocławia. Pod koniec XIX w. ulica była wybrukowana, a na wschodnim odcinku otoczona pierzejami kamienic, w tym czasie powstała też fabryka obrabiarek do drewna z charakterystycznym budynkiem biurowym w neobarokowym stylu tzw. willa Carla Blumwego, pierwszego właściciela fabryki. W 1901 ułożono torowisko tramwajowe (do ul. Wrzesińskiej). W latach 1904-06 zbudowano neogotycką ewangelicką świątynię, obecny kościół Miłosierdzia Bożego.  Początkowo tylko wschodni skrawek ulicy w dzisiejszym przebiegu pozostawał w granicach administracyjnych miasta Bydgoszczy – do ul. Miedza. W 1973 roku po zasypaniu części Starego Kanału Bydgoskiego powstała łącznica od ronda Grunwaldzkiego do ul. Wrocławskiej.