Dział zawiera listę osób i instytucji, którym przyznany został Medal Prezydenta Miasta.

Medale z roku 2011:
Prof. Janusz Stanecki
Od początku istnienia prowadzi Chór Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Wśród licznych sukcesów na szczególne podkreślenie zasługują: I i III nagroda Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego w Neuchatel (Szwajcaria 1987), I nagroda w Międzynarodowym Konkursie Chórów Studenckich w Banskiej Bystricy (Słowacja 1993), I nagroda w Ogólnopolskim Turnieju Chórów Legnica Cantat (1994), I nagroda Ogólnopolskiego Festiwalu Muzyki Religijnej w Rumi (1995), II nagroda w Międzynarodowym Konkursie Chóralnym w Montreux (Szwajcaria 1996), II nagroda a Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym Arti et Amicitiae w Bydgoszczy (1998), I nagroda w kategorii małych zespołów chóralnych w Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w Fivizzano (Włochy 1999), II i III nagroda w 54. Międzynarodowym Konkursie Chóralnym w Llangollen (Wielka Brytania 2000), IV miejsce i Nagroda Specjalna w Międzynarodowym Konkursie Chóralnym w Cantonigros (Hiszpania 2001), Złoty Medal i dwa Srebrne w Międzynarodowym Konkursie Chóralnym w Preveza (Grecja 2003). W roku 2004 Chór uzyskał Dyplom z wynikiem Tres bien podczas 40. Edycji renomowanego Konkursu Chóralnego w Montreux (Szwajcaria), w grudniu tego roku wykonał również oratorium Haendla pod dyrekcją Paula Esswooda. W 2006 roku zespół wziął udział w Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w San Juan oraz wystąpił z koncertami w Buenos Aires, Rosario i Mendosa (Argentyna), zdobył również nagrodę Grand Prix podczas Ogólnopolskiego Turnieju Chórów Legnica Cantat. W 2007 roku zdobył nagrodę Peace Trophy w 53. Międzynarodowym Konkursie Chóralnym w Cork (Irlandia). W roku 2009 uzyskał I Nagrodę i Złoty Medal w kategorii chórów młodzieżowych oraz dwa Srebrne Medale, a także Nagrodę Specjalną za najlepsze wykonanie utworów muzyki ludowej podczas Międzynarodowego Konkursu Chóralnego w Preveza (Grecja). Poprzez intensywną działalność artystyczną Zespół pełni rolę ambasadora kultury polskiej oraz stanowi znakomitą muzyczną wizytówkę miasta Bydgoszczy. Medal Prezydenta Miasta przyznany z okazji obchodów Jubileuszu 25-lecia Chóru.

Andrzej Przybielski
Historyczna postać w polskiej muzyce. Muzyk, trębacz jazzowy, związany z polską sceną awangardową i free jazoową. W 1968 r. wraz z „Trio Gdańsk” został laureatem konkursu Jazz nad Odrą. W 1969 r. z „Formacją Muzyki Współczesnej” wystąpił na Jazz Jamboree. Współtworzył muzykę dla Teatru Narodowego, Teatru Performer z Zamościa, Sceny Teatru Witkacego w Zakopanem. Współpracował z wieloma muzykami, takimi jak Helmut Nadolski, Jacek Bednarek, Andrzej Kurylewicz, Czesław Niemen, Tomasz Stańko, Stanisław Sojka, Adam Hanuszkiewicz, Wanda Warska, Marcin Oleś, Bartłomiej Brat Oleś, Ryszard Tymon Tymański, Wojciech Konikiewicz, Józef Skrzek. Współtworzył i był liderem grup Sesja, Big Band Free Cooperation, Asocjacja Andrzeja Przybielskiego, Acoustic Action. W latach 90. Współpracował z muzykami sceny yassowej, m.in. w grupie NRD. Każdy etap jego działalności udokumentowany został nagraniami (brał udział w nagraniach ponad 30 płyt), jednakże nigdy nie ukazała się żadna płyta autorska. Andrzej Przybielski był bydgoszczaninem, który zdobył ogólnopolską renomę na polskiej scenie jazzowej. Zgodnie podkreślano jego maestrię warsztatową i ogromną wyobraźnię muzyczną, zaskakującą odkrywczymi połączeniami. Medal przyznano pośmiertnie.

Ojciec Czesław Chabielski
Ojciec Czesław Chabielski SJ urodził się 6 lipca 1930 r. w Paskrzynie w Parafii Ręczno, należącej do Diecezji Częstochowskiej. Szkołę średnią ukończył maturą w 1949 r. w I Liceum męskim im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Wstąpił do jezuitów 14 września 1949 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1959 r. w Warszawie. Po święceniach był operariuszem i katechetą w Warszawie, Piotrkowie Trybunalskim i Bydgoszczy. Był też duszpasterzem akademickim w Łodzi. Swoje kapłańskie życie związał przede wszystkim z młodzieżą w Ruchu Światło-Życie. Pierwsze oazy prowadził w Krościenku pod czujnym okiem Księdza prof. Franciszka Blachnickiego. W roku 1973, po raz drugi przeniesiony do Bydgoszczy, tworzy tutaj ośrodek oazowy w Suchej na Pomorzu. Pierwsze turnusy oazowe w Suchej odbyły się w 1977 r. W latach 80-tych zawsze odbywało się pięć turnusów w okresie wakacyjnym dla młodzieży i studentów, z których większość prowadził O. Czesław. O. Chabielski był opiekunem duszpasterstwa studentów „Arka” w Bydgoszczy. Prowadził także seminaria „Odnowy w Duchu Świętym”, m.in. na terenie Zakładu Karnego w podbydgoskich Potulicach. Przez trzydzieści lat posługi jako moderator Ruchu Światło-Życie O. Czesław wychował kilkutysięczną rzeszę oazowiczów. W ośrodku oazowym odkryło swoje powołanie ponad 150 kapłanów, sióstr zakonnych (w tym czternastu Jezuitów). Za swoją działalność na rzecz młodzieży wiele razy wzywany był na przesłuchania przez Służbę Bezpieczeństwa. Kilka razy usiłowano dokonać zamachu na jego życie. W 2009 roku O. Chabielski świętował jubileusz półwiecza święceń kapłańskich i 60-lecia życia zakonnego. Zmarł w wieku 81 lat w Kolegium Jezuitów w Gdyni, gdzie przebywał w związku z rehabilitacją zdrowotną. Medal przyznano pośmiertnie.

Stanisław Barłóg
Zasłużony działacz ZSL i PSL. Były Radny MRN, organizacji rolniczych, kandydat do parlamentu RP.

Artur Bielawski
Przewodniczący Rady Osiedla Szwederowo, zasłużony społecznik, przez 20 lat z niewielkimi przerwami, działał w Radzie Osiedla Szwederowo. Zasłynął szczególnie w 1998 roku, gdy w czasie prac nad reformą administracyjną kraju walczył o utworzenie województwa. Zorganizował Ruch Region, jeździł do Warszawy upominać się o województwo. Szczególnie pamiętana jest akcja z budzikami, które dzwoniły, by posłowie obudzili się i nie likwidowali województwa. Cechowała go niezwykła chęć niesienia pomocy potrzebującym mieszkańcom Szwederowa. Aktywnie włączył się w reaktywację działalności Rady Osiedla Szwederowa. Organizował wiele akcji i imprez na Osiedlu, był motorem sprawczym każdych Dni Szwederowa i osobiście zabiegał o sprowadzenie do Bydgoszczy atrakcyjnych gości. Był pomysłodawcą ogólnopolskich biegów o puchar Przewodniczącego Rady Osiedla. Przede wszystkim jednak służył pomocą, bo dla Artura Bielawskiego ważni byli szwederowiacy, którzy potrzebowali wsparcia. Sam do nich docierał. Wiedział, kto potrzebuje pomocy. Organizował spotkania świąteczne. Wcześniej wydawał obiady dla najuboższych, a wraz z parafią p.w. Bożego Ciała organizował obozy dla dzieci. Walczył o umiejscowienie na Szwederowie pomnika Marii Konopnickiej oraz o to by na osiedlu żyło się jak najlepiej. Był emerytowanym podpułkownikiem lotnictwa, który szczególnie zasłużył się dla miasta i regionu. Z jego inicjatywy podjętych zostało wiele przedsięwzięć integrujących lokalną społeczność, współtworzył Stowarzyszenie KEST Szwederowo. Stanął na czele Stowarzyszenia Promocji Kultury, Ekologii, Sportu i Turystyki KEST. Zmarł we 5 kwietnia 2011 r. na zawał serca. Miał 58 lat.

Waldemar Wspaniały
Zawodnik: MKS Sosnowiec, MKS Piekary Śląskie, Unia Ząbkowice, Płomień Miłowice Sukcesy: 3 miejsce na Mistrzostwach Polski juniorów z MKS Piekary Śląskie, Puchar Europy (1978), dwa tytuły Mistrza Polski (1977, 1979), dwa wicemistrzostwa Polski, jeden brązowy medal z Płomieniem Miłowice. Trener: Płomień Miłowice (1983-1995), Stilon Gorzów (1996-1999) Mostostal Azoty Kędzierzyn Koźle (2000-2004). Reprezentacja Polski (2001-2003). Sukcesy: Puchar Polski z Płomieniem Miłowice (1983), Puchar Polski i brązowy medal mistrzostw Polski ze Stilonem Gorzów (1996/1997), cztery tytuły mistrza Polski i dwa Puchary Polski, Final Four Pucharu CEV oraz dwa razy w Final Four Ligi Mistrzów z Mostostalem Azoty, 5 miejsce na Mistrzostwach Europy z reprezentacja Polski (2001, 2003). W ostatnich trzech sezonach od listopada 2008 r., jako trener prowadził Zespół Delecty Bydgoszcz. Przez ostatnie dwa lata drużyna awansowała bezpośrednio do fazy Play Off i ostatecznie zajęła 6 lokatę w Plus Lidze mężczyzn. Jego wieloletnie doświadczenie znacznie przyczyniło się do rozwoju bydgoskiej siatkówki.

Edmund Łent
Pan Edmund Łent pracę zawodową rozpoczął w 1949 roku w Zakładach Radiowych „Eltra” w Bydgoszczy. Od 1957 roku pracował w Bydgoskiej Fabryce Automatów Tokarskich, a od 1960 roku w Zakładach Rowerowych „Romet” w Bydgoszczy. W latach 1974-1992 pełnił stanowisko Dyrektora technicznego w Fabryce Automatów Tokarskich. Pan Edmund Łent przyczynił się do rozwoju technicznego w konstrukcji automatów tokarskich w Polsce. Współautor rozpowszechnianych w całym kraju licznych artykułów technicznych i wydawnictw podręcznikowych z zakresu obróbki na automatach tokarskich. Oprócz pracy zawodowej prowadził zajęcia dydaktyczne w Szkole Zawodowej, Technikum Mechanicznym oraz w Zespole Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem w Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, przyczyniając się do wykształcenia fachowców dla potrzeb Miasta, województwa i kraju. Za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej uhonorowany został licznymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi, regionalnymi SIMP i NOT oraz innymi: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 650-lecia Miasta Bydgoszczy, Medal za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego, Srebrna i Złota Odznaka „Za zasługi dla rozwoju przemysłu maszynowego”, Srebrna i Złota Odznaka Honorowa NOT, Złota Honorowa Odznaka SIMP, Odznaka im. Profesora Henryka Mierzejewskiego, Medal Wojewody Kujawsko-Pomorskiego, Godność członka Honorowego SIMP, Medal 60-lecia SIMP w Bydgoszczy. Przez cały okres aktywności zawodowej, a także obecnie jest czynnym działaczem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP, pełniąc w nim funkcje na szczeblu krajowym i wojewódzkim: w latach 1963-1965 Przewodniczący Koła Zakładowego SIMP przy ZR „Romet”, od 1964 r. członek Zarządu Oddziału SIMP w Bydgoszczy, W latach 1984-1990 i 1996-1998 Przewodniczący Zarządu Oddziału SIMP w Bydgoszczy, w latach 1984-1990 członek Zarządu Głównego SIMP w Warszawie, a także członek Prezydium i Sekretarz Bydgoskiej Rady Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych Naczelnej Organizacji Technicznej, od 1998 r. Honorowy Prezes Oddziału SIMP w Bydgoszczy, Honorowy członek SIMP. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów 90-lecia od momentu utworzenia w Bydgoszczy pierwszej organizacji technicznej – Stowarzyszenia Techników Polskich w Bydgoszczy podczas Bydgoskich Dni Techniki.

Piotr Maciąg
Długoletni i aktywny członek Stowarzyszenia Inżynierów Techników Komunikacji RP. Od 2006 roku do chwili obecnej jest członkiem Zarządu Oddziału SITK RP w Bydgoszczy, w którym pełni funkcję Skarbnika oraz sprawuje nadzór nad działalnością finansową. Jest też długoletnim Prezesem Międzyzakładowego Koła SITK RP przy Zakładach PESA SA w Bydgoszczy, posiada duże zasługi w działalności na rzecz członków Stowarzyszenia. W 2009 roku został odznaczony Srebrną Odznaką Honorową SITK. Bierze udział w konferencjach organizowanych przez Bydgoską Radę Federacji Naukowo-Technicznych NOT. Od 2002 roku działa w Zarządzie Rady Osiedla Wilczak-Jary. Jest również członkiem TKKF „ŚWIT” w Bydgoszczy. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów 90-lecia od momentu utworzenia w Bydgoszczy pierwszej organizacji technicznej – Stowarzyszenia Techników Polskich w Bydgoszczy podczas Bydgoskich Dni Techniki.

