Kolumbaria zaprojektowano pomiędzy słupami muru od strony zachodniej, łącznie w 21 przęsłach. W ten sposób powstanie 189 kwater na pochówki prochów. Przed kolumbarium powstanie utwardzona alejka z mineralną nawierzchnią i obrzeżami z granitowej kostki. Cmentarz zostanie też wyposażony w estetyczną wiatę śmietnikową dostosowaną do ceglanych ogrodzeń. Prace pochłoną około 380 tysięcy złotych. Wkrótce podpisana zostanie umowa z wykonawcą prac. Zakończą się one w połowie roku.

W poprzednich latach zrealizowano szereg innych prac związanych z rewitalizacja zabytkowej nekropolii. Wykonywane były prace pielęgnacyjne przy drzewach, utwardzono główne alejki, odrestaurowano część grobowców. W rewitalizacji pomagają nie tylko środki z budżetu miasta, ale także zbierane w trakcie kwest.

Cmentarz powstał na początku XIX wieku. W 1808 roku miasto zakupiło teren pomiędzy obecną ulicą Grunwaldzka i Kanałem Bydgoskim i przekazało parafii farnej. Trzy lata później wydano zakaz pochówków na cmentarzach przykościelnych. Teren na początku XIX wieku znajdował się poza granicami miasta. Znalazł się w nich ponownie w 1877 roku, kiedy część Okola włączono do Bydgoszczy. Cmentarz uznano za zapełniony już na początku XX. wieku. Dokonywano jednak pochówków w grobach rodzinnych i w miejscu najstarszych grobów. Oficjalnie nekropolia została zamknięta dopiero w 1964 roku. W latach 80. część cmentarza został zajęta pod rozbudowę ul. Grunwaldzkiej i węzła Grunwaldzkiego. W 1985 cmentarz trafił pod Zarząd Miasta. Cmentarz ponownie otwarto w 1994 roku. Dzięki nowym pochówkom oraz rewitalizacji udało się zatrzymać dewastację nekropolii.

Na cmentarzu znajdują się grobowce o wartości historycznej m. in.: groby żołnierzy francuskich, poległych w wojnie prusko – francuskiej w 1870 – 1871 r.; mogiła zasłużonego bydgoszczanina Teofila Magdzińskiego oraz kaplica cmentarna zamordowanych w 1939 r. mieszkańców miasta. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1864 roku.