Budynek w obecnej formie wzniesiono około 1903 roku. Wcześniej w tym miejscu istniał niższy obiekt, który dzięki wyjątkowemu projektowi przygotowanemu przez Ernesta Petersa zamienił się w jedną z piękniejszych kamienic o secesyjnym wystroju. Dziełem tego architekta jest równie elegancka kamienica przy ul. Cieszkowskiego 5 oraz wille na Bielawach.

Dzięki rozbudowie o dodatkową kondygnację oraz ryzality budynek gabarytami doskonale wpisał się w skalę przestrzenną zabudowy. Pałacowego uroku nadało mu zwieńczenie jednego z ryzalitów hełmem z iglicą. W tej części budynku ulokowany został też przejazd na zaplecze posesji. Na lewym ryzalicie, na wysokości drugiego piętra, ulokowano obszerny taras. Cofnięcie względem linii zabudowy pozwoliło zaaranżować tak zwany przedogród. Początkowo był on otoczony kutym ogrodzeniem.

Szczególnego uroku budowli nadały zdobienia w formie płaskorzeźb. Są wśród nich motywy roślinne, figury kobiece oraz atlanty podtrzymujące ulokowany nad wejściem balkon. Na elewacji zastosowano też boniowanie (w części parterowej), naczółki okienne, gzymsy. Wnętrza kamienicy,  w tym klatki schodowe zostały przyozdobione polichromiami. Właścicielem kamienicy był w momencie jej rozbudowy mistrz budowlany Franciszek Ciechanowski.

Ulica Św. Trójcy przez wiele lat stanowiła jedną z ważniejszych arterii miasta, prowadzącą w kierunku Berlina. Stąd w czasach zaboru nosiła nazwę ul. Berlińskiej. Ulokowanych jest przy niej wiele innych, cennych zabytkowych budynków. W latach 1910-12 wzniesiono kościół Św. Trójcy. Od końca XIX wieku do końca lat 60. XX wieku ulicą kursowały tramwaje. W ostatnich latach ulica zyskała na estetyce nie tylko dzięki remontom elewacji sąsiednich budynków. Odnowione zostały też chodniki oraz jezdnia. W tej części miasta trwa również budowa dróg rowerowych i chodników wzdłuż południowej części ul. F. Focha.