Kamienicę wybudowano w latach 1904-1905. Wzniesiono ją na planie zbliżonym do czworokąta. Liczy 4 kondygnacje i użytkowe poddasze. Budynek posiada wiele cech typowych dla secesji. W centralnej części elewacji wkomponowany jest wykusz. W północnej części nad bramą wjazdową umieszczono loggie. Parter zdobiony jest boniowaniem. Kamienicę otacza kuty parkan. Brama jest zdobiona barwnymi przeszkleniami.  Również okna klatki schodowej zdobione są witrażami.

Budynek przez wiele lat pełnił funkcję akademika. W związku z tym wnętrza kamienicy podzielono na bardzo małe przestrzenie. W 1991 roku wpisano go do rejestru zabytków. Nowy właściciel obiektu zamierza odrestaurować wiekową kamienicę i wprowadzić do niej również nowe funkcje. W ostatnich dniach wokół budynku ustawiono rusztowania, które pozwolą na przeprowadzenie konserwatorskich prac m.in. przy elewacji.

Muzyczna dzielnica Andrzeja Szwalbego

Kamienica położona jest na obszarze tak zwanej dzielnicy muzycznej. To obszar położony pomiędzy ulicami Gdańską, A. Mickiewicza, H. Kołłątaja i parkiem J. Kochanowskiego. Skoncentrowane są na nim  obiekty kulturalne, uczelnie i szkoły muzyczne. Kształt urbanistyczny terenu, na którym znajduje się dzielnica muzyczna, powstał w latach 1896-1903.

Zaprojektowano wówczas nową cześć Śródmieścia zgodnie z ideą miasta-ogrodu. Większość zabudowy wzniesiono na początku XX wieku w stylu secesji i modernizmu. Dominują ciągi zabudowy czynszowej uzupełnione willami oraz gmachami dla oświaty i administracji. Pośrodku nowej dzielnicy założono park im. J Kochanowskiego. Po zachodniej stronie parku usytuowano gmach miejskiego starostwa powiatowego (1904-1906), zaś po wschodniej budynki oświatowe.

Po wojnie na tym terenie dobudowano jeszcze Teatr Polski (1949 rok) oraz Filharmonię Pomorską (1958 rok). Wizję przekształcenia tego obszaru w dzielnicę muzyczną konsekwentnie realizował Andrzej Szwalbe – wieloletni dyrektor Filharmonii Pomorskiej.  Na obszarze tym ograniczono ruch samochodowy, powstała galeria rzeźb-pomników polskich kompozytorów i lokowano nowe elementy małej architektury. W 2007 roku na placu przed Filharmonią ustawiono pomnik A. Szwalbego. Natomiast w 2014 roku zaczęła działać fontanna multimedialna. Rok później otwarty został zrewitalizowany park J. Kochanowskiego. Obecnie trwają prace przy modernizacji Teatru Polskiego. Więcej informacji o zakresie tej inwestycji znajduje się w „Raporcie nr 4”.

Estetyczna Bydgoszcz

W ostatnich latach w celu rewitalizacji Śródmieścia aktywne działania prowadzi również miasto.  Są to nie tylko dotacje konserwatorskie, ale także nakazy remontów, zwolnienia z opłat za zajęcia pasa drogowego pod kawiarnie, konkursy, przebudowy ulic, chodników i mostów. Przy prezydencie działa też  Rada ds. Estetyki, która opiniuje kluczowe projekty i proponuje szereg rozwiązań. Działania i skuteczne interwencje podejmuje również plastyk miasta. Rewitalizację ułatwiają miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.