Budynek wzniesiono na planie prostokąta około 1833 roku. Od strony frontowej liczy dwie kondygnacje oraz mieszkalne poddasze. Jest również podpiwniczony. Przykryto go wysokim dwuspadowym dachem, w którym poddasze doświetlają lukarny. Pełni funkcję mieszkalno-usługową. Na parterze znajdują się sklepy. Elewacje zdobią wydatne gzymsy oraz opaski wokół okien wraz z naczółkami. W jednej z witryn zachował się rzeźbiony słupek dzielący wystawowe okno i wejście. Charakterystycznym elementem jest również kuty maszt flagowy oraz ozdobna rozeta do podtrzymywania trakcji. Ten artefakt przypomina, że ulicą Długą kursowały od 1888 roku pierwsze bydgoskie tramwaje. W 2008 roku w tracie przebudowy ulicy na odcinku pomiędzy Jana Kazimierza i Podwalem w ulicę wbudowano tory i ustawiono na nich zabytkowy wagon typu „2N”. O  tramwajowej historii na wysokości Zbożowego Rynku przypomina też od 2 lat wyeksponowany fragment ponad 60-letnich szyn odkrytych podczas rozbudowy ul. Kujawskiej.

Ulica Długa to najdłuższa ulica miasta lokacyjnego Bydgoszczy liczące 650 metrów. Najważniejsza pod względem historycznym i funkcjonalnym. Należy obok ul. Gdańskiej i Dworcowej do najważniejszych, śródmiejskich ulic handlowych Bydgoszczy.

Jest niemal w całości zabudowana stylowymi kamienicami. Pierzeje stanowią w większości budynki wzniesione w XVIII i XIX wieku. Wiele z nich było przebudowywanych i rozbudowywanych.

W ostatniej dekadzie zaszło na niej wiele estetycznych zmian. Wyremontowano ponad 20 kamienic. Pomagały w nich między innymi dotacje konserwatorskie orz działania nadzoru budowlanego. Ograniczono ruch samochodów dedykując ulicę przede wszystkim pieszym i rowerzystom. Wprowadzono rozwiązania wspierające tworzenie ogródków letnich. W ramach rozbudowy ulicy Kujawskiej przeprowadzono rewitalizację odcinka historycznej ulicy pomiędzy Zbożowym Rynkiem i ulicą Pod Blankami.