Artur Dembowy
Aktywny członek Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich, w którym pełnił funkcje Wiceprezesa, Prezesa Koła SIMP przy Romecie, członka Zarządu Głównego SIMP ds. Specjalizacji Techników. Obecnie Skarbnik Oddziału SIMP w Bydgoszczy i Wiceprezes Koła Seniorów. Jako Przewodniczący Komisji Normalizacyjnej ds. Rowerów przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym, kierował opracowaniem i przystosowaniem Polskich Norm Rowerowych i Branżowych Norm Rowerowych do Norm Międzynawowych i Europejskich. Współzałożyciel i Dyrektor Fundacji Rozwoju Cyklistyki w Polsce „Polcykling” w 1992 roku. Inicjator utworzenia ścieżek rowerowych w mieście i okolicach Bydgoszczy oraz w innych miejscowościach w Polsce. Pomysłodawca i współorganizator Międzynarodowych Targów Rowerowych w Bydgoszczy, odbywających się w latach 1995-2006. Za swą działalność otrzymał wiele odznaczeń i nagród: Srebrny Krzyż Zasługi, Brązową Odznakę „Za zasługi dla rozwoju przemysłu maszynowego”, Odznakę Honorową Wojewódzkiej Rady Narodowej, Odznakę „Zasłużony Pracownik Zakładów Rowerowych”, Medal Honorowy „Za długoletnią pracę w zakładzie i wkład pracy na rzecz rozwoju przemysłu rowerowego”, Srebrną i Złotą Odznakę NOT, Srebrną i Złotą Odznakę Honorowa SIMP, Tytuł „Zasłużony Senior SIMP”, Odznakę im. Prof. H. Mierzejewskiego, Medal „Za zasługi dla Naczelnej Organizacji Technicznej w Bydgoszczy”, dyplom i nagrodę za zajęcie drugiego miejsca w ogólnopolskim Konkursie, organizowanym przez Tygodnik „Kobieta i Życie” pt. „Dziecko też człowiek”, dyplom i nagrodę za zajęcie trzeciego miejsca w ogólnopolskim konkursie „Mechanizacja w kuchni”, dyplom i nagrodę za zajęcie pierwszego miejsca w konkursie, organizowanym przez Dyrekcję Zakładów Rowerowych pt. „Nowatorskie rozwiązanie wyrobów gotowych lub zespołu rowerowego”. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów 90-lecia od momentu utworzenia w Bydgoszczy pierwszej organizacji technicznej – Stowarzyszenia Techników Polskich w Bydgoszczy podczas Bydgoskich Dni Techniki.

mł. insp. Sławomir Machaliński
Posiada 21-letni staż służby w Policji w Bydgoszczy. Początkowo pracował w charakterze funkcjonariusza służb prewencyjnych, przechodząc następnie do pionu kryminalnego. Od 1999 roku pełni służbę na stanowiskach kierowniczych, będąc kolejno: naczelnikiem Wydziału Kryminalnego Komendy Policji Bydgoszcz-Bartodzieje, kierownikiem Referatu II Sekcji Dochodzeniowo-Śledczej Komendy Miejskiej Policji w Bydgoszczy, Zastępcą Komendanta Komendy Policji Bydgoszcz-Fordon, Komendantem Komendy Policji w Koronowie, Naczelnikiem Sekcji Dochodzeniowo-Śledczej Komendy Miejskiej Policji w Bydgoszczy, Komendantem Komendy Policji Bydgoszcz-Bartodzieje, Komendantem Komendy Policji Bydgoszcz-Szwederowo, a od kwietnia 2008 roku Komendantem Komendy Policji Bydgoszcz-Śródmieście. Osiągane wyniki ponadprzeciętne zaangażowanie zawodowe i prezentowana w służbie postawa sprawiły, że sukcesywnie awansował na coraz wyższe stanowiska służbowe. W uznaniu zasług, z okazji zakończenia służby.

Andrzej Bratkowski
Członek Rady Osiedla Flisy, w której pełnił funkcję Zastępcy Przewodniczącego Komisji Komunalnej, a obecnie Przewodniczącego Rady Osiedla. Społecznik, inicjator i współtwórca wielu przedsięwzięć służących poprawie wyglądu i funkcjonalności reprezentowanego Osiedla, a dzięki temu Bydgoszczy. Dzięki jego zaangażowaniu doprowadzono do budowy dróg osiedlowych, wprowadzono komunikację zbiorową na Osiedlu, urządzono Park Nad Kanałem Bydgoskim, wykonano wiele prac remontowych i renowacyjnych na terenie Osiedla. Organizator odbywających się co roku imprez integracyjnych dla mieszkańców: „Powitanie lata”, „Pożegnanie lata”, „Gwiazdka dla dzieci”. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów Dnia Samorządu Terytorialnego 31 maja 2011 r.

Jarosław Kubiak
Działacz społeczności lokalnej. W 1997 roku został członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Fordonu. W 1998 roku wybrany został do Rady Osiedla Stary Fordon, w której od sześciu lat pełni rolę Przewodniczącego. Radny Rady Miasta Bydgoszczy w kadencji 2006-2010. Od wielu lat pracuje społecznie na rzecz mieszkańców Fordonu. Współorganizuje imprezy sportowe, kulturalne i rekreacyjne. Wspiera działania zmierzające do rewitalizacji Fordonu oraz poprawy komunikacji dzielnicy z centrum Bydgoszczy. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów Dnia Samorządu Terytorialnego 31 maja 2011 r.

Jerzy Bocian
Mieszkaniec bydgoskich Jachcic od ponad czterdziestu lat. Współzałożyciel i Wiceprzewodniczący NSZZ „Solidarność” w zakładzie przemysłowym BZE-M Belma. W 1990 roku został wybrany z listy związkowej do Rady Miejskiej Bydgoszczy, w której pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. W 1993 roku inicjator Osiedla Jachcice – jednostki pomocniczej gminy Bydgoszcz, od początku członek Rady Osiedla, a w latach 1998-2011 jej Przewodniczący. Inicjator wielu działań na terenie Osiedla, w tym budowy sali gimnastycznej w obecnym Gimnazjum nr 28, modernizacji sieci kanalizacyjnej oraz utworzenia i zagospodarowania Skweru im. Ks. Zdzisława Peszkowskiego. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów Dnia Samorządu Terytorialnego 31 maja 2011 r.

Unilever Polska SA Oddział w Bydgoszczy
Firma Unilever Polska S.A zajmująca się produkcją artykułów spożywczych, kosmetyków i środków czystości utworzona została w Bydgoszczy pod nazwą Lever Polska w 1991 roku z przekształcenia Bydgoskich Zakładów Chemii Gospodarczej Pollena. Od tego momentu rozpoczyna się nowy etap w działalności zakładu, polegający na wszechstronnej modernizacji, uruchomieniu nowych linii produkcyjnych i wdrożeniu nowoczesnej technologii. W 1996 roku nazwa Firmy została zmieniona na obecnie funkcjonującą – Unilever Polska S.A. W 2002 roku fabryka podlega restrukturyzacji. W wyniku udoskonalenia produkcji Zakład zdobywa prestiżowe wewnętrzne nagrody: Global Hygiene Award 2002 – Europejską Nagrodę w dziedzinie Higieny, HPCE Hygiene Award 2002 – Europejską Nagrodę za osiągnięcia w dziedzinie Higieny oraz brązową nagrodę za szczególne osiągnięcia w poprawie bezpieczeństwa pracy w latach 2000-2002. W 2003 roku Oddział uzyskuje certyfikaty ISO (ISO 9001, ISO 14001, OHSAS 18001) oraz z sukcesem wdraża system TPM (Total Productive Maintenance), który został uznany za wzorcowy w globalnej skali Unilevera. W tym roku bydgoska fabryka uznana została również przez inne światowe oddziały produkcyjne Unilevera za jedną z najlepiej obsługujących swoich klientów. W 2005 roku bydgoski Unilever uzyskuje potwierdzenie certyfikacji ISO 9001, ISO 14001, OHSAS 18001 oraz zdobywa kolejne nagrody: Bronze Safety Award – Brązowa Nagroda w Dziedzinie Bezpieczeństwa za 1 milion godzin bezwypadkowej pracy oraz Unilever Health & Safety at Work Regional Award – Regionalna Nagroda w Dziedzinie Zdrowia i Bezpieczeństwa Środowiska Pracy za 4 lata bez wypadku. Zakład jest najszybciej rozwijającą się fabryką Unilevera na świecie w kategorii płynów i środków do higieny skóry i włosów – zajmuje 7 miejsce w światowej produkcji Unilevera. Firma angażuje się w życie lokalnej społeczności poprzez wspieranie wielu instytucji na terenie Bydgoszczy. Unilever Polska współpracuje też ze środowiskami lokalnymi prowadząc akcje sponsoringowe i charytatywne. Wręczenie Medalu Prezydenta Miasta Bydgoszczy z okazji obchodów 20-lecia UNILEVER Polska SA w Polsce.

Zofia Ciupa
Wieloletni pracownik techniczny działu konstrukcyjno-technologicznego w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Bydgoszczy. Jej społeczne zaangażowanie wpłynęło na powstanie i rozwój Osiedla Jachcie.

Tadeusz Jasiński
Wieloletni pracownik od 1952 r. oraz dyrektor ds. technicznych Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Bydgoszczy. Jego społeczne zaangażowanie wpłynęło na powstanie i rozwój Osiedla Jachcie.

Eugeniusz Kikosicki
Wieloletni pracownik Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Bydgoszczy. Jego społeczne zaangażowanie wpłynęło na powstanie i rozwój Osiedla Jachcie.

Włodzimierz Brzeziński
Pracownik Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Bydgoszczy, nauczyciel przedmiotów zawodowych w Technikum Kolejowym, dyrektor Zespołu Szkół Zawodowych i średniego studium zawodowego Zakładu Napraw Taboru Kolejowego. Jego społeczne zaangażowanie wpłynęło na powstanie i rozwój Osiedla Jachcie.

Ksiądz Franciszek Kamecki
Od 1982 roku Proboszcz Parafii pw. Jana Chrzciciela w Grucznie. Rekolekcjonista, wykładowca, organizator biwaków, rekreacji i wyjazdów dla młodzieży. Pisze wiersze, opowiadania, scenariusze, eseje, krótkie formy, felietony, artykuły i rozważania. Publikuje w czasopismach i antologiach, w radio i telewizji, w Internecie. Jego teksty tłumaczone są na język niemiecki, angielski, czeski, słowacki i słoweński. W 2010 roku Ksiądz obchodził 50-lecie twórczości literackiej. Ceniony kapłan i poeta od kilkudziesięciu lat związany jest z Bydgoszczą. Udział Ks. Kameckiego w życiu Bydgoszczy wpisuje się w rytm wydarzeń kulturalnych. Ten ceniony poeta związany jest z bydgosko-toruńskim oddziałem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od lat organizuje spotkania artystyczne twórców naszego regionu. Twórczość literacka i poetycka księdza jest wysoko oceniana przez wielu krytyków (prof. Kazimierza Nowosielskiego, prof. Zbigniewa Zielonkę, Krzysztofa Kuczkowskiego, Piotra Lorkowskiego), czego wyrazem są częste publikacje w ogólnopolskich periodykach artystyczno-literackich oraz w radiu i telewizji. Ksiądz Kamecki opublikował szesnaście tomów wierszy.

Zdzisław Wilkosz
Od 1991 roku jest członkiem Okręgowej Komisji Rewizyjnej Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników w Bydgoszczy, w tym od 2005 roku do dnia dzisiejszego pełni funkcję Przewodniczącego tej Komisji. Od początku powstania Związku do chwili obecnej aktywnie uczestniczy we wszystkich uroczystościach patriotyczno-religijnych, współuczestniczy w przygotowaniach świat rocznicowych organizacji Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich. Działa na rzecz ocalenia od zapomnienia ofiar stalinowskich zbrodni w Katyniu, Miednoje i Starobielsku. Jest organizatorem wycieczek na Ukrainę do miejsc martyrologii polskich jeńców wojennych, wziętych do niewoli po napaści Związku Sowieckiego na Polskę w 1939 roku. Poświęcił się pozyskiwaniu darów dla rodaków na Wschodzie. Jest stałym członkiem pocztu sztandarowego Rodziny Katyńskiej. W latach 1989-1990 był członkiem Rady Osiedla Kapuściska. Udziela się społecznie na rzecz utrwalania historii żołnierzy górników. Aktywny członek Komisji odpowiadającej za godny przebieg uroczystości jubileuszowych XX-lecia Związku w Bydgoszczy.

