Budynek powstał około 1890 roku na planie zbliżonym do prostokąta, liczy 3 kondygnacje. W jego osi ulokowano wejście, nad którym umieszczono płaskorzeźbę w formie głowy. Parter jest boniowany. Najwięcej zdobień ulokowano w wyższych partiach budynku. Nad oknami, na wysokości piętra, dominują rozbudowane naczółki z płaskorzeźbami oraz głowami lwów. Dawniej wierzono, że wizerunki tych zwierząt umieszczone na drzwiach, portalach czy fasadach zapewnią domownikom bezpieczeństwo i spokój. Płaskorzeźby wkomponowano też pomiędzy linią gzymsu i oknami pietra. Na górnych kondygnacjach dominuje czerwona cegła.

Początkowa ulicę J. Sowińskiego, na odcinku od Sobieskiego do Hetmańskiej, wytyczono jako równoległy trakt do ul. Warszawskiej. Wraz z rozbudową koszar zmieniono jej  przebieg odsuwając ulicę w kierunku wschodnim. Stąd to jedna z nielicznych ulic starannie zaprojektowanej dzielnicy posiadająca więcej załamań. Jej zachodnią pierzeję wyznaczają zabudowania wojskowe z końca XIX wieku. Więcej informacji o tym historii tego kompleksu znajduje się w tekście „Ważny remont w dawnej wojskowej dzielnicy”

Wcześniej w tej części miasta zaszło już wiele innych estetycznych zmian. W ubiegłym roku zlecony został remont gmachu schroniska młodzieżowego przy ul. Sowińskiego. Ten budynek również posiada ciekawą ceglaną elewację. Wyremontowano też szereg innych kamienic bliżej placu Piastowskiego oraz przy skrzyżowaniu z ul. Bocianowo.

Warto wiedzieć

W ostatnich latach w celu rewitalizacji Śródmieścia aktywne działania prowadzi również miasto. Są to nie tylko dotacje konserwatorskie, ale także nakazy remontów, zwolnienia z opłat za zajęcie pasa drogowego pod kawiarnie, konkursy. Od kilku lat przy prezydencie działa Społeczna Rada ds. Estetyki Miasta, która opiniuje kluczowe projekty i proponuje szereg rozwiązań. Działania i interwencje podejmuje również plastyk miasta.