W 1885 roku, po śmierci Wilhelma Linckego, który zapisał się m.in. opracowaniem projektu przebudowy bydgoskiego ratusza Rada Miasta zdecydowała o rozpisaniu konkursu na nowego radcę budowlanego. Spośród wielu kandydatów wybrano 30-letniego Carla Meyera.

Urodzony w 1855 r. w niemieckim Estorf Meyer w 1880 roku z doskonałym wynikiem ukończył Politechnikę w Hanowerze. Po studiach praktykował na Dolnym Śląsku, by ostatecznie w grudniu 1885 r. zdać egzamin na budowniczego regencyjnego. Takie dokumenty dawały możliwość podjęcia samodzielnej pracy np. jako radcy budowlanego. Okazja pojawiła się bardzo szybko. Meyer zgłosił się do konkursu zorganizowanego przez bydgoski magistrat. Po wygranej, już w styczniu 1886 r., przystąpił do pracy. Wtedy jeszcze nie przypuszczał, że na tym stanowisku przepracuje 26 lat, a jego projekty na trwałe wpiszą się w historię miasta. Pierwszym projektem Meyera w Bydgoszczy był budynek szkolny przy ul. Świętojańskiej. Właśnie projektowanie placówek oświatowych było głównym zadaniem postawionym mu przez ówczesne władze Bydgoszczy. Według jego projektów powstały m.in. szkoły ludowe dla dziewcząt i chłopców przy pl. Kościeleckich, ulicy ks. A. Kordeckiego i gen. J. Sowińskiego. Kolejny budynek zaprojektowany przez Meyera oglądać możemy dzisiaj także przy ul. Traugutta (obecnie mieści się tam Zespół Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych). 

Warto dodać, że Meyer w magistracie zgromadził wokół siebie grupę zdolnych architektów. On sam nie ograniczał się jednak do nadzorowania innych projektów. Nadal pracował, a efekty jego działalności podziwiać możemy do dzisiaj. To Meyer osobiście zaprojektował Wieżę Ciśnień czy budynek zarządu Gazowni (mieści się przy ul. Jagiellońskiej), stacje wodociągów w Lesie Gdańskim. Pod jego nadzorem powstawały projekty Hali Targowej, budynku Straży Pożarnej przy ul. Pomorskiej, Szkoły Obywatelskiej dla Chłopców (obecnie budynek VI LO) przy ul. Staszica, Szkoły Rzemiosł i Przemysłu Artystycznego przy ul. św. Trójcy (obecnie budynek Zespołu Szkół Mechanicznych nr 1) czy miejskiej rzeźni przy ul. Jagiellońskiej. 

 By poszerzać swoją wiedzę i być na bieżąco z aktualnymi trendami w architekturze i urbanistyce, Meyer podróżował po Niemczech, Włoszech i Francji.  Kierowane przez niego biuro w Urzędzie Miasta zajmowało się nie tylko projektowaniem nowych budynków, ale też administrowaniem gospodarką miejską w zakresie m.in. zmian w budynkach, regulacji ulic, pomników, kanałów, mostów, spraw wodno-melioracyjnych, czy ochrony przyrody. Ciekawostką jest fakt, że Meyer sam zaprojektował kamienicę przy ul. Gdańskiej 60, w której przez wiele lat mieszkał. 

Cieszył się ogromny autorytetem w Bydgoszczy i nie tylko. Miejscy radni wybierali go na kolejne kadencje. W kwietniu 1912 r. schorowany Carl Meyer przeszedł na emeryturę. Niedługo potem opuścił Bydgoszcz, jak się okazało, na zawsze. ​