Jerzy Kucharski
Członek Związku Represjonowanych politycznie żołnierzy górników od 1991 roku. Po przejściu na emeryturę w 1998 roku aktywnie włącza się do określonych statutowo zadań. W uznaniu za efekty zaangażowania zostaje w 2000 roku wybrany na funkcję wiceprezesa Okręgowego Zarządu ZRPŻG i pełni funkcję do dnia dzisiejszego. Całkowicie społecznie pełni w naszym biurze dyżury we wtorki i piątki, a ponadto uczestniczy w wielu rocznicowych i jubileuszowych uroczystościach miejskich, powiatowych i wojewódzkich, godnie reprezentując naszą kombatancką organizację. Utrzymuje kontakty z władzami Miasta i wojewódzka, podejmuje wiele inicjatyw organizacyjnych dla podniesienia autorytetu Związku. Jest inicjatorem odsłonięcia i poświęcenia pamiątkowej tablicy na murach Pomorskiego Muzeum Wojskowego w hołdzie żołnierzom-górnikom w Okręgu Bydgoszcz. W latach 1953-1955 pełnił służbę wojskową w Wojskowych Górniczych Batalionach Pracy, w kopalni węgla kamiennego „Chrobry” w Wałbrzychu. Jest organizatorem wielu spotkań z młodzieżą szkolną, której przekazuje historię lat 1949-1959 związaną z Wojskowymi Górniczymi Batalionami Pracy. Jako żywy świadek tamtych lat, cieszy się dużym autorytetem moralnym i szacunkiem związkowych kolegów i uczniów szkół. Posiada wiele odznaczeń, dyplomów i wyróżnień za swoją społeczną działalność na terenie Okręgu Bydgoskiego i Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Szczególnie zaangażowany w przygotowania organizacyjne uroczystości jubileuszowych XX-lecia powstania Związku.

por. Henryk Olczak
Urodzony w 1932 roku w Guście koło Radomia. Prezes Koła Terenowego w Bydgoszczy Związku Powstańców Warszawskich. Porucznik Henryk Olczak, pseudonim „Kajtek” brał udział w Powstaniu Warszawskim, jako 12-letni chłopiec dołączył do Armii Krajowej, gdzie pełnił funkcję łącznika i sanitariusza w szeregach generała Ścibora-Rylskiego – I Kompania, IV Zgrupowanie „Grunt”, Pluton 146. Do jego zadań w czasie powstania należało przekazywanie zaszyfrowanych rozkazów i informacji między ośrodkami dowodzenia w śródmieściu północnym, opatrywanie rannych, zbiórki i dostarczanie żywności do warszawskich rodzin i żołnierzy oraz transport broni i amunicji dla powstańców. Trzykrotnie w walkach został ciężko ranny. Po wojnie wrócił do rodzinnej Warszawy, z której musiał uciekać z uwagi na prześladowania rodziny przez Służby Bezpieczeństwa za działalność partyzancką w Armii Krajowej. Przybył do Bydgoszczy w 1956 roku. Od tej pory jest jej mieszkańcem. W 1967 roku został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej w Londynie, w 001 roku Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP, w 2009 roku Medalem „Unitas Durat Cuiaviano-Pomeraniensis” Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

Józef Borowski
Uczestnik wydarzeń bydgoskiego Listopada 1956 roku. Za udział w zniszczeniu zagłuszarki na Wzgórzu Dąbrowskiego został skazany na sześć miesięcy więzienia. Po odbyciu wyroku wciąż był inwigilowany i prześladowany przez władze. Wręczenie Medalu z okazji obchodów 55 rocznicy wydarzeń Listopada 1956 roku

Stanisław Serwiński
Uczestnik wydarzeń bydgoskiego Listopada 1956 roku. Za udział w zniszczeniu zagłuszarki na Wzgórzu Dąbrowskiego został skazany na trzy lata więzienia. Po odbyciu wyroku wciąż był inwigilowany i prześladowany przez władze.Wręczenie Medalu z okazji obchodów 55 rocznicy wydarzeń Listopada 1956 roku. Medal pośmiertny.

Tadeusz Gulcz
Uczestnik wydarzeń bydgoskiego Listopada 1956 roku. Za udział w zniszczeniu zagłuszarki na Wzgórzu Dąbrowskiego został skazany na sześć lat więzienia. Po odbyciu wyroku wciąż był inwigilowany i prześladowany przez władze.Wręczenie Medalu z okazji obchodów 55 rocznicy wydarzeń Listopada 1956 roku. Medal pośmiertny.

Tadeusz Badowski
Starszy strażnik pracuje w Straży Miejskiej w Bydgoszczy od momentu jej powołania. Jest zaangażowanym w pracę sumiennym pracownikiem, identyfikującym się z reprezentowaną przez siebie jednostką. Posiada ogromne doświadczenie oraz wiedzę merytoryczną pozwalającą na właściwe wykonywanie obowiązków służbowych. Medal wręczany z okazji 20-lecia Straży Miejskiej w Bydgoszczy w Dniu Strażnika Miejskiego.

Mirosław Jackowski
Posiada ponad osiemnastoletni straż pracy w Straży Miejskiej w Bydgoszczy. W trakcie wieloletniej służby wypełniał skutecznie zróżnicowane zadania. W swojej karierze zawodowej związanej ze Strażą Miejską był za swoją postawę wyróżniany oraz nagradzany w sposób zgodny z regulaminem pracy. Medal wręczony z okazji 20-lecia Straży Miejskiej w Bydgoszczy w Dniu Strażnika Miejskiego.

Wiesław Chopcia
Starszy strażnik Wiesław Chopcia jest pracownikiem, który charakteryzuje się ponadprzeciętnym zaangażowaniem w wykonywanie powierzonych obowiązków. Jest dyspozycyjny, życzliwy, uczynny, potrafi angażować się po służbie w działania mające na celu rozwiązanie problemów oraz spraw realizowanych przez referat. Pracuje w Straży Miejskiej od prawie 20 lat, ma ogromne doświadczenie, które wykorzystuje w codziennej pracy. Medal wręczony z okazji 20-lecia Straży Miejskiej w Bydgoszczy w Dniu Strażnika Miejskiego.

Zdzisław Smoliński
Pracuje w Straży Miejskiej w Bydgoszczy od 20 lat. Przeprowadzane akcje społeczne z inicjatywy Pana Smolińskiego oraz jego ścisła współpraca z Radami Osiedli i innymi instytucjami przyczyniają się do poprawy bezpieczeństwa mieszkańców oraz porządku w podległym rejonie służbowym. Medal wręczony z okazji 20-lecia Straży Miejskiej w Bydgoszczy w Dniu Strażnika Miejskiego.

mjr Leonard Jędrzejczak
Urodzony w 1922 roku w Ustaszewie koło Żnina. Harcerz, Żołnierz Wojsk Łączności – radiotelegrafista, szyfrant w Plutonie łączności 2 Brygady 3 Dywizji Strzelców Karpackich 2 Korpus Polski. Mianowany Podporucznikiem Wojska Polskiego, zdemobilizowany w Wielkiej Brytanii 29 stycznia 1949 roku. Wyemigrował do Milwaukee w Stanach Zjednoczonych Ameryki 13 stycznia 1951 roku, pracując jako technik-kreślarz w lokalnej fabryce silników elektrycznych. Współzałożyciel Klubu Sportowego Polonia w Milwaukee. W latach 1954-1958 Sekretarz wykonawczy Kongresu Polonii Amerykańskiej oddział Wisconsin. Współzałożyciel „Koła Karpatczyków” w Chicago w 1956 roku. W 1961 roku organizuje pierwszy zastęp harcerzy, który staje się zalążkiem drużyny a następnie Ośrodka Harcerskiego w Milwaukee. Rok później organizuje pierwszy obóz harcerski z drużynami Hufca harcerzy z Chicago i Milwaukee w Północnym Wisconsin – występuje w roli Komendant obozu. Współzałożyciel chóru „Nowe Życie, składającego się z byłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na zachodzie, którego był wieloletnim Prezesem. W 1963 roku obejmuje redakcję i kierownictwo programu radiowego „echa z Polski”. Rozkazem Naczelnego Wodza-Generała Broni Władysława Andersa z dnia 1 stycznia 1964 roku mianowany Porucznikiem Wojska Polskiego w korpusie oficerów łączności. W latach 1968-1972 zajmował się pracą wychowawczą z młodzieżą harcerską – prowadził nauki języka polskiego i historii Polski. W 1973 roku obejmuje funkcję Prezesa Koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Milwaukee. W 1979 roku obejmuje przewodnictwo Komitetu Rozbudowy „Klubu Sportowego Polonia” w Milwaukee. W 1985 roku po trzydziestu pięciu latach pracy przechodzi na emeryturę ze stanowiska inżyniera w wytwórni silników elektrycznych. Zarządzeniem z dnia 10 listopada 1990 roku Prezydenta Rzeczypospolitej Ryszarda Kaczorowskiego mianowany zostaje do stopnia kapitana i przeniesiony w stan spoczynku. W 2001 roku mianowany zostaje do stopnia majora przez Ministra Obrony Narodowej RP. Jest członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów Koła nr 3 w Milwaukee, Koła Karpatczyków w Chicago, Związku Harcerstwa Polskiego, Kongresu Polonii Amerykańskiej, Klubu Sportowego „Polonia” w Milwaukee, Chóru „Nowe Życie” w Milwaukee, Parafii rzymsko-katolickiej w Milwaukee. Odznaczenia wojskowe i cywilne: Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, Krzyż Walecznych 1939-1945, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Brązowy Krzyż Zasługi, Medal Wojska Polskiego, Krzyż Pamiątkowy „Monte Casino”, Złoty Krzyż Polski Walczącej, Krzyż Czynu Zbrojnego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Krzyż Pamiątkowy 50-lecia 3 Dywizji Strzelców Karpackich, Medal Pamiątkowy 25-lecia Stowarzyszenia Polskich Kombatantów. Odznaczenia Brytyjskie: Gwiazda za wojnę 1939-1945 War Star, Gwiazda Italii Italy Star, Medal Obrony Imperium Brytyjskiego Defence Medal, Brytyjski Medal Wojny 1939-1945 War Medal. Odznaki Honorowe: Odznaka 3 Dywizji Strzelców Karpackich, Odznaka 2 Polskiego Korpusu Gen. Władysława Andersa, Odznaka Wojsk Łączności, Odznaka Wojskowych Szkół Technicznych, Odznaka Weterana Walk o Niepodległość, Odznaka za Wierną Służbę, Złota i Srebrna Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, Honorowa Odznaka 60-lecia Stowarzyszenia Polskich Kombatantów.

Krystyna Gawek
Urodzona na bydgoskim Szwederowie, mimo swoich 77 lat nie szczędzi sił pracując od ponad 30 lat na rzecz swojej „małej Ojczyzny”. Już w latach `70 działała w Komitecie Osiedlowym Samorządu Mieszkańców KOSM – poprzedniej formie dzisiejszej Rady Osiedla, a także w strukturach Bydgoskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Jedna z założycielek w 1986 roku Koła Miłośników Szwederowa przy Towarzystwie Miłośników Miasta Bydgoszczy, którego jest aktywną działaczką. Z jej inicjatywy w 1992 roku powstała grupa inicjatywna utworzenia Osiedla Szwederowo. Wybrana do pierwszej kadencji Rady Osiedla, pracuje już szóstą kadencję, pełniąc przez lata różne funkcje. Dziś jest Wiceprzewodniczącą. W 1992 oku z jej inicjatywy odbudowano powstały w 1935 roku, a zniszczony przez Niemców w 1939 roku monumentalny krzyż przed dawną Łaźnią Miejską. Doprowadziła do powstania przy ul. Marii Konopnickiej pomnika poetki. Od początku uczestniczy w organizacji święta dzielnicy „Dni Szwederowa”. Jest jednym z założycieli lokalnej gazetki, ukazującego się z różną częstotliwością od 21 listopada 1991 roku „Naszego Szwederowa”. Prowadzi również Kronikę Szwederowa. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług dla Osiedla Szwederowo – z okazji XXX Dni Szwederowa.

Stanisław Mandziuk
Urodzony w 1939 roku w Pasiekach. Jako wolontariusz pełni funkcję Sekretarza Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Bydgoszczy. W 1991 roku, po zakończeniu pracy zawodowej, wstąpił do Koła nr 11 Związku Żołnierzy Wojska Polskiego. Organizator wielu spotkań o charakterze patriotyczno-obronnym z młodzieżą szkół bydgoskich, m.in. manewrów obronnych dla harcerzy.

Edmund Łączny
Urodzony 24 września 1943 roku w Murowańcu. Wiceprezes Kujawsko-Pomorskiego Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, Prezes Koła na 1 w Bydgoszczy. Pełnił funkcję Wójta Gminy Białe Błota w ramach Związku Metropolitalnego brał udział w popularyzowaniu i rozwoju rejonu bydgoskiego. Pełniąc społeczną funkcję w Związku Żołnierzy Wojska Polskiego organizuje przeglądy Pieśni Patriotycznych i Żołnierskich, a także spotkania patriotyczno-obronne, kształtujące postawy dzieci i młodzieży oraz promujące patriotyzm lokalny wśród uczniów szkół podstawowych i gimnazjalnych województwa kujawsko-pomorskiego.

Eberhard Menzel
Nadburmistrz Miasta Wilhelmshaven. Od 25 lat opiekuje się „Brombergerami” zamieszkałymi w Niemczech. Pomagał w założeniu akceptacji „Izby Pamięci Bydgoszczan” w Wilhemshaven. Współautor podpisania umowy o partnerstwie miast Bydgoszczy i Wilhelmshaven. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług dla bydgoszczan mieszkających w Niemczech, z okazji obchodów 50-lecia patronatu Miasta Wilhelmshaven nad „Brombergami”.

