Po niemal trzech dekadach od wyłonienia się cyberkultury doświadczamy konsekwencji zaistnienia nowych mediów sieciowej komunikacji. Za ich sprawą współczesna sztuka ulega dogłębnym przemianom w obrębie hybrydowej kultury o charakterze postmedialnym. Wszystkie jej składowe są formą niestabilnych danych, nieustannie podlegających przetwarzaniu. Pozostając częścią sieciowej kultury cyfrowej, sztuka postmedialna reaguje na nowe technologie i kryzysy przestrzeni fizycznej, obejmując takie poczynania twórcze, których logika odzwierciedla (r)ewolucję kultury dokonującą się za sprawą globalnej sieci komunikacyjnej. Odkąd pandemiczne zamrożenie kultury radykalnie przyspieszyło proces jej digitalizacji, także w świecie sztuki obserwujemy wzmocnienie tych procesów przemian, których zaczątki wyznaczało pojawienie się sztuki postmedialnej, w tym postinternetowej. Czy zatem sztukę współczesną czeka totalna digitalizacja, a uczestnictwo w kulturze będzie miało charakter wyłącznie postmedialny?

Ewa Wójtowicz – badaczka i krytyczka sztuki współczesnej. Doktor habilitowana w zakresie nauk o sztuce (Uniwersytet Jagielloński), doktor nauk humanistycznych (UAM w Poznaniu), absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Autorka książek Net art (2008) i Sztuka w kulturze postmedialnej (2016) oraz tekstów naukowych i krytycznych dotyczących sztuki współczesnej, w tym sztuk medialnych. Profesor UAP na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Należy do Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, Polskiego Towarzystwa Estetycznego, Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami oraz do polskiej sekcji AICA. Zastępczyni redaktor naczelnej „Zeszytów Artystycznych”. Zainteresowania naukowe: sztuka wobec internetu i (nowych) mediów.