Warto wiedzieć: 

Politechnika Bydgoska to największa i najstarsza publiczna uczelnia w Bydgoszczy, powołana do życia w 1951 r. (nie licząc półakademickiej Akademii Rolniczej działającej w latach 1920-1923). Uczelnia czterokrotnie zmieniała charakter, strukturę organizacyjną i nazwę – od 1 września br. funkcjonuje jako Politechnika Bydgoska, na co, poprzez referendum, wyraziła zgodę w lutym 2021 r. kadra dydaktyczna. Następnie wniosek został zaakceptowany przez Ministra Edukacji i Nauki, który skierował go do dalszego procedowania. 24 czerwca br. ustawę w tej sprawie podpisał Prezydent RP.

Pomysł utworzenia Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej zrodził się w oddziale Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Bydgoszcz w wyniku działań wojennych została zniszczona w mniejszym stopniu niż wiele polskich miast. Zakłady przemysłowe w Bydgoszczy, które ucierpiały nieznacznie w czasie wojny, wznawiały pracę stosunkowo szybko po zakończeniu działań wojennych. Były budynki, maszyny i urządzenia technologiczne, działała w większości infrastruktura tych zakładów, nie brakowało robotników i majstrów. Nie było natomiast inżynierów, a nawet techników, którzy potrafiliby pracę tych zakładów organizować i rozwijać. Szkoła powołana została do życia w czerwcu 1951 r., a formalnie 10 stycznia 1952. Na początku funkcjonowały 2 wydziały: mechaniczny i chemiczny. Kadra naukowa uczelni początkowo wywodziła się spośród pracowników przemysłu, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Technikum Mechaniczno-Elektrycznego w Bydgoszczy. Pierwszym rektorem Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Bydgoszczy został doc. dr Ernest Pischinger – chemik, pracownik UMK, a dziekanem Wydziału Mechanicznego – inż. Jan Kudelski, przewodniczący Oddziału Wojewódzkiego Naczelnej Organizacji Technicznej w Bydgoszczy. Pierwszymi dziekanami Wydziału Chemicznego byli: dr inż. Stefan Jajte (Oddziału w Mątwach), a oddziału bydgoskiego – w latach 1951–1953 mgr inż. Jerzy Olszewski, ówczesny dyrektor techniczny Zakładów Chemicznych „ERG” w Bydgoszczy, późniejszy minister przemysłu chemicznego.

W 1964 r. szkołę wieczorową przekształcono w Wyższą Szkołę Inżynierską, jednocześnie powołano do życia Wydział Telekomunikacji i Elektrotechniki, a rok później – Wydział Ogólnotechniczny z dwoma kierunkami studiów: mechanicznym i elektrycznym. W 1967 r. powstał Wydział Budownictwa Lądowego z dwoma kierunkami studiów: budownictwa miejskiego i przemysłowego oraz budowy dróg i ulic. 18 listopada 1968 r. uczelnia otrzymała imię Jana i Jędrzeja Śniadeckich.

W międzyczasie, w 1966 r. ukończono prace projektowe, zakładające rozbudowę uczelni na osiedlu Błonie (kwartał ulic: Szubińska – Koszarowa – Wysoka – Seminaryjna). Ostatecznie w tym rejonie wybudowano jedynie dwa domy studenckie, bo od 1969 r. toczyła się dyskusja dotycząca zlokalizowania w obrębie nowej dzielnicy Fordonu Ośrodka Szkół Wyższych.

Równolegle z rozwojem studiów technicznych, w połowie lat 60. utworzono w Bydgoszczy filię Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Opierała się ona m.in. na dorobku Instytutów Rolniczych, istniejących w Bydgoszczy od 1906. Pozycja naukowa filii powoli wzrastała; decydowała o tym przede wszystkim spora liczba samodzielnych pracowników nauki i ich zaangażowanie w problematykę naukowo-badawczą. W 1972, na marginesie rozwoju WSI, nastąpiło przekształcenie Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu w Akademię Rolniczą, a jednocześnie filia tej uczelni w Bydgoszczy uzyskała status samodzielnej jednostki organizacyjnej jako Zamiejscowy Wydział Rolniczy z Oddziałem Zootechnicznym.

