Zakres prowadzonych konserwatorskich prac obejmuje wymianę górnych i dolnych wrót w trzech śluzach:

• nr IV przy ul. Wrocławskiej
• nr V przy ul. Czarna Droga
• nr VI przy ul. Bronikowskiego

Celem zadania jest przede wszystkim przywrócenie należytego stanu technicznego co umożliwi dalszą bezpieczną eksploatację śluzy. Ze względu na zabytkowy charakter obiektu wszystkie elementy wrót wykonywane są  metodą odtworzeniową na podstawie stanu istniejącego (wrota muszą zachować swój kształt oraz charakter). Zachowywane są stalowe okucia i mechanizmy regulacyjne.

W związku z licznymi odkształceniami ścian głowy górnej i ścian głowy dolnej, spowodowanymi wiekiem obiektu obydwie pary każdych  wrót musiały zostać odtworzone w warunkach warsztatowych na wzór konstrukcji istniejącej. Nowa konstrukcja wrót wykonywana jest z modrzewia europejskiego. Dziś (24 lipca) rozpoczął się montaż pierwszych odtworzonych wrót.

Analizowana jest jeszcze możliwość utlenienia drewna, by szybciej nabrało pożądanego ciemniejszego koloru.

W celu skutecznego przeprowadzenia prac remontowych konieczne było całkowite osuszenie komór śluz przy jednoczesnym zapewnieniu minimalnych, narzuconych pozwoleniem wodno-prawnym warunków przepływu wody przez odcinek Starego Kanału Bydgoskiego. W tym celu wykonawca  założył tymczasowe zamknięcia (tzw. szandory). Wszystkie prace są nadzorowane przez Miejskiego Konserwatora Zabytków. Zakończenie prac planowane jest jeszcze w tym roku. Kosztują 3,7 mln zł.  Będą  objęte 5-letnią gwarancją.

Równocześnie zleciliśmy przygotowanie dokumentacji projektowej związanej z dodatkowym oświetleniem śluz. Projektanci opracują dwa warianty koncepcji iluminacji tych trzech zabytkowych obiektów hydrotechnicznych, które podkreślą ich walory historyczne i wizualne. Gotową dokumentacją będziemy dysponować za pół roku.  To część zadania ponadosiedlowego wybranego przez mieszkańców w Bydgoskim Budżecie Obywatelskim.

Nie tylko śluzy

W ostatnim czasie uruchomiliśmy szereg innych inwestycji związanych z rewitalizacją tego obszaru:

• Umocnienie brzegów po stronie Wilczaka (prace zrealizowane, odbiory)
• Budowa drogi rowerowej pomiędzy Flisami i Osową Górą (długość ok. 500m, zaawansowane prace)
• Budowa ścieżki pieszej na Miedzyniu (długość ok. 700m,  pomiędzy ulicami Krośnieńską i Plażową, Inwestycja obejmuje również stworzenie miejsc wypoczynku i rekreacji poprzez m.in. montaż małej architektury, wykonanie nasadzeń zieleni niskiej, renowację trawników, wykonanie łąki kwietnej, zaawansowane prace).
• Dosadzenie nad brzegami Kanału Bydgoskiego ponad 100 nowych drzew (lip, brzóz, jabłoni, śliw, ozdobnych,  oraz 250 krzewów (tawuły, berberysy, rokitniki, tarniny, nasadzenia finalizowane będą jesienią).
• Budowa placu zabaw na Okolu (z urządzeniami zabawowymi nawiązującymi do otaczającej teren przyrody, roślin znajdujących się nad Kanałem. Wygląd i wyposażenie placu ma pomagać lepiej zrozumieć ważną rolę pszczół w ekosystemie, zaawansowane prace).
• Budowa boiska do gry w bule  oraz tyrolki – czyli zjazdu linowego przy Czarnej Drodze (przed przetargiem).
• Dostarczenie mobilnej sceny na potrzeby imprez plenerowych (konstrukcja odebrana w ostatnich dniach przez Muzeum Kanału Bydgoskiego)

Unikatowy zabytek

Stary Kanał Bydgoski to zachowany do dziś odcinek sztucznej drogi wodnej wybudowanej w latach 1773 – 1774. Koncepcja budowy połączenia wodnego Brdy i Noteci przecinającego linię wododziału powstała za czasów panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1766 roku jeden z najwybitniejszych kartografów Franciszek Florian Czaki opracował projekt kanału Brda-Noteć. Z uwagi na I rozbiór Polski, który nastąpił w 1772 r., prace nad projektem zostały wstrzymane. Koncepcje połączenia rzeki Brdy i Noteci przejął i zrealizował król pruski Fryderyk II na podstawie projektu powstałego również w 1772r. autorstwa Franza Balthasara Schönberga von Brenkenhoffa. Prace budowlane, którymi kierował Wilhelm Dornstein, trwały od wiosny 1773r. do połowy września 1774r. W tym czasie powstał kanał długości 26,7 km z 10 drewnianymi śluzami.