Andrzej Skowroński
Karierę wioślarską rozpoczął 44 lata temu. Jest wielokrotnym medalistą Mistrzostw Polski w kategorii młodzików, juniorów i seniorów. Był reprezentantem Polski na zawodach poza granicami kraju. W 1980 r. był członkiem ekipy na Olimpiadzie w Moskwie. Po zakończeniu kariery jako zawodnik był trenerem w Gopło Kruszwica, gdzie jego zawodnicy osiągali bardzo dobre wyniki. Wychował wielu medalistów Mistrzostw Polski. Od 2000 r. jest instruktorem wioślarskim w Bydgoskim Klubie Wioślarek. Wychował wiele medalistek Mistrzostw Polski w kategorii młodziczek, juniorek młodszych i juniorek, seniorek B. Jego zawodniczki osiągają bardzo dobre wyniki. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług dla bydgoskiego sportu z okazji 85-lecia Bydgoskiego Klubu Wioślarek.

Barbara Gogol-Drożniakiewicz
Z urodzenia bydgoszczanka. W 1971 roku ukończyła studia na Wydziale Teorii i Kompozycji w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku. W latach 1969-2003 pracowała na stanowisku adiunkta w Instytucie Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, pełniąc funkcję kierownika Zakładu Teorii Muzyki, była członkiem senatu i komisji senackich Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, a także opiekunem studenckich kół naukowych oraz sekretarzem Komisji Rekrutacyjnej Wydziału Pedagogiki i Psychologii. W1988 roku uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki. W 1989 r. podjęła pracę na Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy na wydziałach: Teorii i Kompozycji, Instrumentalnym i wokalno-Aktorskim. W latach 1998-2005 pełniła funkcję dziekana Wydziału Wokalno-Aktorskiego. W 2007 roku habilitowała się w zakresie muzykologii na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a także w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku na Wydziale Wokalno-Aktorskim. Od 2007 roku kieruje Katedrą Polifonii Religijnej w Instytucie Muzykologii KUL-u, od 2009 r. Katedrą Hermeneutyki i Krytyki Muzycznej. Od 2008 roku jest profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1977roku stale współpracuje z Filharmonią Pomorską im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy, prowadząc prelekcje do koncertów, poprowadziła około 800 koncertów i imprez muzycznych dla różnych towarzystw i instytucji. Pełniła społeczne funkcje Prezesa Towarzystwa Muzycznego im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy, Dyrektora Artystycznego III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego i.m I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy, członka Zarządu Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, prezesa Zarządu Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, honorowego członka Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Towarzystwa Polsko-Austriackiego w Bydgoszczy, Komitetu Redakcyjnego „Encyklopedii Bydgoszczy”, Komitetu Redakcyjnego „Additamenta Musicologica Lublinensia”. Od 2009 roku pełni funkcję zastępcy redaktora naczelnego słownika muzyki i muzyków polskich „Polish Composers”. Na dorobek naukowy składa się ponad 80 publikacji. Wypromowała ponad 250 prac magisterskich i dyplomowych. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług z okazji obchodów 180-lecia Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy.

Jerzy Derenda
Rodowity Kujawiak, absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Długoletni dziennikarz: Kierownik działu miejskiego, Sekretarz i Zastępca redaktora naczelnego „Dziennika Wieczornego” w Bydgoszczy, dziennikarz „Gazety Pomorskiej”, Prezes Fundacji Promocje Pomorskie i Zastępca redaktora naczelnego „Promocji Kujawsko-Pomorskich”. Z TMMB związany od lat. Najpierw przewodniczący Sekcji Wydawniczej, potem Zastępca prezesa do spraw wydawniczych i Prezes. Od 1999 roku sprawuje funkcję Prezesa Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy. W 2011 roku uhonorowany Medalem Kazimierza Wielkiego przez Przewodniczącego Rady Miasta Bydgoszczy. Autor, współautor i redaktor wielu publikacji i albumów o Bydgoszczy, wydawanych przez Towarzystwo. Wręczenie Medalu z okazji obchodów 180-lecia Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, w uznaniu zasług dla Towarzystwa i Bydgoszczy.

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Budowlane „GLOB” Sp. z o.o.
Firma powstała w 1990 roku, założyciel – Andrzej Kotulski. Obecnie zatrudnia ok. 100 pracowników, specjalizuje się w budowie systemów wodociągowych, wodociągów, kanalizacji, zajmuje się wszelkimi robotami ziemnymi. Na terenie Bydgoszczy wykonała wiele inwestycji związanych z infrastrukturą wodociągową i kanalizacyjną. Po śmierci założyciela i pierwszego prezesa Andrzeja Kotulskiego funkcję prezesa objęła Pani Liliana Kotulska.

Roman Eugeniusz Michalczuk
Urodzony w 1946 roku w Kosowie. Ukończył Politechnikę Warszawską w 1971 r., uzyskując zawód inżyniera budownictwa lądowego o specjalności budowa mostów i budowli podziemnych. Wieloletnia, pełna zaangażowania praca zaowocowała realizacją wielu obiektów drogowo-mostowych w całej Polsce. Z ważniejszych obiektów zrealizowanych w Bydgoszczy można wymienić: budowę wiaduktów drogowych w ciągu ulicy Fordońskiej tzw. „wiadukty warszawskie”, budowę wiaduktu w ciągu Al. Wojska Polskiego, budowę wiaduktu kolejowego nad ul. Grunwaldzką, remont mostu przez Wisłę w Fordonie, przebudowę mostu w ciągu ul. Królowej Jadwigi, remont mostu na cieku Flis, budowę trasy W-Z od ul. Artyleryjskiej do ul. Żeglarskiej, przebudowę ul. Gdańskiej wraz z budową wiaduktu drogowego i przebudową wiaduktu tramwajowego.

Polski Związek Niewidomych Okręg Kujawsko-Pomorski
Celem działalności Polskiego Związku Niewidomych Okręgu Kujawsko-Pomorskiego jest rejestracji przyjmowanie osób niewidomych w poczet swoich członków. Związek zajmuje się organizacją różnych form rehabilitacji, szkoleń, prowadzi działalność kulturalną i artystyczną, organizuje specjalistyczne biblioteki dla osób niewidomych. Aktywnie działa na rzecz zatrudniania niewidomych, inicjuje opiniuje regulacje prawne z wykorzystaniem środków masowego przekazu i własnych publikacji oraz popularyzuje zagadnienia z zakresu profilaktyki i ochrony wzroku. Działania ukierunkowane są na poprawę funkcjonowania osób niewidomych i słabo widzących oraz wyrównanie ich szans w możliwie wszystkich obszarach życia, tj. w dostępie do informacji, rehabilitacji, edukacji, zatrudnienia, rozwoju społecznego i artystycznego. Związek dąży do aktywizacji i integracji społecznej osób z dysfunkcją wzroku. Posiada dziewiętnaście ogniw podstawowych – Kół Powiatowych oraz zatrudnia dwadzieścia dziewięć osób kadry merytorycznej, w tym dwadzieścia cztery osoby niepełnosprawne.

Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich
Uczelnia o 60-letniej tradycji, kształcąca inżynierów, jedyna w regionie integrująca nauki rolnicze i techniczne. W ciągu 60 lat mury uczelni opuściło ponad 45 000 absolwentów. Absolwentami są m.in. światowej sławy projektant stadionu olimpijskiego w Sydney mgr inż. Edmund Obiała oraz kryptolog profesor Józef Pieprzyk. Obecnie na siedmiu wydziałach, w jednostkach międzywydziałowych oraz w administracji zatrudnionych jest 1300 pracowników, z czego 680 stanowią nauczyciele akademiccy, wśród nich 134 profesorów i doktorów habilitowanych. Na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych oraz doktoranckich i podyplomowych kształci się około 10 000 studentów. Konsekwentnie realizowany jest proces kształcenia nowoczesnych kadr inżynieryjno-technicznych poprzez uruchamianie nowych potrzebnych regionowi kierunków studiów, budowanie i rozszerzanie indywidualnego toku studiów, elastyczność procesu kształcenia, wdrażanie systemu ETCS oraz programów MostAR i MOSTECH umożliwiających studentom odbywanie części studiów w innych uczelniach krajowych i zagranicznych. UTP zajmuje wysokie miejsca w rankingach wyższych uczelni, zwłaszcza w tych, w których oceniane jest przygotowanie absolwentów do zdobycia dobrej pracy.

Jerzy Kuśmider
Urodzony w Warszawie. Kapitan jachtowy, działacz klubów żeglarskich w Warszawie (Pałac Młodzieży, PTTK Bryza, SKŻ PW) i PKM w Gdańsku. Od 1985 roku odbył liczne rejsy, głównie samotne po Pacyfiku, ok. 40 tys. Mm. Działacz polonijny, autor książki: „Samotnie przez Pacyfik - Varsovią na Hawaje" oraz licznych publikacji w Kanadzie, USA i Polsce. Koordynator przywitania i pobytu jachtu Solanus w Vancouver.

Kazimierz Koszewski
Urodzony w Pokrzydowie. Od ponad 50 lat trener lekkiej atletyki w Budowlanym Klubie Sportowym Bydgoszcz, wychowawca wielu wybitnych sportowców, którzy osiągali wysokie wyniki na arenach krajowych i międzynarodowych. Do jego utalentowanych wychowanków należą: Michał Joachimowski, Mirosław Chmara, Agnieszka Rudnik, Iga Baumgart, Małgorzata Reszka, Damian Kabat, Jakub Doroszewski, Łukasz Wróbel. Wychował ponad 200 medalistów Mistrzostw Polski.

Bronisław Radliński
Żeglarstwo rozpoczął w 1973 roku będąc na pierwszym roku studiów w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu. Posiadając stopień żeglarza jachtowego uczestniczył w rejsach po jeziorach mazurskich na studenckich obozach żeglarskich. Po skończeniu studiów w 1977 roku podjął prace w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Bydgoszczy, wstępując do Kolejowego Klubu Sportowego – Brda, który posiadał jacht pełnomorski typu J-80 o nazwie „Euros”, wybudowany w tychże zakładach. W 1978 roku Radliński uzyskał stopień sternika jachtowego. W 1979 roku odbył pierwszy rejs morski na jachcie „Euros”, pełniąc funkcję załogi. Od tego roku do chwili obecnej żegluje w każdym sezonie nawigacyjnym, na różnych funkcjach żeglarskich. W 1986 roku zdobył stopień jachtowego sternika morskiego. W tym czasie w ZNTK Bydgoszcz wybudowano drugi jacht typu Horn 30 („Zentek”). Był jednym z inicjatorów i budowniczych trzeciego jachtu typu J-80 („Solanus”), który w 1992 roku został zwodowany w Górkach Zachodnich. Tego samego roku odbył na nim dziewiczy rejs do Geteborga jako pierwszy oficer. Do 1997 roku brał udział w rejsach po morzu północnym, kanale La Manche oraz morzu norweskim, pełniąc funkcję pierwszego oficera. W 1997 roku uzyskał stopień kapitana jachtowego. W tym samym roku uczestniczył w wyprawie dookoła Islandii, przechodząc jednocześnie cieśninę Pentland Firth dwukrotnie, z zachodu na wschód i wschodu na zachód. W tym rejsie pełnił funkcję pierwszego oficera. Od 1997 roku do 2000 roku prowadził rejsy w funkcji kapitana, między innymi do Cuxhawen, Helgolandu, Amsterdamu, Rotterdamu, Oslo. W 2001 roku był organizatorem i kapitanem wyprawy wokół Svalbardu. Wyprawa trwała 49 dni podczas której przebył 3700 Mm. W 2003 roku uczestniczył jako kapitan w rejsie polarnym wzdłuż wschodnich wybrzeży Grenlandii osiągając 79º05’N 14º56’W. Ostatnim wielkim osiągnięciem Kapitana jest zakończony w 2011 roku rejs „Morskim szlakiem Polonii” wieloetapowa, szesnastomiesięczna wyprawą wzdłuż północno-zachodnich wybrzeży Kanady (tzw. Przejście Północno- Zachodnie) z opłynięciem dookoła Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Bardzo ważnym elementem wyprawy były spotkania załogi Jachtu Solanus z polonią zamieszkującą państwa, przez które wiodła trasa wyprawy.

Roman Nowak
Urodzony w 1949 roku w Słupsku. Pedagog, żeglarz od 1967 roku, czynny instruktor żeglarstwa. Żeglował po Morzu Północnym, Bałtyku, na Chorwacji. W 2003 roku uczestniczył w rejsie polarnym wzdłuż wschodnich wybrzeży Grenlandii osiągając 79º05’N 14º56’W. Roman Nowak był I oficerem w trakcie wyprawy jachtu Solanus „Morskim szlakiem Polonii 2010-2011”. Odpowiadał m.in. za nawigację, łączność, i żagle. W ciągu 502 dni wyprawy Solanus opłynął obydwie Ameryki, pokonując Przejście Północno-Zachodnie i Przylądek Horn jako pierwszy polski, a drugi jacht na świecie. Podczas wyprawy załoga odwiedziła ponad 50 portów, a Solanus przepłynął w trakcie tej wyprawy prawie 30.000 Mm.

