Szkoła działa w środowisku szpitalnym. Praca nauczycieli pozostaje w zgodzie z przyjętym procesem leczenia dziecka, a Rada Pedagogiczna systematycznie współpracuje z rodzicami. Założeniem wyjściowym i kierunkowym do podejmowania działalności edukacyjno-wychowawczej jest zawsze przyjęty program leczenia, w zgodzie z którym pozostają działania szkół.

Szkoła daje możliwość kontynuacji nauki szkolnej, pomaga w adaptacji do warunków szpitalnych, pomaga odreagować stres i napięcie związane z hospitalizacją, wspomaga proces leczenia, a także ułatwia powrót do szkoły macierzystej. Dyrekcja i administracja Zespołu Szkół nr 33 mieści się gościnnie w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej przy ulicy Curie-Skłodowskiej 4. Ze względu na specyfikę to nie uczniowie przychodzą do szkoły, lecz szkoła do uczniów.

Zespół Szkół nr 33 funkcjonuje w 3 szpitalach na terenie miasta Bydgoszczy:
•    Wojewódzki Szpital Dziecięcy
•    Wojewódzki Szpital Zakaźny
•    Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. A. Jurasza

W uroczystości nadania imienia Szkole Podstawowej nr 52 oraz XIX Liceum Ogólnokształcącego w imieniu prezydenta wzięła udział jego zastępczyni, Iwona Waszkiewicz. Na ręce Izabeli Maciejewskiej, dyrektor szkoły przekazała list oraz upominki dla dzieci.

Warto wiedzieć:

Irena Stanisława Sendlerowa z domu Krzyżanowska, ps. „Jolanta” (ur. 15 lutego 1910 w Warszawie, zm. 12 maja 2008 tamże) – polska działaczka społeczna i charytatywna, członkini PPS i kierowniczka referatu dziecięcego Rady Pomocy Żydom („Żegoty”). Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, dama Orderu Orła Białego i Orderu Uśmiechu.

Właśnie Order Uśmiechu, przyznawany przez dzieci, był dla niej najważniejszym wyróżnieniem, obok listu od Ojca Świętego Jana Pawła II i tytułu Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Zresztą od tytułów, medali i odznaczeń (a było ich wiele) wolała na przykład, żeby jakaś szkoła nosiła jej imię. Pierwsza była w Niemczech, w Polsce jest ich kilkadziesiąt. Jeszcze przed śmiercią Sendlerowej ufundowano nagrodę jej imienia "Za naprawianie świata" dla nauczycieli, którzy uczą i wychowują w duchu tolerancji.Od początku II wojny światowej zaangażowała się w niesienie pomocy Żydom. W październiku 1943 została aresztowana przez Gestapo, jednak „Żegocie” udało się ją uwolnić. W czasie powstania warszawskiego była sanitariuszką w jednym z powstańczych punktów sanitarnych na Mokotowie. Po wojnie pracowała w opiece społecznej i średnim szkolnictwie medycznym. Przez długie lata jej działalność podczas okupacji była nieznana.