W sierpniu 1974 r. doszło do połączenia Wyższej Szkoły Inżynierskiej oraz bydgoskiej Filii Akademii Rolniczej w Poznaniu w jedną uczelnię: Akademię Techniczno-Rolniczą im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. Równocześnie z utworzeniem ATR rozpoczęto budowę ośrodka szkół wyższych w Nowym Fordonie. W 1977 oddano do użytku pierwszy obiekt – Dom Studencki F1 na 640 miejsc oraz kilka budynków uczelnianych, z przeznaczeniem dla Wydziału Telekomunikacji i Elektrotechniki. 10 października 1977 r. na terenie nowych obiektów ATR odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego 1977/1978. Niestety, pogarszająca się sytuacja gospodarcza Polski powodowała osłabnięcie tempa budowy kolejnych obiektów. Do 1981 oddano do użytku kilka następnych budynków w stanie surowym, w których znalazła miejsce m.in. Biblioteka Główna, wzniesiono Dom Studencki F2 i stołówkę akademicką.

W latach 90. XX w. znacznie wzrosła liczba kierunków studiów, a poszczególne wydziały uzyskiwały prawa doktoryzowania lub nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego. Od 1996 na uczelni funkcjonowało także studium doktoranckie (Wydział Rolniczy). W roku 2000 liczba kierunków studiów wynosiła 14, specjalności 37, a kierunków dyplomowania 57.

Od 1998 wzrosła inwestycyjna aktywność uczelni. W tym roku oddano halę technologiczną, która znacznie wzbogaciła bazę laboratoryjno-dydaktyczną, szczególnie Wydziału Mechanicznego. Natomiast w 2001 uczelnia wzbogaciła się o kompleks dydaktyczny w Fordonie, obejmujący salę audytoryjną na 550 miejsc oraz 4 sale dydaktyczne. Kolejna duża inwestycja, to finansowane z udziałem funduszy unijnych Regionalne Centrum Innowacyjności.

W 2005 Senat uczelni podjął uchwałę w sprawie przekształcenia ATR w Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich, co usankcjonowała ustawa Sejmu z 2006 r.

W 2007 otwarto Regionalne Centrum Innowacyjności – kompleks jednostek informacyjnych i szkoleniowych, pełniących funkcję ośrodka pośredniczącego między sferą badawczą a przedsiębiorstwami. Realizacja drugiego etapu RCI trwała do 2013 i polegała na utworzeniu 28 nowoczesnych laboratoriów badawczych w ramach struktur wszystkich wydziałów uczelni.

Z początkiem 2019 uczelnia uzyskała pozwolenie na budowę nowoczesnego modułowego obiektu z dużą aulą i salami dydaktycznymi. 4-kondygnacyjny gmach (trzy poziomy naziemne, do tego podpiwniczenie), o powierzchni liczącej ponad 4,6 tys. m kw., będzie powiązany łącznikiem z istniejącym Auditorium Novum. W budynku znajdzie się m.in. wielofunkcyjna sala wykładowa mogąca pomieścić 600 osób. W budynku zastosowane będą zaawansowane technologicznie rozwiązania, m.in. mobilne ściany działowe, kurtyny akustyczne pozwalające podzielić dużą salę na dwie lub cztery mniejsze. Obiekt zaprojektowany na planie litery „C” pomieści także sale dydaktyczno-laboratoryjne, pomieszczenia sanitarne, administracyjne i techniczne. Kondygnacja podziemna przeznaczona zostanie na magazyny. Wykonawcą inwestycji jest Budimex. Kamień węgielny wmurowano 22 stycznia 2021, a oddanie do użytku przewidywane jest między czerwcem a wrześniem 2023. Koszt realizacji inwestycji ok. 40 mln zł.

Z kolei w kwietniu 2021 podpisano umowę z firmą Budimex na zaprojektowanie w 2021 i budowę do 2023 w północnej części kampusu przy ul. Kaliskiego – Akademickiego Centrum Sportu. Nowy budynek będzie dysponował wielofunkcyjnymi boiskami do koszykówki, siatkówki, piłki ręcznej czy badmintona oraz ścianką wspinaczkową. Na drugiej kondygnacji zlokalizowane będą siłownie, sala cardio oraz strefa sauny. W obiekcie funkcjonować będą również sale do fitnessu, tańca, aerobiku, baletu czy rehabilitacji ruchowej. Koszt realizacji inwestycji to ponad 20 mln zł. Uniwersytet planuje także budowę zewnętrznej strefy lekkoatletycznej. Aktualnie PBŚ prowadzi studia różnego typu w ramach 7 wydziałów.