Witold Kantak
Urodzony w 1939 roku w Zalesiu, powiat Sępólno. Emerytowany nauczyciel matematyki. Żeglarstwo zaczął uprawiać w 1964 roku, a żeglarstwo morskie od 1967 roku. W rejsach morskich przepłynął około 10.000 Mm. Najważniejsze rejsy: ostatni etap rejsu dookoła świata na "Zawiszy Czarnym" w 1998 roku, miesięczny rejs z Odessy przez Warnę, Stambuł, Cyklady do Pireusu, rejs Gdańsk-Tallinn-Leningrad-Gdańsk w 1987 roku, w 2003 roku uczestniczył w rejsie polarnym wzdłuż wschodnich wybrzeży Grenlandii, osiągając 79º05’N 14º56’W. Witold Kantak był III oficerem w trakcie wyprawy jachtu Solanus „Morskim szlakiem Polonii 2010-2011”.Odpowiadał m.in. za sprawy techniczne na jachcie. Solanus w ciągu 502 dni opłynął obydwie Ameryki, pokonując Przejście Północno-Zachodnie i Przylądek Horn jako pierwszy polski, a drugi jacht na świecie.

Norbert Franciszek Greger
Dr N.F. Greger w latach 1994-2006, będąc przedstawicielem DVV w Polsce w znaczącym stopniu przyczynił się do rozwoju bazy szkoleniowej. Wspierał stowarzyszenie merytorycznie, przekazując programy nauczania, literaturę fachową, wysyłając pracowników BZDZ na szkolenia do RFN celem przekazania doświadczeń w kierowaniu firmami symulacyjnymi. Sponsorował utworzenie firm symulacyjnych w Bydgoszczy i Chojnicach (koszt ok. 1 mln PLN). Przez 16 lat przekazywał dotacje na coroczne przeprowadzenie zamiejscowych szkoleń dla etatowych pracowników BZDZ z udziałem znakomitych wykładowców także z Niemiec. Dzięki jego życzliwości Stowarzyszenie nawiązało liczne kontakty ze szkoleniowymi organizacjami niemieckimi, co skutkuje udziałem w realizacji wspólnych projektów EFS. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług, z okazji Jubileuszu 21-lecia Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego.

Marek Jarociński
Jako Przewodniczący Społecznej Rady Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego przyczynił się do usamodzielnienia Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego podległego uprzednio Zakładowi Doskonalenia Zawodowego w Toruniu. Od tamtego momentu tj. od 1990 r. następował stopniowy wzrost działalności BZDZ na terenie województwa, a największy na obszarze powiatu bydgoskiego. Do 1990 r. majątek BZDZ stanowił zero wartości. W chwili obecnej wartość księgowa majątku Zakładu w powiecie bydgoskim szacowana jest wartością powyżej 6 mln złotych. Podjęta decyzja Przewodniczącego spowodowała zwiększenie zatrudnienia w ramach pełnych etatów. Kierowanie Radą Zakładu jest wysoko oceniane przez Zarząd BZDZ, lektorów i pracowników etatowych. Wręczenie medalu w uznaniu zasług, z okazji Jubileuszu 21-lecia Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego.

Krystyna Skotnik
Pracuje w Zakładzie od 1987 r., jest współzałożycielką Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Bydgoszczy, pracuje na stanowisku asystenta prezesa, kieruje administracją biurową. Aktywnie włącza się w rozwój infrastruktury zakładu, dba o jego dobry wizerunek. Włącza się w realizację zadań oświatowych zakładu. Jest doskonałym organizatorem w zakresie współpracy z ośrodkami kształcenia zawodowego. Uczestniczy we współpracy z urzędami, samorządami miasta i województwa. Aktywnie włącza się w pozyskiwania, a następnie w rozwiązywanie, wygranych przez BZDZ projektów WFS, dotyczy to projektów ZPORR oraz SPO. Medal wręczony w uznaniu zasług, z okazji Jubileuszu 21-lecia Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego.

Paweł Duzdowski
Od 2000 r. jest zatrudniony w Bydgoskim Zakładzie Doskonalenia Zawodowego, a od 2004 r. pełni funkcję dyrektora oddziału BZDZ w Bydgoszczy pn. Centrum Kształcenia Kadr, które wyspecjalizowało się w preferowaniu szkoleń specjalistycznych dla nauczycieli, prowadząc kursy kwalifikacyjne i podyplomowe. CKK uzyskało też dzięki staraniom p. Duzdowskiego Certyfikat Laboratorium ECDL pozwalający na nadawanie Certyfikatu umiejętności komputerowych. Pan Duzdowski jest również inicjatorem i aktywnym realizatorem programów kształcenia

Abp Celestino Migliore
Jego Ekscelencja Arcybiskup Celestino Migliore Pochodzi z Cuneo we włoskim regionie Piemontu; urodził się 1 lipca 1952 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 czerwca 1977 r. Arcybiskup Migliore otrzymał stopień magistra teologii w Centrum Studiów Teologicznych w Possano, po czym kontynuował studia na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, gdzie uzyskał stopień doktora prawa kanonicznego. Po ukończeniu w 1980 r. Papieskiej Akademii Kościelnej, rozpoczął służbę dyplomatyczną. Pierwszą wyznaczoną mu placówką była Angola, gdzie w latach 1980-1984 pracował jako attaché i drugi sekretarz przy Delegacji Apostolskiej w tym kraju. Stamtąd został przeniesiony do Nuncjatury Apostolskiej w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W 1988 r. został przeniesiony do Nuncjatury Apostolskiej w Egipcie, gdzie pozostał przez rok. Następnie został wyznaczony do Nuncjatury Apostolskiej w Polsce, gdzie pozostał do 14 kwietnia 1992 r. Wtedy został mianowany Specjalnym Wysłannikiem w roli stałego obserwatora Stolicy Apostolskiej przy Radzie Europy w Strasburgu we Francji.Od grudnia 1995 r. do października 2002 r. pełnił funkcję Zastępcy Sekretarza ds. Relacji z Państwami w watykańskim Sekretariacie Stanu. W tym czasie był odpowiedzialny za utrzymywanie kontaktów z krajami azjatyckimi, które nie miały jeszcze stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską. Z tej racji jako szef delegacji Stolicy Apostolskiej odbywał wizyty do Beijing, Hanoi i P'yongyang. W dniach 9-20 lipca 2001 w Nowym Jorku, arcybiskup Migliore przewodniczył Delegacji Stolicy Apostolskiej na konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie nielegalnego handlu ręczną i lekką bronią palną we wszystkich jego aspektach. Reprezentował również Stolicę Apostolską w różnych europejskich stolicach podczas licznych konferencji, sympozjów, dyskusji panelowych związanych ze Światową Organizacją Handlu, Europejską Komisją Ekonomiczną, Unią Europejską i Bliskim Wschodem. Podczas pobytu w Rzymie wykładał dyplomację kościelną na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. 30 października 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go arcybiskupem i Nuncjuszem Apostolskim, Stałym Obserwatorem Stolicy Apostolskiej przy ONZ. Dnia 30 czerwca 2010 r. Ojciec Święty Benedykt XVI mianował arcybiskupa Celestino Migliore Nuncjuszem Apostolskim w Polsce. Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy 19 stycznia 1999 roku. Otrzymał również doktorat honorowy Uniwersytetu Świętego Jana w Nowym Jorku 26 stycznia 2006 roku. Uhonorowanie Arcybiskupa Celestino Migliore Medalem Prezydenta jest symbolicznym ukoronowaniem wizyty w Bydgoszczy oraz udziału Nuncjusza Apostolskiego w Polsce w II Międzynarodowej Konferencji Interdyscyplinarnej „Jeden świat – wiele kultur. Dialog kultur, cywilizacji, religii w dobie globalizacji”, zorganizowanej na Kujawsko-Pomorskiej Szkole Wyższej w Bydgoszczy

Zdzisław Audycki
Urodzony w 1924 roku w Radoszowicach. W wieku 18 lat trafił do VI Dywizji Piechoty. W 1941 roku pod dowództwem gen Andersa wyruszył do Polski – przez Turcję, Irak, Indie, południową Afrykę. Nie udało mu się dotrzeć do kraju. Wojenne przeznaczenie sprawiło, że znalazł się w Szkocji, gdzie służył jako radiotelegrafista do 1945 roku. Od prawie czterdziestu lat Pan Zdzisław Audycki opowiada o historii, przeprowadzając dla kolejnych pokoleń uczniów VII Liceum Ogólnokształcącego w Bydgoszczy wyjątkowe lekcje historii. Pan Zdzisław Audycki spisał swoje wspomnienia i przekazał je szkolnej bibliotece. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług dla Ojczyzny oraz zaangażowania w edukację młodzieży w duchu patriotyzmu.

Zbigniew Szewczyk
Urodzony w 1928 roku w Warszawie. W chwili wybuchu II wojny światowej był uczniem I Męskiego Gimnazjum Handlowego w Warszawie. Przystąpił do Szarych Szeregów, wraz z innymi harcerzami przeszedł szkolenie wojskowe, cały czas pogłębiając wiedzę o języku i kulturze polskiej. Przydzielony został do grupy prowadzącej tzw. mały sabotaż, działał w ten sposób do 1944 roku. W sierpniu tego samego roku walczył w Powstaniu Warszawskim, a po jego klęsce trafił do niemieckiej niewoli i wywieziony do obozu jenieckiego w Altengrabow. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie Pan Zbigniew Szewczyk trafił do Saksonii, do obozu dla Polaków, stamtąd w 1946 roku powrócił do kraju. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług dla Ojczyzny oraz zaangażowania w edukację młodzieży w duchu patriotyzmu.

Przedsiębiorstwo Informatyki ZETO Bydgoszcz SA
Przedsiębiorstwo Informatyki ZETO powstało 1 stycznia 1966 roku. Od 1995 roku funkcjonuje w formie spółki akcyjnej. Jest to jedna z najbardziej znanych firm informatycznych w Polsce posiadająca ogromne zasługi w zakresie informatyzacji kraju i regionu, a szczególnie firm ubezpieczeniowych. W firmie ZETO powstały pierwsze produkty informatyczne dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ZUS i Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego KRUS. Firma funkcjonuje według uznanych światowych standardów zarządzania jakością i bezpieczeństwem. ZETO Bydgoszcz SA jest jedenastokrotnym laureatem Konkursu Przedsiębiorstwa Fair Play, czterokrotnym laureatem konkursu Pracodawca Roku Regionu Kujawsko-Pomorskiego, zostało wyróżnione tytułem Firmy Społecznie Odpowiedzialnej. Zarząd Przedsiębiorstwa z zaangażowaniem wspiera lokalną społeczność oraz prowadzi działalność charytatywną. ZETO Bydgoszcz jest istotnym dostawcą innowacyjnych systemów informatycznych dla sektora administracji publicznej. W uznaniu dla wieloletniej działalności, z okazji Jubileuszu 45-lecia Firmy ZETO Bydgoszcz SA

Stanisław Jentczak
Urodzony w 1946 roku w Broniszewie. Ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1970 roku. W tym samym roku podjął pracę w Zakładzie Elektronicznej Techniki Obliczeniowej w Bydgoszczy. W 1995 roku objął stanowisko Wiceprezesa Zarządu Przedsiębiorstwa Informatyki ZETO Bydgoszcz. Wnosi istotny wkład merytoryczny przy konstruowaniu i rozwijaniu kluczowych systemów informatycznych dla dwóch najważniejszych instytucji ubezpieczeń społecznych w Polsce. Kieruje dużymi zespołami autorskimi realizującymi proces wdrażania systemów. Brał udział we wdrożeniu i zorganizowaniu przez ZETO Bydgoszcz SA świadczenia usług informatycznych dla swoich klientów, wzorowanym na uznanym międzynarodowym kodeksie dobrych wzorców ITIL. Wspiera rozpoczęcie budowy nowoczesnego Centrum Przetwarzania Danych, które ma stanowić innowacyjną platformę technologiczną, na której będą osadzone i udostępnione najnowsze informatyczne systemy komunikacji publicznej i e-usługi. Wręczenie Medalu w uznaniu wieloletniej pracy, z okazji Jubileuszu 45-lecia Firmy ZETO Bydgoszcz SA.

Janusz Szczuka
Urodzony w 1952 roku w Płociczu. Ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w roku 1973,a od 1975 roku pracuje nieprzerwanie w Przedsiębiorstwie Informatyki ZETO Bydgoszcz SA. Kieruje Działem Rozwoju i Zastosowań. Przy jego udziale zaprojektowano , zbudowano i rozwinięto systemy informatyczne dla dwóch najważniejszych instytucji ubezpieczeń społecznych w kraju ZUS i KRUS. Wręczenie Medalu w uznaniu wieloletniej pracy, z okazji Jubileuszu 45-lecia Firmy ZETO Bydgoszcz SA.

