logo miasta - trzy kolorowe spichrze
Translate:

Dbamy o zabytki. Konserwatorskie prace przy miejskich murach




Ceglane mury miejskie na Starym Mieście to jeden z najstarszych bydgoskich zabytków. Zaplanowano przy nich kolejne prace konserwatorskie. Będą stanowiły element szlaku pokazującego kulturowe dziedzictwo miasta i jego rozwój.



Mury miejskie to zespół średniowiecznych obwarowań Bydgoszczy, budowanych od początku XV wieku, później zniszczonych i w większości rozebranych w XIX wieku.  Do dziś zachowały się trzy fragmenty w rejonie ul. Pod Blankami. Pierwszy znajduje się na wysokości posesji n numerami 4-6. Jest to najstarszy i najciekawszy fragment muru obronnego. W ciągu tym zachowały się też elementy małej cylindrycznej baszty. Drugi fragment znajduje się na wysokości posesji z numerami 8-10. Najlepiej widoczny jest natomiast najdłuższy odcinek murów usytuowany w części środkowej w sąsiedztwie parkingu wielopoziomowego.  Łączna długość zachowanych murów to około 137 metrów. Pierwotnie konstrukcja liczyła około 470 metrów. Ceglane mury Starego Miasta zaczęto budować w I połowie XV wieku. Ukończenie pełnego obwodu obronnego muru przypada na lata 20. XVI wieku. Ciągnął się on łukiem od Bramy Kujawskiej (rejon skrzyżowania Długiej i Podwale) na wschodzie miasta do Bramy Poznańskiej ( na wysokości budynków przy ul. Długiej 2 i 5).   Ceglana budowla otaczała miasto jedynie od południa, gdyż z pozostałych stron obronę stanowiły cieki wodne: fosa zamkowa, Brda, Młynówka i rozlewiska Wyspy Młyńskiej.

Mury obronne w Bydgoszczy były masywną konstrukcją ceglaną zwieńczoną blankami. Stąd między innymi nazwa ulicy -  Pod Blankami.. Lico muru od strony wewnętrznej było zróżnicowane: kamienne, kamienno-ceglane, bądź ceglane, natomiast od strony fosy było licowane wyłącznie cegłą. Mur posiadał też  przypory o wysokości ok. 1,5 m i szerokości 1 m. Jego całkowita wysokość wynosiła około  7 m od poziomu gruntu i 10 m od poziomu wody w fosie. Prace konserwatorskie przy średniowiecznych murach prowadzono tuż po wojnie oraz na początku lat 90. Konstrukcja jest narażona na ciągłe zawilgocenie i zasolenie, co negatywnie wpływa na jej stan techniczny. zachować  zabytek mógł dalej być świadkiem historii miasta konieczne są prace konserwatorskie. Ich program zakłada usunięcie przyczyn destrukcji, przywrócenie materiałom budowlanym pierwotnych właściwości i  zabezpieczenie przed dalszym zniszczeniem. W zakres prac wchodzić będą m.in. niezbędne badania, usunięcie roślinności porastającej mury, oczyszczenie powierzchni, dezynfekcja, uzupełnienie ubytków w cegle i spoinach, stabilizacja spękań, wymiana najbardziej zniszczonych cegieł, wzmocnieniu oryginalnych materiałów i scaleniu kolorystycznym.

Obecnie trwa przetarg na wykonanie prac. O wyborze najkorzystniejszej oferty zadecydują cena oraz długość gwarancji. Wstępnie zakłada się zakończenie konserwatorskich robót jeszcze jesienią. Przy inwestycji wykorzystamy fundusze europejskie pozyskane na zintegrowane Inwestycje Terytorialne  (ZIT). Unijne wsparcie zarezerwowano również na prace przy spichrzach nad Brdą, schronisku młodzieżowym na Bocianowie oraz sierocińcu na Szwederowie. Wszystkie obiekty tworzą jeden z bydgoskich szlaków dziedzictwa kulturowego. Są świadkami historii przemian miasta i jego dynamicznego rozwoju. Wartość wszystkich zadań szacowana jest na około 750 tysięcy złotych.