Zgodę na sprzedaż lokali wyraziła Rada Miasta. Miasto nabyło obiekt w 2013 roku z myślą o przekazaniu go Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, które zamierzało otworzyć w Bydgoszczy kierunek lekarsko-dentystyczny. Ostatecznie uczelnia nie zrealizowała celu darowizny i w 2018 roku obiekt wrócił do miasta. Miasto podjęło wówczas szereg inicjatyw zmierzających do ulokowania w gmachu instytucji centralnych. Oferty złożono m.in.

• Ministerstwu Obrony Narodowej
• Ministerstwu Przedsiębiorczości i Technologii
• Ministerstwu Sprawiedliwości
• Państwowemu Gospodarstwu Wodnemu Wody Polskie
• Archiwum Państwowemu

Żadna z instytucji nie była zainteresowana wykorzystaniem gmachu. Ponadto ofertę wykorzystania gmachu złożono również Wojewodzie Kujawsko-Pomorskiemu oraz Marszałkowi Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Stąd decyzja Rady Miasta o zgodzie na sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu.

W postępowaniu przetargowym ofertę złożył jeden podmiot -  spółka Pan Development z Poznania z kwotą 6,97 mln zł. Podpisanie umowy planowane jest jeszcze w tym roku. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonego w 2015 roku zabytkowy obiekt jest przeznaczony jest na działalność usługową. Właścicielem parterowej części gmachu jest Centrum Medyczne „Nad Brdą”. W związku z tym w budynku funkcjonuje wspólnota.

Piękna karta bydgoskiej historii

Gmach dawnej Dyrekcji Kolei Wschodniopruskiej przy ul. Dworcowej 63 jest wpisany do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego. Powstał w latach 1886-1889 według projektu berlińskiej pracowni M. Gropiusa i H. Schmiedena, z korektami K. Schmeitzera i H. Bergmana. Okazały budynek założono na rzucie wydłużonego prostokąta o wymiarach 93,71 x 62,88m z ryzalitami na skrajach i pośrodku dłuższych elewacji. Układ wnętrz i kompozycja elewacji jest symetryczna, co podkreśla monumentalny i reprezentacyjny charakter obiektu. Elewacje zaprojektowano w stylu eklektyczno-manierystycznym z detalem w stylu renesansu niderlandzkiego. Na elewacjach  zastosowano czerwoną i żółtą cegłę licową. Detale kamienne wykonano ze śląskiego piaskowca i sztucznego kamienia.Wewnątrz obiektu umieszczono trzy dziedzińce skrajne kwadratowe o wym. 21,18m x 21,18m i środkowy mniejszy prostokątny o wymiarach 14,00mx9,90m. Gmach jest podpiwniczony, trzykondygnacyjny zwieńczony wysokim dwupoziomowym poddaszem. Zastosowano dach typu wielopołaciowego, dwu i czterospadowy typu namiotowego z lukarnami. Od strony elewacji frontowej szczyt środkowy flankują dwa hełmy cebulaste z latarniami.

W okresie swego funkcjonowania, aż do czasu reorganizacji kolejnictwa pruskiego w 1895 roku Dyrekcja Kolei w Bydgoszczy zarządzała liniami kolejowymi na obszarze pruskich  prowincji od Berlina i Stralsundu, aż po Kłajpedę. Najważniejszą linią zbudowaną w latach 1846-1853 i zarządzaną przez bydgoską instytucję była trasa Berlin-Gorzów-Piła-Bydgoszcz-Tczew-Królewiec o długości 740 kilometrów. Nazywana była ona koleją wschodnią (niem. Ostbahn). Po odzyskaniu niepodległości w gmachu przy ul. Dworcowej lokowano również wiele ważnych instytucji kolejowych m.in. Centralne Biuro Rozrachunków Zagranicznych  PKP oraz dyrekcję Francusko-Polskiego Towarzystwa Kolejowego S.A, które przed wojna zbudowało magistralę węglową.