Na reprezentacyjnej ulicy od 2002 roku sadzone są dęby, upamiętniające m.in. zasłużone postaci dla miasta i kraju. W ciągu 18 lat nadano imiona 29 dębom. Wśród osób uhonorowanych znaleźli  się m.in. Papież Jan Paweł II, ks. Jerzy Popiełuszko, Tadeusz Mazowiecki oraz Marszałek Józef Piłsudski. Aleje Ossolińskich to też idealne miejsce do spacerów w otoczeniu zieleni.
Teraz jedna z piękniejszych bydgoskich alei przechodzi rewitalizację.

Prace, pomimo zimowej aury rozpoczęły się na początku stycznia. W pierwszej kolejności zabezpieczono istniejący drzewostan – w tym wielowiekowe dęby. Rozpoczęły się też pierwsze prace przygotowawcze: zdemontowano elementy małej architektury. Teraz ściągana jest istniejąca nawierzchnia. 

W ramach modernizacji wymieniony zostanie trakt spacerowy. Zastosowana zostanie całkowicie przyjazna dla środowiska nawierzchnia mineralna. Po nowej ścieżce będą mogły poruszać się osoby z niepełnosprawnościami.

W otoczeniu kilkudziesięciu dębów czerwonych zamontowane zostaną stylowe ławki, kosze na śmieci i psie odchody. Nowością będą także donice na kwitnące kwiaty. Całość zostanie wkomponowana w istniejącą zieleń – w tym urokliwym miejscu rośnie 81 dębów czerwonych. Przy okazji modernizacji przygotowane zostanie podłoże dla 46 nowych dębów czerwonych.

W związku z historycznym charakterem tego miejsca, prace są prowadzone pod nadzorem konserwatora zabytków. Przy sprzyjających warunkach pogodowych prace potrwają około 5 miesięcy. Koszt to niemal pół miliona złotych.

 
W ramach inwestycji przewiduje się również niewielką przebudowę fragmentu istniejącego skrzyżowania Alei Ossolińskich z ul. Kopernika/Szymanowskiego. W miejscu obecnego skrzyżowania nawierzchnia drogowa zostanie wyniesiona do wysokości nawierzchni rewitalizowanej alei co umożliwi pieszym swobodne przemieszczanie się wzdłuż tego traktu i jednocześnie wpłynie na ograniczenie prędkości pojazdów. Zastosowane rozwiązanie wpłynie na poprawę bezpieczeństwo pieszych w tym miejscu.

Historia Alei
Ulicę wytyczono na początku XX wieku gdy powstawały plany związane z zabudową osiedla Sielanka oraz utworzeniem pierwszej wyższej uczelni – Instytutu Rolniczego. Budowę alei ukończono w 1903 roku. Była to wówczas jedna z najszerszych ulic – licząca 40 metrów. Posiadała dwie jezdnie, chodniki, obsadzono ją dębami czerwonymi o stożkowych koronach. Drzewo łączono dodatkowo żywymi girlandami z winobluszczu. Po wschodniej stronie ulicy powstały zabudowania uczelni, natomiast po zachodniej willowe osiedle zaprojektowane przez uznanego urbanistę J. Stubbena. Większość mieszkaniowej zabudowy powstała w okresie XX-lecia międzywojennego. W 1924 roku rozpoczęto też budowę bazyliki. Charakterystycznym elementem ulicy są też magnolie, w sąsiedztwie budynku z numerem 12, stanowiące pomniki przyrody