Z końcem września rozpoczął się remont kamienicy z numerem 31. Budynek został wzniesiony na planie prostokąta na zlecenie Georga Niederführa pod koniec XIX wieku. Następnie przebudowano go w latach 1906-07. Łączy różne style architektoniczne, zastosowano w nim również elementy nawiązujące do secesji. Kamienica ma 4 kondygnacje i jest podpiwniczona.

Charakterystycznymi elementami są zakrzywiony szczyt w centralnej części budynku z datą wzniesienia budynku oraz duży pionowy motyw ozdobny w osi fasady. Elewację zdobią również płyciny, gzymsy, opaski okienne oraz boniowanie na wysokości parteru. W zachodniej części kamienicy umieszczono przejazd bramny. Zachowała się również oryginalna stolarka drzwiowa w wejściu do budynku. Remont elewacji wraz dociepleniem zleciła wspólnota zarządzana przez ADM. Pochłonie blisko 300 tysięcy złotych.

Kończy się natomiast remont kamienicy po przeciwnej ulicy z numerem 44. 100-letni budynek znów zachwyca pierwotnym wystrojem z secesyjnymi detalami. Warto zwrócić uwagę przede wszystkim na eleganckie płaskorzeźby nad przejazdem bramnym oraz oknami parteru. W trakcie prac odnowiono  również oryginalne kute balustrady balkonowe. Front budynku zdobiony jest również naczółkami nadokiennymi i gzymsami, które teraz podkreślone są białą kolorystyką.

Prace przy elewacji zleciła także wspólnota z budynku przy ul. Nakielskiej 64A. To jeden z dwóch bliźniaczych bloków wzniesionych na Wilczaku pod koniec lat 50. XX wieku. Wcześniej wypiękniała narożna kamienica z numerem 69 przy skrzyżowaniu z ul. Czerwonego Krzyża. Konserwatorskie prace wykonywano także w kościele pw. Miłosierdzia Bożego. Więcej informacji na temat tego zabytku znajduje się TUTAJ.

Historia ulicy w pigułce

Ulica Nakielska stanowi stary trakt łączący Bydgoszcz z Nakłem nad Notecią i osadami położonymi na zachód od miasta po południowej stronie doliny bydgosko-nakielskiej. W 1872 r. nad ulicą wybudowano wiadukt linii kolejowej do Inowrocławia. Pod koniec XIX w. ulica była wybrukowana, a na wschodnim odcinku otoczona pierzejami kamienic, w tym czasie powstała też fabryka obrabiarek do drewna z charakterystycznym budynkiem biurowym w neobarokowym stylu tzw. willa Carla Blumwego, pierwszego właściciela fabryki. W 1901 ułożono torowisko tramwajowe (do ul. Wrzesińskiej). W latach 1904-06 zbudowano neogotycką ewangelicką świątynię, obecny kościół Miłosierdzia Bożego.  Początkowo tylko wschodni skrawek ulicy w dzisiejszym przebiegu pozostawał w granicach administracyjnych miasta Bydgoszczy – do ul. Miedza. W 1973 roku po zasypaniu części Starego Kanału Bydgoskiego powstała łącznica od ronda Grunwaldzkiego do ul. Wrocławskiej.

Estetyczna Bydgoszcz

W ostatnich latach w celu rewitalizacji aktywne działania prowadzi również miasto. Są to nie tylko dotacje konserwatorskie, ale także nakazy remontów, zwolnienia z opłat za zajęcie pasa drogowego pod kawiarnie, konkursy, przebudowy ulic, chodników i mostów. Przy prezydencie działa też Społeczna Rada ds. Estetyki, która opiniuje kluczowe projekty i proponuje szereg rozwiązań. Działania i skuteczne interwencje podejmuje również plastyk miasta. Rewitalizację ułatwiają miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Wspólnie z mieszkańcami wybraliśmy też wariant docelowej  przebudowy ulicy. Zakłada on między innymi zachowanie wszystkich istniejących pierzei oraz stworzenie tram-buspasów z przystankami wiedeńskimi. Więcej informacji na ten temat znajduje się tekście „Podsumowujemy konsultacje”.