Andrzej Tomporowski
Doktor, Inżynier. Urodzony w 1967 roku w Szubinie. Jest wyjątkowo aktywnym organizatorem życia naukowego w Bydgoszczy. Od 2000 roku jest pełnym inwencji członkiem Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Był współorganizatorem, członkiem Komitetów Organizacyjnych obchodów 50-lecia BTN w 2009 roku. Od 2001 r., Międzynarodowej Konferencji „Recirculation In Machinery Building”, Krajowej Konferencji „Żywienie człowieka – Inżynieria Maszyn”, Międzynarodowej Konferencji „Eco-Euro-Energia”. Poświęca się naukowo głównie innowacji maszyn, ochronie środowiska, specjalnym systemom technicznych – w kierunku zarządzania wiedzą. W pracy naukowo-badawczej zajmował się zagadnieniami związanymi z rozdrobnieniem materiałów biologicznych i tworzyw polimerowych, rozwiązując zagadnienia nierównomierności, sprawności i efektywności działania z wykorzystaniem nowoczesnych procedur wspomagania badań konstrukcyjnych. Ma w tym zakresie wybitne osiągnięcia naukowe. Pracuje na Wydziale inżynierii Mechanicznej Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodnicznego w Bydgoszczy. Jest autorem i współautorem 7 zgłoszeń patentowych. Jest autorem ponad 609. Monografii naukowych. Współpracował w przedsiębiorstwami: WZL-2 Bydgoszcz, NOWOBUD Sp. z o.o. Bydgoszcz, JAMOX Strzelno, EKOR sSp z o.o. Bydgoszcz, PROFEED sp. z o.o. Trzeciewiec, REM-SUW Sp. z o.o. Bydgoszcz, WINDBUD Sp. z o.o. Inowrocław, STO ISPO Bydgoszcz, WINDPROJEKT Warszawa. Wręczenie Medalu w uznaniu osiągnięć w dziedzinie techniki.

Krzysztof Pawlicki
Urodzony w 1960 roku w Szubinie. Działacz Sekcji Turystyki Kajakowej zaangażowany w dzieło przywracania Kanału Bydgoskiego Ir zeki Brdy mieszkańcom Bydgoszczy. Organizator Międzynarodowych spływów rzeka Brdą. Wręczenie Medalu w uznaniu wartościowej pracy na rzecz RTW Bydgostia na zakończenie sezonu wioślarskiego 2011.

Feliks Dzieweczyński
Urodzony w 1950 roku w Bydgoszczy. Wieloletni Sekretarz Regionalnego Towarzystwa Wioślarskiego Bydgostia. Jego zaangażowanie w pracę przyczyniło się do wielu sukcesów odnoszonych przez Towarzystwo. Wręczenie Medalu w uznaniu wartościowej pracy na rzecz RTW Bydgostia na zakończenie sezonu wioślarskiego 2011.

Irena Bujnowska
Urodzona w 1956 roku w Grzędach. Od 1991 roku zatrudniona jest w charakterze opiekunki w domu pomocy społecznej. Od wielu lat działa społecznie na rzecz lokalnego środowiska i mieszkańców Osiedla Flisy. Przez wiele lat była członkiem Rady Osiedla Flisy. Od trzydziestu lat w pracy zawodowej zajmuje się osobami wymagającymi wsparcia i pomocy. Wręczenie Medalu w uznaniu wieloletniej pracy i troski o mieszkańców Bydgoszczy, z okazji Dnia Pracownika Socjalnego.

Krzysztof Jankowski
Urodzony w 1958 roku w Wąpielsku. Od ponad dwudziestu lat jest Dyrektorem placówek opiekuńczo-wychowawczych. Troszczy się o zapewnienie wychowankom odpowiednich warunków w procesie wychowawczym i edukacyjnym. Dzięki jego działaniom otworzono jedną z najnowocześniejszych placówki socjalizacyjnej w kraju oraz stworzono nowatorski model działań w tzw mieszkaniach usamodzielniania. Jest założycielem i aktywnym działaczem Towarzystwa Pomocy Dziecku i Rodzinie „Imo Pectore”. Pełni funkcję eksperta MEN i biegłego sądowego. Wręczenie Medalu w uznaniu wieloletniej pracy i troski o najmłodszych mieszkańców Bydgoszczy, z okazji Dnia Pracownika Socjalnego.

Bydgoski Dom Wydawniczy MARGRAFSEN
Bydgoski Dom Wydawniczy „Margrafsen” s.c. powstał w Bydgoszczy w 1991 roku – wówczas pod nazwą Wydawnictwo „Margrafsen”. Firma zaczynała od folderów, kalendarzy, ulotek, etykiet.W drugiej połowie lat 90. poszerzono ofertę o książki i albumy. Nie rezygnując z realizacji dotychczasowych zleceń, zespół młodych, ambitnych, kreatywnych i zdolnych fachowców rozpoczął przygodę z wielką poligrafią, która trwa do dziś. Stało się to możliwe dzięki stworzeniu przez Wydawnictwo własnego, kompletnego studia, zakupie sprzętu o wysokich parametrach technicznych i profesjonalnemu oprogramowaniu.Firma jest nierozerwalnie związana z Bydgoszczą. Miasto nad Brdą i Wisłą jest bohaterem wielu publikacji, ukazujących jego historię i piękno, obecnie odkrywane na nowo. Zasługi Wydawnictwa na tym polu doceniły władze Miasta i regionu. Przygotowywane przez Wydawnictwo albumy spotkać można niemal w każdej bydgoskiej księgarni, ale także w wielu miastach Polski. To dowód docenienia profesjonalizmu, solidności, wrażliwości i entuzjazmu, a także uznania i renomy, jakimi cieszy się Wydawnictwo poza granicami naszego miasta.Wydawnictwo specjalizuje się w albumach prezentujących między innymi miasta, sztukę sakralną, przyrodę. Projektuje również i przygotowuje do druku książki, czasopisma, kalendarze, foldery i druki okolicznościowe. Wydawnictwo otrzymało wiele nagród i wyróżnień, m.in.: Nagrody Wydawców Katolickich FENIKS 2001 w kategorii albumów i edytorstwa za album „Droga życia – Stefan Kardynał Wyszyński”, Nagroda Edytorska Urzędu Miasta Bydgoszczy w konkursie na Bydgoską Książkę Roku 2002/2003 o „Strzałę Łuczniczki” za album „Tuzin” oraz w 2011 roku za książkę „Mit muzyka marka”, Nagroda Kulturalna Kwartalnika Literacko-Artystycznego METAFORA im. Klemensa Janickiego w 2002 roku, Wyróżnienie Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego za wzbogacanie zasobów regionalnej i narodowej kultury książkami pięknymi i mądrymi w 2006 roku. Wręczenie Medalu z okazji obchodów Jubileuszu 20-lecia działalności Wydawnictwa.

Tomasz Topoliński
prof. nadzw. dr hab. inż. Kierownik Zakładu Inżynierii Biomedycznej Wydziału Inżynierii Mechanicznej Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. Jeden z najmłodszych profesorów tytularnych w Bydgoszczy. Bydgoszczanin z urodzenia. Były Prorektor ds. Organizacji i Rozwoju dwóch kadencji, moderator dyskusji o przekształceniu i organizator przekształcenia Akademii Techniczno-Rolniczej w Uniwersytecie Technologiczno-Przyrodniczym, współorganizator utworzenia Wydziału Zarządzania UTP. Były Prodziekan ds. Nauki Wydziału Mechanicznego, współtwórca podstaw pełnych praw akademickich tego Wydziału. Wieloletni Prezes Fundacji „Rozwój ATR (obecnie UTP)”, główny organizator utworzenia na UTP nowoczesnego kierunku kształcenia – inżynierii biomedycznej, kierownik projektu w ramach Kapitału Ludzkiego dofinansowującego utworzenie i prowadzenie tego kierunku we współpracy z Collegium Medicum, Szpitalem Miejskim i Regionalnym Centrum Onkologii. Współorganizator kierunku: wzornictwo na Wydziale Inżynierii Mechanicznej UTP. Nauczyciel wielu pokoleń inżynierów mechaników, twórca szkoły naukowej inżynierii biomedycznej, autor i współautor ponad 100 prac naukowych i 4 książek. Był członkiem Kapituły nagrody im. A. Szwalbego, Przewodniczący Rady Fundacji Konsonans przy Akademii Muzycznej w Bydgoszczy oraz członek Rady Fundacji Kardiologia Bydgostiensis. Aktywny członek Klubu Bydgoskiego, członek Zespołu Mechaniki i Zmiękczania Materiałów i Konstrukcji Komitetu Budowy Maszyn PAN oraz Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Wręczenie Medalu w uznaniu dorobku z okazji Święta Wydziału Inżynierii Mechanicznej.

gen. dyw. Tadeusz Bazydło
Urodzony w 1942 roku – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku. W przeszłości był m.in. dowódcą 11 Pułku Czołgów, ostatnim dowódcą 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej (1985-1989) oraz dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego (1992-2000). W 2000 roku poprosił ministra obrony narodowej Bronisława Komorowskiego o przeniesienie w stan spoczynku. W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego w latach 1992-2000. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na zakończenie działalności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

gen dyw. Leszek Chyła
Generał Dywizji, po ukończeniu w 1969 roku Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu rozpoczął zawodową służbę w elitarnej 6. Pomorskiej Dywizji Powietrzno-Desantowej jako dowódca plutonu, a następnie kompanii szturmowej. Po ukończeniu studiów w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego kontynuował służbę w linii obejmując kolejne stanowiska dowódcze w 9 Dywizji Zmechanizowanej, a następnie 1 Dywizji Zmechanizowanej. Dalsza służba Generała wiodła poprzez kierownicze funkcje w Warszawskim Okręgu Wojskowym i Sztabie Generalnym Wojska Polskiego do Dowództwa Wojsk Lądowych, gdzie przez trzy lata pełnił służbę na stanowisku Zastępcy Dowódcy Szefa Stanu. Kolejne cztery lata dowodził Pomorskim Okręgiem Wojskowym, po czym w roku 2004 objął stanowisko Szefa Generalnego Zarządu Zasobów Osobowych P1 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na zakończenie działalności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

gen. dyw. Zbigniew Blechman
Urodzony w 1929 w Malinie – generał dywizji Wojska Polskiego, zastępca szefa sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego w Moskwie. W latach 1947–1951 był podchorążym w Oficerskiej Szkole Politycznej w Łodzi i Oficerskiej Szkole Piechoty nr 2 w Jeleniej Górze. W 1951 roku, po ukończeniu szkoły, wyznaczony został na stanowisko dowódcy plutonu w Oficerskiej Szkole Samochodowej w Pile. W 1953 roku został dowódcą kompanii w tejże uczelni. W 1958 roku, po ukończeniu Kursu Doskonalenia Oficerów w Akademii Sztabu Generalnego został wykładowcą Cyklu Taktyki w OSSam. W latach 1960–1963 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Po zakończeniu akademii dowódca batalionu w 27 Pułku Zmechanizowanym. W latach 1964–1966 pomocnik szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej w Nysie. Od 1966 roku szef sztabu-zastępca dowódcy 6 Pułku Zmechanizowanego w Częstochowie. W latach 1967–1971 dowódca 18 Pułku Czołgów Średnich w Wędrzynie. W latach 1971–1972 szef sztabu-zastępca dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W latach 1973–1975 słuchacz Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Po zakończeni akademii dowódca 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku. Na tym stanowisku w 1977 roku został mianowany generałem brygady. Dowodzona przez niego dywizja uzyskała tytuł przodującego związku taktycznego w Wojsku Polskim. Od 1978 roku szef sztabu-zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, a w latach 1983–1989 jego dowódca. Ukończył Wyższy Kurs Akademicki przy Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR. W 1983 roku został mianowany generałem dywizji. W latach 1986-1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. Od 1990 roku zastępca szefa sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego w Moskwie. Od 1991 roku, po rozwiązaniu struktur Układu Warszawskiego, w dyspozycji ministra obrony narodowej. 28 maja 1991 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na zakończenie działalności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

gen. broni Zbigniew Zalewski
Urodzony w 1941 w Miastku – generał broni Wojska Polskiego. W latach 1959-1962 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Samochodowej im. gen. Aleksandra Waszkiewicza w Pile. Od marca 1980 do lipca 1982 dowódca 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej. Od września 1989 do września 1992 dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Od 4 kwietnia 1997 dowódca Wojsk Lądowych. 29 września 2000 roku Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski odwołał gen. Zalewskiego ze stanowiska dowódcy Wojsk Lądowych, a na jego miejsce powołał gen. dyw. Edwarda Pietrzyka. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000). Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na zakończenie działalności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

gen. bryg. Zygmunt Duleba
Urodzony 13 stycznia 1953 – generał brygady Wojska Polskiego. Po ukończeniu Technikum Melioracji Wodnych w Poznaniu został podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1973-1977). Po promocji i awansie na podporucznika przydzielony został do 14 Batalionu Saperów w Kostrzynie nad Odrą na stanowisko dowódcy plutonu, a później kompanii pontonowej i oficera operacyjnego batalionu. W latach 1982-1985 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP. Po ukończeniu studiów dowodził batalionem pontonowym w 6 Pułku Pontonowym w Głogowie, a następnie 14 Batalionem Saperów. W latach 1992-1996 był szefem szkolenia-zastępcą dowódcy 2 Mazowieckiej Brygady Saperów w Kazuniu. W 1966 był słuchaczem Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego AON. Od 1996 do 2004 dowodził 2 Mazowiecką Brygadą Saperów w Kazuniu. W latach 2004-2007 był szefem sztabu - zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. Od 2007 jest dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na zakończenie działalności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

gen. broni Zbigniew Głowienka
Urodzony w 1951 w Pisarzowicach – generał broni Wojska Polskiego. W latach 1969-1973 był podchorążym w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, po ukończeniu, której otrzymał promocję oficerską i tytuł zawodowy inżyniera. Na pierwsze stanowisko służbowe skierowano go w 1973 do 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej, gdzie został dowódcą plutonu desantowego w 35 Pułku Desantowym w Gdańsku. W 1975 został dowódcą kompanii desantowej. W latach 1977-1980 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie, uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Po ukończeniu studiów II stopnia był od 1980 do 1982 szefem sztabu – zastępcą dowódcy 35 Pułku Desantowego. Następnie dowodził 4 Pułkiem Desantowym w Lęborku, który w 1986 uzyskał miano Przodującego Oddziału Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W tym samym roku został przeniesiony do 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy. W 1989 objął dowództwo 7 Łużyckiej Brygady Obrony Wybrzeża w Gdańsku. W latach 1991-1992 był słuchaczem Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Od 1992 dowodził 8 Drezdeńską Dywizją Zmechanizowaną, którą rok później przemianowano na 8 Bałtycką Dywizję Obrony Wybrzeża. Również w 1993 jednostkę tę wyróżniono Znakiem Honorowym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1996 rozpoczął służbę w Dowództwie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, gdzie początkowo był zastępcą szefa sztabu ds. operacyjnych, a w 1997 został szefem szkolenia – zastępcą dowódcy. W 2000 wyznaczono go na Szefa Szkolenia Wojsk Lądowych w Warszawie, natomiast w latach 2001-2003 dowodził 1 Korpusem Zmechanizowanym w Bydgoszczy przez cały okres jego istnienia. Następnie był dowódcą Pomorskiego Okręgu Wojskowego. 6 października 2006 został szefem nowo utworzonego Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych w Bydgoszczy. Od 15 sierpnia do 1 września 2007 przebywał w rezerwie kadrowej, po czym objął stanowisko dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. W 2009 przejął dowództwo nad 2 Korpusem Zmechanizowanym w Krakowie. 20 maja 2010 Marszałek Sejmu wykonujący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Bronisław Komorowski wyznaczył go na dowódcę Wojsk Lądowych (ze stopniem etatowym stanowiska: generał broni), po gen. dyw. Tadeuszu Buku, który zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu rządowego Tu-154 w Smoleńsku. Objęcie funkcji dowódcy Wojsk Lądowych (przejęcie od tymczasowo pełniącego obowiązki gen. dyw. Edwarda Gruszki) odbyło się 24 maja 2010 w Dowództwie Wojsk Lądowych w Warszawie, w obecności ministra Bogdana Klicha i gen. Mieczysława Cieniucha. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na zakończenie działalności Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

Lecznica Weterynaryjna FILA
Istnieje od 2001 roku, jest członkiem Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS od 10 lat i wywarła znaczny wpływ na rozwój organizacji. Lecznica podejmuje się leczenia zwierząt potrzebujących pomocy. Lekarze weterynarii biorą udział w organizowanych przez ANIMALSÓW dwa razy do roku – wiosną i jesienią – „Sobotach z weterynarzem” przyjmując nieodpłątnie wszystkich czworonożnych pacjentów. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na rzecz Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS, z okazji Jubileuszu 20-lecia Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS w Bydgoszczy.

Barbara Grajek
Należy do najaktywniejszych członków Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS. Dzięki jej wyjątkowej charyzmie, taktowi i doskonałej znajomości przepisów udało się pozytywnie przeprowadzić wiele interwencji w sprawach krzywdzonych zwierząt. Członek Zarządu organizacji,współorganizuje wszystkie ważne przedsięwzięcia na rzecz zwierząt – statutowe, organizacyjne i promocyjne. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na rzecz Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS, z okazji Jubileuszu 20-lecia Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS w Bydgoszczy.

Urszula Guźlecka-Rogozińska
Działa w ANIMALSACH od siedemnastu lat. Pracowała w strukturach organizacji, prowadziła edukację młodzieży w szkołach oraz na antenie Telewizji Polskiej. Jej zaangażowanie umożliwiło szerokie upowszechnianie humanitarnego traktowania zwierząt. Inicjatorka i organizatorka koncertów i aukcji charytatywnych na rzecz zwierząt. Należy do najaktywniejszych działaczy organizacji. W uznaniu zasług na rzecz Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS, z okazji Jubileuszu 20-lecia Towarzystwa Pomocy Zwierzętom ANIMALS w Bydgoszczy.

Roman Dakiniewicz
Trener Stowarzyszenia Lekkoatletycznego „Zawisza” Bydgoszcz. Pracuje w Klubie od 1958 roku. Jego zawodnicy zdobyli 204 medale, ustanowili 55 rekordów Polski. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług z okazji Jubileuszu 65-lecia Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego „Zawisza”.

Włodzimierz Michalski
Trener Stowarzyszenia Lekkoatletycznego „Zawisza” Bydgoszcz. Jego wychowankowie w tym roku zdobyli złoty medal i 4 miejsce na Mistrzostwach Świata w Dageu. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług z okazji Jubileuszu 65-lecia Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego „Zawisza”.

Sylwester Niebudek
Trener Stowarzyszenia Lekkoatletycznego „Zawisza” Bydgoszcz. Koordynator oraz trener biegów długich. Jego podopieczni zdobyli 80 medali w tym 2 medale na Mistrzostwach Europy. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług z okazji Jubileuszu 65-lecia Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego „Zawisza”.

Ryszard Patelka
Trener rzutu oszczepem i dyskiem Stowarzyszenia Lekkoatletycznego „Zawisza” Bydgoszcz. Jego wychowankowie zdobyli medale na Mistrzostwach Polski w 2004 i 2005 roku. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług z okazji Jubileuszu 65-lecia Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego „Zawisza”.

Cywilno-Wojskowy Związek Sportowy „Zawisza”
Wojskowy Klub Sportowy utworzyła grupka entuzjastów sportu, oficerów sztabu II Okręgu Wojskowego, stacjonującego wówczas w Koszalinie. Zebranie organizacyjne odbyło się w maju 1946 roku, a pierwszym prezesem klubu został ppłk Marian Gutaker. Pomimo ogromnych trudności finansowych, braku sprzętu, a przede wszystkim niezbędnej bazy treningowej, powołano 9 sekcji: piłki nożnej, siatkówki, koszykówki, tenisa ziemnego, tenisa stołowego, sekcję strzelecką, lekkoatletyczną, motorową i pływacką.Ustalono również patrona klubu – Zawiszę Czarnego, ponieważ stwierdzono, że w nazwie pewien zawierać się pewien ideał, do którego winni dążyć zarówno sportowcy, jak i żołnierze. Barwy klubu miały stanowić czarne spodenki i koszulki w podłużne czarno-niebieskie pasy. Kolor niebieski wzięto od barw baretki orderu Virtuti Militari. Po ustanowieniu nowego okręgu wojskowego w 1947 roku WKS Zawisza został przeniesiony do Bydgoszczy. Rozbudowa własnego obiektu rozpoczęta w 1955 roku i objęła obszar 25 hektarów przy ówczesnych Alejach 1 Maja. Nadzór nad pracami powierzono czołowemu projektantowi obiektów sportowych inżynierowi Jerzemu Hoffmanowi. Kolejno powstały: stadion z trybunami, boiska treningowe, korty tenisowe i hala treningowa z zapleczem. Niemal co roku przybywało Zawiszy pawilonów, obiektów i urządzeń. Pod koniec lat 60-tych cały Park Sportowy został oświetlony. W latach 70-tych stadion zyskał tartanową bieżnię i tablicę świetlną. Na trybunach zamontowano ławki dla kibiców. W następnych latach przybyły kolejno: hotel, stołówka, strzelnica, siłownia. Klub i stadion z czasem zmieniał swoje oblicze. Pod koniec XX wieku, w 2000 roku zmodernizowano stadion – drewniane ławki zastąpiły krzesełka, wymieniono tablicę świetlną. W 2003 zadaszono trybunę główną i zdemontowano płot oddzielający trybuny od boiska. Wreszcie, w 2008 roku zakończono gruntowną modernizację stadionu głównego – położono niestandardowy niebieski tartan, powstała nowoczesna i zadaszona trybuna z pełnym zapleczem, w tym z szatniami, biurami i nowoczesnym ośrodkiem odnowy biologicznej i rehabilitacji. Te ważne inwestycje pozwoliły na przestrzeni choćby ostatnich lat przeprowadzić imprezy lekkoatletyczne o wysokiej randze, z mistrzostwami świata juniorów na czele, które odbyły się w lipcu 2008 r. Na stadionie spełniającym także standardy UEFA i FIFA mecze międzypaństwowe rozgrywała reprezentacja Polski. Zmieniał się stadion – zmieniał się klub i jego struktura organizacyjna, w którym pojawiła się nawet swego czasu sekcja hokejowa i kolarska, a także spadochronowa, bokserska, podnoszenia ciężarów i sekcje wodne. Ostatecznie po wielu latach wyklarowało się 8 sekcji: piłkarska, lekkoatletyczna, gimnastyczna, wioślarska i kajakarska, strzelecka, podnoszenia ciężarów, bokserska. W 2002 roku Agencja Mienia Wojskowego przekazała majątek klubu Miastu Bydgoszczy. WKS nie doczekał jubileuszu 60-lecia ponieważ, w kwietniu 2005 roku na Nadzwyczajnym Walnym Zebraniu Delegatów podjęto decyzję o likwidacji. Naturalnym kontynuatorem tradycji i osiągnięć WKS stał się Cywilno-Wojskowy Związek Sportowy Zawisza. Historia Klubu to bowiem przede wszystkim historia ludzi, którzy ten klub tworzyli i tworzą. Medaliści Igrzysk Olimpijskich:Brunon Bendig - bokser, brązowy medalista z Rzymu w 1960 r. w wadze koguciej; Zdzisław Krzyszkowiak - złoty medalista w biegu na 3000 m z przeszkodami w Rzymie w 1960 r., Teresa Ciepły - złota w sztafecie i srebrna w biegu przez płotki medalistka Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 1964 r., Ryszard Kubiak - wioślarz, brązowy medalista z Moskwy w 1980 r. w czwórce ze sternikiem; Sławomir Zawada - brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich z Seulu w 1988 r. w podnoszeniu ciężarów w wadze do 90 kg, Maciej Freimut - kajakarz, srebrny medalista z Barcelony w 1992 r. w K-2, Arkadiusz Onyszko - bramkarz srebrnej reprezentacji piłkarskiej z Barcelony w 1992r., Jacek Streich - wioślarz, członek osady czwórki ze sternikiem, zdobywcy brązowego medalu w Barcelonie w 1992 r., Iwan Klementiew na IO w Atlancie w 1996 roku – zawodnik Zawiszy medal zdobył dla reprezentacji Łotwy. W sumie w Igrzyskach Olimpijskich udział wzięło do tej pory 80 reprezentantów Zawiszy. Jubileusz 65-lecia Cywilno-Wojskowego Związku Sportowego „Zawisza”.

Leszek Płoszaj
Długoletni działacz Kujawsko-Pomorskiego Związku Piłki Nożnej. Kierownik reprezentacji młodzieżowych naszego województwa. Przyczynia się do kształtowania osobowości młodych zawodników i wychowania wielu talentów piłkarskich.Jeden z pomysłodawców memoriału Andrzeja Brończyka, najwybitniejszego bramkarza regionu kujawsko-pomorskiego. Od ośmiu lat jest Przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Turnieju Oldbojów, przyczyniając się w głównej mierze do gromadzenia niezbędnych środków finansowych na realizację zadania. Zajmuję się również szkoleniem młodych zawodników Stowarzyszenia Piłkarskiego „Zawisza”. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Odznakami Związkowymi Kujawsko-Pomorskiego Związku Piłki Nożnej. Wręczenie Medalu podczas jubileuszowego X Międzynarodowego Turnieju Oldbojów im. Andrzeja Brończyka.

Edmund Trempała
Profesor dr hab. Edmund Trempała (ur. w 1927 w Kościerzynie Wielkim, zm. 5 grudnia 2011 roku w Bydgoszczy) – prof. dr hab. nauk humanistycznych, pedagog, w latach 1974-1981 rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy (od 2005 r. Uniwersytet Kazimierza Wielkiego). Ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Warszawskim w 1960 r. Tam się doktoryzował w 1968 r., a habilitację uzyskał w 1975 r. na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. W 1978 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 r. – profesora zwyczajnego. Odbył staż na niemieckich uniwersytetach w: Dortmundzie, Hamburgu, Kassel i Bielefeld. Edukację rozpoczął w swojej wsi w szkole podstawowej. W latach 1945-1947 dojeżdżał z kolegami do Falmierowa, gdzie uzyskał maturę. Postanowił kształcić się dalej i wyjechał do Bydgoszczy. W latach 1949-1962 pracował w szkolnictwie podstawowym jako nauczyciel biologii. Od 1952 r. pełnił obowiązki kierownika Szkoły Podstawowej nr 17 w Bydgoszczy. W latach 1961-1962 był kierownikiem Szkoły Ćwiczeń przy Studium Nauczycielskim na etacie nauczyciela-wykładowcy pedagogiki, a od roku 1967 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. Zaocznych Studium Nauczycielskich. W latach 1962-1967 był wykładowcą pedagogiki, wicedyrektorem i dyrektorem Studium Nauczycielskiego w Bydgoszczy. Należał do grona organizatorów Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Bydgoszczy, po czym w latach 1967-1974 był docentem Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Bydgoszczy, a w okresie 1969-1970 dziekanem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczo-Pedagogicznego. W latach 1970-1974 był prorektorem, a w 1974-1981 rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy. Dodatkowo w okresie 1974-1978 był Kierownikiem Zakładu Pedagogiki, a od 1978 Katedry Pedagogiki Społecznej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy. Następnie był wykładowcą w Instytucie Pedagogiki Wydziału Pedagogiki i Psychologii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy. Po 2000 r. związał się z uczelniami niepublicznymi. Pracował w Katedrze Pedagogiki Wszechnicy Mazurskiej oraz na Wydziale Pedagogiki Elbląskiej Uczelni Humanistyczno-Ekonomicznej. 24 kwietnia 2002 r. został pierwszym doktorem Honoris Causa Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, przekształconej trzy lata później w Uniwersytet Bydgoski. Członek Polskiego Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN od 1972 r., Wiceprzewodniczący Prezydium KNP PAN w latach 1976-1979; 1996-1999, Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Członek Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych od 1988 r., Członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego w latach 1985-1987, Redaktor Naczelny wydawnictw naukowych, Prezes i Wiceprezes Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Tytuł „Zasłużony Nauczyciel PRL”, Odznaka Honorowa „Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego”, Odznaka Honorowa „Zasłużony dla województwa pilskiego”, Odznaka Honorowa „Za zasługi dla miasta Bydgoszczy”, Odznaka Honorowa „Zasłużony działacz kultury”, Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego oraz Ministra Oświaty i Wychowania. Zmarł 5 grudnia 2011 roku. Medal przyznany pośmiertnie.

Pomorski Okręg Wojskowy
Pomorski Okręg Wojskowy posiada 90-letnią tradycję funkcjonowania w północnej części Polski. Jest spadkobiercą powołanego 13 sierpnia 1919r. Dowództwa Okręgu Generalnego „POMORZE” i jego kontynuatora, Dowództwa Okręgu Korpusu VIII. W swoich tradycjach Okręg odwołuje się także do działań I Armii WP, której tysiące żołnierzy poległo wyzwalając ziemie północnej Polski i szturmując wiosną 1945 roku Wał Pomorski. Przez wiele powojennych lat część jednostek POW wywodziła się bezpośrednio z frontowych jednostek, dziedziczyła ich bojowe tradycje oraz wyróżniające nazwy – były więc w POW pułki kołobrzeskie, berlińskie, łużyckie, budziszyńskie i inne. Bezpośrednio po zakończeniu działań wojennych, w 1945 roku, utworzone zostały okręgi wojskowe, wśród nich POW z siedzibą dowództwa w Toruniu. W 1947 roku Dowództwo Okręgu przeniesiono do Bydgoszczy. Do 1954 roku nosił on formalną nazwę Okręg Wojskowy nr 2, zmieniał kilkakrotnie siedzibę swego dowództwa oraz obszar odpowiedzialności. Generalnie obszar ten obejmował jednak zawsze północne województwa naszego kraju. W pierwszych powojennych latach głównym zadaniem okręgu był udział w przywracaniu całego Pomorza do Macierzy i repolonizacja tego obszaru, odbudowa ze zniszczeń wojennych, akcje rozminowania i osadnictwa wojskowego. Z tego też powodu w skład okręgu wchodziły różne nietypowe jednostki – na przykład oprócz dwóch dywizji piechoty i jednej dywizji kawalerii, w strukturach POW była także 1. Dywizja Rolno-Gospodarcza. W kolejnych latach doszły nowe zadania i nowe wyzwania. Zmieniają się jednostki wojskowe, sprzęt bojowy i uzbrojenie. W latach 50-tych, szczególnie w okresie wojny koreańskiej, okręg został gwałtownie rozbudowany. W jego skład wchodzą, między innymi, trzy korpusy armijne po trzy dywizje każdy. Ponadto w strukturze okręgu są też dwie dywizje artylerii przełamania i dywizja artylerii przeciwlotniczej. W latach 60-tych siła uderzeniowa POW nieco się zmniejszyła. Zlikwidowane zostały wielkie związki operacyjno-taktyczne, pojawiło się za to szereg mniejszych jednostek, różnych rodzajów wojsk – w tym rakietowe, chemiczne, inżynieryjne, łączności, specjalne. Z dywizji pozostało pięć: były to dwie dywizje pancerne (16 i 20), dwie zmechanizowane (8 i 12), 7 dywizja desantowa oraz dwie brygady artylerii i jedna saperów. Przemiany w Polsce sprzed 20 lat były rewolucyjne dla Wojska Polskiego, w tym i POW. Zmieniono doktrynę obronną, a siły zbrojne rozpoczęły współpracę z zachodnimi armiami. W 1990 roku POW składał się jeszcze z czterech dywizji zmechanizowanych oraz z brygad i pułków rodzajów wojsk – artylerii, saperów, wojsk chemicznych i łączności. Stopniowo następowała jednak redukcja jednostek liniowych okręgu. W 2001 roku utworzono z nich 1 Korpus Zmechanizowany, z siedzibą dowództwa w Bydgoszczy. Istniał on do roku 2004. W tym czasie działały w naszym mieście dwie uzupełniające się struktury. W korpusie znalazły się wszystkie jednostki operacyjne, natomiast okręg wspierał korpus pod względem logistycznym, uzupełniał ich stany osobowe, zarządzał obroną terytorialną i reagowaniem kryzysowym. Od 2004 roku, po likwidacji korpusu, jednostki liniowe weszły w skład i dowodzone są bezpośrednio przez Dowództwo Wojsk Lądowych. POW natomiast, od 2007 roku, weszło w skład nowej centralnej struktury Wojska Polskiego, którą utworzono w Bydgoszczy – Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych. POW obejmuje swoim zasięgiem 7 województw, co stanowi ponad połowę obszaru kraju. Najważniejsze jednostki wchodzące w skład okręgu to: 1. Brygada Logistyczna, której bataliony dyslokowane są na terenie całego Pomorza. Ponadto 4 i 11 Rejonowa Baza Materiałowa, 1. Baza Materiałowo-Techniczna w Toruniu. W skład POW wchodzi też 7 Wojewódzkich Sztabów Wojskowych wraz z podległymi im Wojskowymi Komendami Uzupełnień oraz 2 orkiestry wojskowe: w Bydgoszczy i w Toruniu.Pomorski Okręg Wojskowy zarządza logistyką i terenowymi organami administracji wojskowej na obszarze swojej odpowiedzialności. Koordynuje użycie wojska do likwidacji skutków klęsk żywiołowych oraz w akcjach ratunkowych na rzecz ludności cywilnej. Zajmuje się zabezpieczeniem materiałowo-technicznym, transportowym i medycznym jednostek operacyjnych. Uzupełnia ich stany osobowe. Koordynuje i wykonuje zadania w ramach funkcji Państwa-Gospodarza, dla sił sojuszników działających na terenie okręgu. Do innych zadań POW należy zabezpieczanie kontyngentów do misji poza granicami kraju. Żołnierze Okręgu zaczęli zapisywać ten rozdział już w 1953 roku, kiedy to zawarty został rozejm po wojnie w Korei. W Komisji Nadzoru służyło wówczas kilkunastu oficerów POW. Następne lata to udział w podobnych komisjach na terenie Indochin. Lata 70-te z kolei to wystawienie pierwszych zwartych kontyngentów w Doraźnych Siłach Zbrojnych ONZ na Półwyspie Synaj. Przez kilka lat służyło tam w sumie aż 4 tys. żołnierzy POW. Okręg odpowiedzialny był też przez wiele lat za całość funkcjonowania polskiego kontyngentu w Siłach UNIFIL w Libanie. Aktualnie żołnierze Pomorskiego Okręgu Wojskowego pełnią misje w Polskich Kontyngentach Wojskowych między innymi w Afganistanie.Odznaczenie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w podziękowaniu i uznaniu zasług dla Bydgoszczy i kraju na zakończenie jego działalności

Kujawsko-Pomorskie Stowarzyszenie Związków Sportowych
Kujawsko-Pomorskie Zrzeszenie Związków Sportowych powstało w 1998 roku, prowadzi szkolenie dzieci i młodzieży na szczeblu wojewódzkim: juniora młodszego, juniora i młodzika. Rocznie szkoleniem objętym jest około 1.600 zawodników. Od 1998 roku zawodnicy naszego województwa zdobyli ponad 8.000 medali Mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach wiekowych, ponad 200 medali Mistrzostw Świata, Europy oraz 5 medali Igrzysk Olimpijskich. Stowarzyszenie było trzykrotnie organizatorem Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży w biegach przełajowych (2000, 20060 2011 rok) i Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. Działacze sportowi zrzeszeni w KPSZS brali aktywny udział przy organizacji największych imprez sportowych organizowanych w Bydgoszczy. Rocznie Kujawsko-Pomorskie Stowarzyszenie Związków Sportowych organizuje 3.500 zgrupowań, gdzie prowadzone są konsultacje i zawody kontrolne. Wręczenie Medalu w uznaniu zasług na rzecz sportowej edukacji młodzieży.

Marek Harat
Profesor dr hab. nauk medycznych. Kieruje Kliniką Neurochirurgii w 10. Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Bydgoszczy od 1994 roku. W tym czasie stała się ona jedną z najlepszych klinik neurochirurgii w Polsce. Jest wybitnym neurochirurgiem mózgu. Wykonał wiele nowatorskich w skali kraju operacji, m. in. pierwszą operację ablacyjną choroby Parkinsona, pierwszy w Polsce zabieg psychochirurgiczny, pierwszą operację głębokiej stymulacji móżdżku w leczeniu spastyczności, pierwszy zabieg stymulacji nerwu błędnego w leczeniu depresji, pierwszy zabieg obustronnej stymulacji mózgu w zespole natręctw. Profesor Marek Harat działa społecznie, jest członkiem licznych gremiów naukowych polskich i europejskich, m.in. Zarządu Europejskiego Towarzystwa Naukowego. Jest wykładowcą Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego oraz Bydgoskiego Kolokwium Wiedzy o Ziemi. Wyróżniony licznymi odznaczeniami państwowymi, branżowymi i samorządowymi, m.in. Medalem Kazimierza Wielkiego oraz Medalem Pro Gloria Medici.

Kornelia Kędziora-Kornatowska
Profesor dr hab. Jest kierownikiem Katedry i Kliniki Geriatrii Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy. Prowadzi badania naukowe dotyczące procesu starzenia się. Jest autorem i współautorem ponad 190 prac pełnotekstowych, ponad 50 rozdziałów w monografiach, 109 komunikatów zjazdowych, 2 prac popularno-naukowych, 4 podręczników. Jest członkiem Komitetu Naukowego czasopism „Gerantologia Polska”, „Geriatria Polska”, „Pielęgniarstwo XXI wieku” oraz „Medycyna Wieku Podeszłego”, członkiem Komitetu Redakcyjnego czasopisma „Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne” oraz „Advances in Helth Sciences”. Od 2005 roku jest Przewodniczącą Oddziału Kujawsko-Pomorskiego Polskiego Towarzystwa Gerontologicznego, a od 2006 roku – Przewodniczącą Polskiego Towarzystwa Pielęgniarstwa Angiologicznego oraz Zarządu Głównego Towarzystwa Internistów Polskich. Od 2004 roku jest Konsultantem Wojewódzkim w Dziedzinie Geriatrii województwa kujawsko-pomorskiego, ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej, a od 2009 roku członkiem Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkolnictwa Medycznego. Była promotorem 11 doktoratów i recenzentem 30 rozpraw doktorskich. Jest czynnym członkiem Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, wykładowcą na sesjach Bydgoskiego Kolokwium Wiedzy o Ziemi. Wyróżniona licznymi odznaczeniami państwowymi, samorządowymi, branżowymi i nagrodami.

Małgorzata Teresa Kościelska
Profesor dr hab. należy do najwybitniejszych w Polsce specjalistów w zakresie psychologii klinicznej dzieci i rodziny. W 2000 roku przeniosła się z Uniwersytetu Warszawskiego do Bydgoszczy. W ówczesnej Akademii Bydgoskiej utworzyła Katedrę Psychologii Klinicznej i popularną wśród studentów specjalność z z tego zakresu. Jest autorką około 200 publikacji. Wypromowała kilku doktorów nauk humanistycznych w Instytucie Psychologii oraz wielu magistrów. Zorganizowała przy Katedrze Akademickie Centrum Pomocy Psychologicznej, w którym społecznie przyjmuje w celach diagnostycznych, konsultacyjnych i terapeutycznych dzieci z zaburzeniami rozwoju. Wspiera ruch naukowy i wolontariacki studentów. Działa społecznie, współpracuje z różnymi instytucjami i stowarzyszeniami, działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych, wspomaga Warsztaty Terapii Zajęciowej przy Lidze Kobiet Polskich w Bydgoszczy, Zakład Aktywizacji Zawodowej w Bydgoszczy, Klub Pacjenta „Przystań Dobrej Nadziei” i inne. Jest czynnym członkiem Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, wykładowcą na sesjach Bydgoskiego Kolokwium Wiedzy o Ziemi. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, wyróżniona odznaką BORPY, statuetką PFRON, statuetką Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Z tytułu osiągnięć naukowych otrzymała nagrodę Ministra, trzykrotnie Nagrodę Rektora, a za łączenie teorii z praktyką – Nagrodę Prezydenta Bydgoszczy.